Alle inzendingen over Bor

M'n Hond heeft mij verlaten, hij was altijd om me heen. Ik heb hem in de steek gelaten, nu ben ik gruwelijk alleen. Hij was mijn liefste vriend, om hem ben ik in tranen. M'n kaken zijn verkrampt, hij komt me nooit meer halen. Je mand is weg, niets laat meer zien dat dit jouw vaste plekje was. Ik droom je nog, je bent er weer, mijn hart breekt…

De boor baant zich Met geschulpte randen Schuin naar beneden Een weg door de Steenharde rotswand - Ik weet dat ik Die boor ben, En gestaag verder Naar beneden draai - Als iets meer dan De helft van de boor In de rots verdwenen is Besef ik dat ik terug wil, Maar het point of no return Ligt al ruimschoots achter me, De…

Zou je tijd hebben Om te lunchen Te praten En dan tussendoor te kijken Naar flarden Van gesprekken die we zullen voeren Zou je tijd hebben met mij We kunnen ook naar de hei Een picknick voor twee Of nee Zou je tijd hebben voor mij Dan praten we honderduit…

Aan tafel met z'n ouders Kijkt hij ademloos toe Hoe gruwelijk oesters Aan hun einde komen…

Hoor je mijn gedoofde hartstocht de trap aflopen. Langs De Lussanet pianoakkoorden in de hal het langzame buigen van Mies van der Rohe Barcelona! de schuifpui, het uitzicht…

De striemende wind Splijt mijn brein Ratio in de lucht Gedachten op wolken Isothermen als wichelroede Doezelend op de thermiek Van mijn gevoel Regen geselt het sentiment De huid doorweekt Infiltratie tot het skelet De diepste krenking Letselschade Afbrokkelende koraalbank Zon aan de hemel Aarzelende oogopslag Stramme ledematen…

Als de wereld middernacht zou vergaan Vandaag alleen nog kan overbrengen Er echt voor gaan staan Angst en pijn tot moed vermengen Als de wereld vanmiddag zou vergaan Twijfel al een dagdeel weerhoudt Tijd als beul van mijn bestaan De reactie als het laatste oponthoud Als de wereld over een uur zou vergaan Niets meer te verliezen enkel vermogen…

Een stem van peutertijd tot puberjaren: Bor, Smirre, Grote Smurf en Rataplan Er restte in je hoofd een echo van Al blijf je de herinnering bewaren Als Bor de Wolf het kon, dan klonk er nu Een diep, doorleefd en melancholisch húúúúú...…

Dentiste Els Boor houdt in Drenthe praktijk met wel vijf assistenten. Die maken muziek. Hierdoor trekt ze publiek en ook kiezen van vele patiënten. Bij elke behandeling horen ze klanken die kunnen bekoren. Perfect is de drummer. - En Els kiest als nummer een priemgetal, als ze gaat boren.…

Het valt me zwaar mijn tijd goed te verdelen, Voor ik het weet is weer een dag verknald. Ik wou dus wel eens zien hoe het bevalt Mij nou maar eens een dagje te vervelen Nou, reken maar dat dat verrekt veel scheelt: Die dag heb ik me kostelijk verveeld.…

Een tandarts in Geleen Trok met zijn rechterbeen De patiënten wilden horen: Kunt u er ook mee boren? Het antwoord was echter: neen…

een tandarts in stadje Stavoren die wist niet van stoppen met boren dan peuterde hij de zenuwen vrij `t gegil was tot in Baarn te horen…

Er werd hem aangeraden zelf maar een gat te boren. Hoewel best goed bedoeld, wou hij daar niet van horen. Ik heb twee linker handen en bezit niet eens een boor: Schreeuwde hij de telefoniste in haar geplaagde oor. Oh, gaat het om twee gaten? Vroeg de vrouw hem toen. Breng weer naar de winkel, dat is wat u moet doen.…

Ik zal nu even boren, zonder verdoving dan, u als belastingplichtige, is toch gewoon daaran. Nu zal ik het gaan vullen, `k gebruik een soort cement, normaal vul ik mijn zakken, dat ben ik zo gewend. Daar zie ik nog een tand, die zal ik moeten trekken, dat kost u een verdoving, anders gaat u verrekken.…

Ze heeft haar leven lang de emmer achter d'oren naar water moeten boren. Omdat men 't haar niet langer vraagt is zij nu in eenzaamheid vervaagt.…

Een onkiese tandarts uit Wiesmoor Zei: als ik een keer naast een kies boor Dan is dat niet fijn Het doet even pijn Maar wie daarop let is een kniesoor…

hoor tussen het fluisteren van glazen het scheuren van een ziel onder de ogen van tientallen gedrogeerde toeschouwers slaat een wanhopig hart de tenenkrommende aanblik van dit ene lege glas getuigt van het hopeloos thuiskomen en de conversaties die echoën tussen uren en hoofden zijn pantoffels voor de ego genageld aan het concept…

in tijd is er geen leegte om te vullen; het ene moment hangt gewoon aan het andere zo simpel kan het zijn en met of zonder mij slingeren de feiten zich door de geschiedenis van nuttig naar nietig zo vertelt mij de bodem van deze fles…

deze stoel zit aanzienlijk beter en mijn gezicht hoort hier thuis er is rook, maar elk vuur wordt geblust er is niets meer te vinden hier dan de anonimiteit die ik zoek geschonken in slecht gespoelde glazen tussen jou en mij druppelen de woorden…

zo voelt dat dus, leeg zijn alsof de aarde sneller draait harder aan je trekt je nooit meer los zal laten alsof de muren zuigen en hoeken gevangenissen worden ramen je wegduwen naar de schaduw om er volledig in op te gaan zo voelt dat dus, te vervagen in stukjes en beetjes jezelf te verliezen aan de eeuwigheid van stof al je gedachten…

vooruit dan maar, nog één om het af te leren, hè? zo één die onverwachts je een onbezonnen blik op de wereld gunt die je maagdelijk onschuldig bij de lurven pakt en je voelen laat dat je leeft! nog wel want je weet, iedereen weet te veel laatsten doen je de das om je laatste dus maar vooruit, nog één…

je druppelt binnen met in je ogen een belofte in je haren de jaren die je koestert en in je handen de warmte die ik zoek je voeten dragen je nubiele lijf het wiegt door de ruimte als een bootje op zee ik ben niet meer als vroeger, fluister je ik kus je krullende lippen en zeg je bent precies goed…

vandaag onder het sterrenblinken dacht ik aan een lied oud en onnozel met niets om het lijf hangend aan een gedachte we zongen en we hoopten op iets beters dan dit niemand ziet meer de kaders van de leegte van de dagen vol dingen en het ontbreken van een ziel onze tijd is loos…

in het dichte riet verscholen, de schaduwen van jou en mij, ik lig hier kijk in je holle ogen, roerloos ben je, onbewogen achter ons het water, beweeglijk fris onder ons het zwart van vlees ik vrees de ochtend nog het meest, de zon die schaduwen langer maakt de tijd die wegkruipt naar het licht, ik nu met mijn ogen dicht jouw beeld…

Roos, je leek liefdevol attent charmant maar nu allemachtig de doornen die ik voel doordringende doornen boren tarten mijn levensdoel mijn verweer ‘Jij krijgt geen water meer!’…

Gewapend wist hij in de Rembrandttoren een gat in de beveiliging te boren en dreigde daar met doodslag en met moord. Een stelling die dan niets aan waarheid inboet is: De teevee heeft tóch een slechte invloed...…

Groningers zaten er klaar om ‘t draaiende kopstuk de grond in te boren.…

Op het moment dat men weer wil gaan boren, ontstaan in Amsterdam rondom die plek, verzakkingen in panden door een lek. De ondergrondse dreigt nog te ontsporen. Vandaar dat de gemeente heeft besloten in allerijl het draagvlak te vergroten.…

Een tandarts uit Stavoren Deed niets liever dan trekken en boren. Hij kon maar moeilijk kiezen Tussen al die tanden en kiezen, Dus gingen veel gebitten voor altijd verloren. Maar om op dat kiezen te letten, Moest hij er wel zijn tanden inzetten.…

Het maakt niet uit dat hij mijn giro ledigt, zolang hij me maar met zijn boor bevredigt.…