Alle inzendingen over César

(voor Cesare Pavese) De goocheldoos was leeg,triest hoe je uiteindelijk de leemte weervond,die je als kind moest ondergaan. De afwijzingen in een verbitterd klimaat. De ogen die dood verspreidden, maskers van zelfontkenning, tot de slopende energieverspilling van vermommingsdrang afstierf. Opnieuw beginnen?…

zitten Achterin de woonkamer Van de Uylenburgh Ik spits mijn oren Nieuwe composities Zijn zo aan mij besteed En dat nu dan in de Uylenburgh Ik voel me verbonden Met muziek en mensen Zeker ook met oude(re) mensen Verzorgd in de Uylenburgh De pianoklanken vullen De smaakvolle huiskamer Met een verrassende akoestiek in de Uylenburgh César…

Het is al bijna vijf voor twaalf en de jonge César zei, net als zijn vader, dat om twaalven de zondvloed komt. Hij komt. Klein maar wijs, heeft de jonge knaap in een heilsput de soep van 2012 gekookt. En de muze zingt: Bedenk voordat u wandelen gaat, dat de aarde beweeglijke armen heeft.…

van d'aard, Die zich slingeren om zijn speken; ’t Voert hem voort, uit slijk en puin, Tot op zetels van arduin, Waar zij ’t hoofd ten hemel steken, Met de roofprijs op de kruin. ’t Werpt, in ’t onbesuisde loop Wat omhoog snelt overhoop, En verheft wie nederzijgen; ’t Rolt naar boven met Tibeer, Maar met Varus komt het neer; ’t Moge met Cesar…

Zo wekken Cesars lauwerkronen, Zo Alexanders fiere moed, Zo Maurits grootheid, waard zijn bloed, Diep uit het hart der heldenzonen Een traan op, die voor 't oog verraadt Van welk een zucht de boezem slaat! Het marmer is een koude hulde! Mijn vrienden!…

zeventien was hij toen het oorlog werd een stoomtreintje bracht hem hoog in de Alpen in die nazomer poseert hij in uniform zijn sabel losjes over de schouder ik mis jou ik mis ons dorp en de graanakkers schrijft hij in brieven aan zijn moeder temidden van het oorlogsgeweld volgt hij zijn weg door een verminkte wereld…

zijn brieven tot de laatste millimeter beschreven kleine ansichtkaarten elk stukje wit tot aan de wolkenluchten op de voorzijde volgeschreven zijn 100 jaar slapende zinnen gemiste woorden wekte zij letter voor letter tot leven…

diep en pijnlijk nam het geweld bezit van je het kroop onder je huid een ijzige stormwind was het die je oppakte om je dan weer neer te smijten de rode draad van je brieven sliepen op zolder verborgen in een bleekblauwe kist omzichtig stofte zij je zieleroerselen af woord voor woord spelde ze wat je schreef na honderd…