Alle inzendingen over Chaplin

‘je haar wil wel’ zegt ze ze knipt het in laagjes krul, krul, kastanje- rood is mooi bij je groengrijze ogen ben ik haar kunstwerk ik hoor bijna Brahms zoals in ‘the great dictator’ met Chaplin als kapper met Chaplin als dictator ik zie er enkel oud uit in vergelijking met haar op het moment dat wij samen in de spiegel zijn.…

Het gloren van de zon en de warme, allesomvattende liefde komen naar je toe, aan het einde van jouw leven, wanneer blijkt dat je alles wat je in je had hebt gegeven.…

er warrelt van alles door je hoofd geloof je bijna niet hoeveel heeft enige organisatie nodig twee regels of drie regels of helemaal geen regels gewoon wat beelden die verdwaald zijn en die je weer thuisbrengt door ze te drinken en te eten te geven terwijl de sneeuwstorm om de hut tekeer gaat en de honger toeslaat kook je een schoen…

Wat geeft zo'n veiling aan in Hollywood? Een halve ton ruim voor Clark Gable's jas Nóg meer voor alles wat van Whitney was Een ton voor Charlie's wandelstok en hoed Er wordt nog steeds veel voor cultuur geboden Ten gunste van de gieren rond de doden…

in de spiegeling van het brakke water droomt ze en ligt ze stil in de zon zij wier zoute huid nog zoeter smaakt dan suikerspinnen op de Haagse kermis waar onverhoeds geluid verdwijnt alsof we samen verstoppertje spelen en ik mij schuilhoud in een stomme film en Charlie Chaplin grappig zie flaneren over haar borsten tussen…

Bevangt mij steeds weer de gedachte Dat men vroeger zwart-wit dronk Zwart-wit zong en lachte Zwart-wit rende over zwart-wit gras Grijsjes vree en kuste Zwart-wit ploegde, zwart-wit zwoegde Dat men witjes rustte Dan wekt iets weer kleur tot leven Zoals een wilde hondenblaf dat kan Je gedachte lijkt opeens zo dwaas Goed… maar Charlie Chaplin…

en botte knekels als restant in ’t Mauermuseum te vinden Reichstagsgebäude eerst gründlich ingepakt door Christo alles onder groot geel zeil verstopt binnen intussen schoon van roet en bruin gesopt daarna als nieuw voor hergebruik uitgepakt ter hoogte van de Brandenburger Tor d’herinnering aan The Great Dictator de twee gezichten van Chaplin…

Ik hou me vast aan hoe het 2 jaar geleden was je op en neer gependel en je charlie chaplin pas je mooie lach en je vrolijkheid altijd wel in voor wat gekkigheid het leven was mooi en had jou veel te geven maar zo is het helaas niet gebleven Langzaam werd het je afgenomen weg waren alle mooie dromen Ik hou me vast aan de mooie herinneringen…

Voor mij is hij een heilige komiek, die na Chaplin heilig verklaard moet zijn, ik gun hem een zwembad vol met Kriek Lambic en voor altijd rozengeur en maneschijn.…

Onder glanzende druppels ziet de vensterbank zwart van schimmels, stuifmeel en vliesjes eten ze, geplakt op een bed van honing- dauw uit de lindebomen Ik zit vast in verdriet niet wetend waarom .....'Laat je lippen kleuren .....blijf niet langer treuren .....maar verlicht je dag .....met gewoon een lach' zingt zijn warme stem in mijn…

bekijk die idioten als orbán of trumpje, poetin, bolsonaro, xi ’tis allemaal despotisch wat ik zie en dirkje ezel kan er ook wat van de clowns van deze wereld zijn perfide en vroeger mocht het echt, tirannicide…

Toen ik iets beter keek, in combinatie met zijn guitige ogen, leek hij mij toch echt een idolate look alike van Charlie Chaplin, maar die was nogal slonzig, terwijl hij heel duidelijk gedistingeerd voor de dag komt.…

Chaplin is mijn lakei, maar ik weet het: hij steelt epauletten voor kermis en tabak voor de slaven van soho, hij steelt mijn historie voor marx - protesteert, generalen! Ik sta als een stinkput op elba. O generalen, proef de lyriek van mijn rotting. Herhaal mij en groei mij. Ik wacht u met spengler en galgen uit het museum.…

De mens is een wild dier in een kudde, een groep die zich organiseert om getemd te worden maar het valt niet mee om de systemen goed te krijgen Er zijn onverwachte effecten of knellende eisen Niemand is verantwoordelijk Leiders afzetten, dictators vermoorden maakt niet uit Het volk gedoogt de opvolger Er is hulp nodig Van buitenaf…

Ik spoed me door de stille Herestraat naar de markt, waar Chaplin scheten laat, geturfd door Paulus en Bolleke de Beer voor het World Guiness Book of Records. Aan de stille kant mimeren Jan de Roos en Swiebertje voor veel publiek, dat boos opzij kijkt naar Rob de Nijs en zijn Lords.…

Wij Wij zijn Wij zijn de laatste Wij zijn de laatste kinderen Wij zijn coïncidentale dochters en zonen daar en toen uit coïtale sterrenstof van liefde tot leven gewekte op de blauwe planeet geworpen stervelingen dorpelingen stedelingen ondergeschoven verstekelingen nazaten slachtoffers en erfgenamen der wereldveroverende…