inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 43.093):

Gespeeld

Zie haar
zitten
een gespeelde
glimlach
eenzaam
gebroken
alleen
op de wereld

in een groep
zie je haar
dansend
door het leven gaan
haar voeten bewegen
haar hart zwijgt
van ellende

tranen van geluk
stromen
over haar wangen
wordt fout gedacht
verdriet laat ze
lopen

in het holst van de nacht
zwart
net als de put
waarin ze
gevallen is

als de zon
opkomt
wordt ze
niet gewekt
door warme zonnestralen
of een liefkozend
ochtendzoen

liefde heeft ze
nooit gekend

en het enige
wat straalt
zijn haar tranen
verblindend
uiteen spattend
op de grond

Schrijver: Marrit Jellema, 10 april 2012


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 236

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Annejan Kuperus
Datum:
12 april 2012
Een negatieve straling mooi verwoord: 'haar tranen verblindend, uiteenspattend op de grond'. Heel mooi bij momenten van geluk. Triest bij verdriet in eenzaamheid.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)