Alle inzendingen over C.O. Jellema

Bang ben ik, Altijd maar bang, Mijn hele leven Al, vanaf het Allereerste begin, Bang om er te Zijn in de ogen Van andere mensen - Hoewel ik ook met Een angstig oog Naar mezelf kijk, Altijd is er die Angst om zichtbaar te Zijn en de onbedwingbare Drang mijzelf te verstoppen Onder de oppervlakte Van de aarde…

Wat heb ik Gesnakt naar Nachten zonder dromen, Droomwereld die mijn Dagelijks bestaan Met wurgende regelmaat Op zijn kop zet, Met het juiste stofje Is het eindelijk gelukt - In een soort van overkill, Ook mijn dagen zijn Nu zonder dromen, Niets te verlangen, Geen wensen, zacht en stil…

Voor Anton Wij die jou het Naast staan, je beste Vrienden en je eigen Kring staan om je heen En nemen afscheid van Jou, voorgoed, en op Het moment dat ik mijn Laatste gedicht voor Jou voorlees, en de Dominee zijn laatste Zegen meegeeft, begint De zon te schijnen Als ze nog nooit Gedaan heeft op de Achtste maart van…

Dit is een woning Met meerdere kamers, De hoofdbewoner heet Binnenste Ik, Een mens van zeer Weinig woorden die mij Het volgende heeft geleerd - Dat de ziel degene is Die het ik regelmatig Binnenste buiten keert…

Ik leg mijn hand In die van jou, Mens die met stomheid Geslagen is, het hoofd Vol onrustige gedachten En ontelbaar vele woorden - En niet één die de uitweg Weet naar je mond, je stem Die zelfs niet de zachtste Klank weet voort te brengen, Ik laat mijn hand In die van jou, En lees zonder taal Al jouw ongesproken woorden…

Zie haar zitten een gespeelde glimlach eenzaam gebroken alleen op de wereld in een groep zie je haar dansend door het leven gaan haar voeten bewegen haar hart zwijgt van ellende tranen van geluk stromen over haar wangen wordt fout gedacht verdriet laat ze lopen in het holst van de nacht zwart net als de put waarin ze gevallen…

het C.O.2 is de veroorzaker... kan men er iets tegen doen? opgeslokt door terreurbestrijding vergeten we het klimaat, van elk nieuw seizoen... Je wordt er echt niet vrolijk van en liever stop je het weg we zitten onze tijd wel uit en als het gebeurt, dan hebben we pech?…

Voorbij de jeugd het blad gelijnd en half vol geschreven ziet hij de kinderen aan en zich bezeren aan het leren van wat belangrijk lijkt Een twijfelachtig stempel drukt van jaren her Het langzaam wennen aan de dood die wenkt en wacht en trouw is als een goede vriend die sterven kan en daarom leeft op grootse voet…

Willen de kruipbloem en de hondsdraf vluchten? Voor -- mijn wiedende hand?…

Gerrit Komrij en Willem van Iependaal Margreet Schouwenaar en C.O.…

Daarna gaan we er weer met vol gas tegenaan, voor Hollands glorie en een rijk bestaan, waarom nu zeuren over C.O, tweeën, en over het stijgen van de zeeën. We zijn wel rijk maar niet genoeg, ’t is toch prachtig, dat gezwoeg, laat de welvaart toch bloeien, en onze pensioenen groeien.…