Alle inzendingen over Couperus

we vonden het verleden rond zijn zerk een grijze gids sprak wonderschone woorden die bij de ons ontvallen schrijver hoorden ontstegen aan zijn nagelaten werk in trance zag ik de zware steen bewegen en trage klanken rolden uit het graf: ‘het was te kort, m’n taak was nog niet af dus luister nu, ik heb te lang gezwegen’ ‘vertel ze wat ik nooit…

er is Facebook, er is Twitter altijd roept The voice of Holland er zijn elke week wel boeren die naar vrouwenschoten zoeken er zijn sterren, je kunt surfen naar de diepte van GeenStijl welke puber leest nog boeken? godzijdank is er de leeslijst van de middelbare school die de afgedwaalde geesten voor de honger zal behoeden leerling…

Couperus een science fiction word afgedraaid al dagdromend over het Lange Voorhout voel ik me toch wel wat bekaaid omdat ik loop in voetstappen van de dandy en lach zijn leven in parodie als in een nieuwe tijd van woordgestoorden die nooit zo raak als die van hem zullen worden en ik laat mijn gedachten stromen sta eventjes bewonderend stil…

Op het Lange Voorhout kwam ik Louis Couperus tegen Hij droeg een duffelse jas en een zwierige hoed en onder zijn arm een klein wit poedeltje dat was bewerkt met een flitspuit onkiese parfum Hij knikte beleefd en ik, blij verrast: hé Louis! Dat vond hij net iets te pop…

O, Lucebert, Couperus, en Hendrik R. Marsman! Waarom konden jullie het wel en Kennik R. Geensnarsvan!…

De paardentram die rijdt niet meer, de gaslamp is nu voor de sier, het bakeliet is kunst geworden. Mijn oma heeft nooit weet gehad van chip en pin, van tweet en chat: zij is niet meer. Zij was de brug van haar verleden Naar die van mij. Eén pijler is die brug al kwijt en als de tweede ook verdwijnt dan is ook mijn verleden toch…

Heeft u onlangs Couperus nog gelezen van Dingen die Voorbijgaan of zoiets? In elk geval was het iets erudiets Hij wordt door Oude Mensen aangeprezen Wie luistert nog naar ouweluis geluid? Zij sterven immers net als leeslust uit!…

het uur (in stations wordt tijd bepaald door treinen en ik zocht het spoor naar huis op een perronbank uit de wind liet ik couperus rusten in mijn schoot macht der gewoonte die me tijdinwaarts ontvoert en ik sprak écht met hem) past nergens in…

Couperus, Hermans, Mulisch, Wolkers, Reve, Nabókov, Kafka, Hesse, Hölderlin, De Russen, Plato, Shakespeare en Celine, Ik heb wat afgelezen in m’n leven. Dat was wel fijn, maar nu betreur ik het; Ik las ze vóórdat ik werd vastgezet.…

[Eline Vere en Katadreuffe zijn personages uit boeken van respectievelijk Louis Couperus en Bordewijk, die zich in Den Haag afspelen.] ---------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1988.…

Wie schrijft die blijft geldt zeker voor Couperus Hij was een visionair, qua plaats en tijd Zijn leven was primair schrijven gewijd Soms voordrachtskunstenaar, zoals Homerus Een rusteloze geest, een pen-nomade Die metamorfoseerde in figuren Die hij bedacht, zijn eigen creaturen Een eindloze portrettenpromenade Theater van de geest in…

Of je mee wilde gaan naar een lezing over de Haagsche romans van Couperus je de gelegenheid geven voor een sporadisch contact in levende lijve En dat ik ook wel wist: je neen zou zeggen bang was in het donker pleinvrees je trof overdag een fobie voor insecten ouder dan een eeuw Je nog steeds gruwde van de lipovlo waarvan de larven…

Onverschillig ziet zij het aan, en ze glimlacht -- tot vervelens toe.…

Onderdanigheid verbergt vaak een stille kracht -- Een ondergronds vuur.…

Desillusie is: het belachelijke zien -- schoonheid negeren.…

Laat de Pasar Malam vertellen over Wat men nog slechts in de boeken van Couperus lezen kan; dat 'kleine zielen' Nimmer rusten, maar een heimwee Koesteren om hun ban.…

de scheve huisjes aan het Hoge Zand die voor geen slopershamer wilden wijken de parken met de eeuwenoude eiken een schone slaapster op het stille strand de lommerrijke lanen voor de rijken de krijtstreep van een dienaar van het land het meisje met een ijsje in haar hand dat in Madurodam loopt rond te kijken Couperus die in brons te wachten…

(het enige echte hopje, van Rademaker) het is nog Haagser dan de ooievaar, Couperus, Binnenhof en Lange Poten de witte wikkel zit hem als gegoten het is de trots der ware Hagenaar zo’n prachtig bruingebakken exemplaar wordt wereldwijd en zeer beschaafd genoten de receptuur is aan het brein ontsproten van Jahweh of een duivelskunstenaar…

vermoed dat jij zo iemand bent als frédérique in Couperus' tijd moet zijn geweest een romanfiguur uit het volledig werk.…

NARCIS Aan de boord ener beke Zie ik leliën dromend staan, Wijl golfjes om haar stengels Schuimend gaan. Een rei als van nymfen, Die zich beuren uit de beek, Een rei als van sneeuwwitte bruidjes Zo kuis, zo bleek. En in heur midden heft zich Een enkele narcis,…

Nooit glijdt een verstandig woordje Van die rozenlipjes dijn; Die moeten maar zonder pozen Aan het schertsen en kussen zijn. Die moeten maar altoos lisplen: 'Jij bent de liefste mijn!' Maar meen je dan, dat dit immer, Mijn schatje, genoeg zal zijn? Ga ik aan het redeneren…

Nu, lachend, speuren mijn begerige ogen Naar iedre sater, die ik, marmer zie, Beschonken, neergezonken op één knie, De wijnzak drukkende; dra zat gezogen, Loert naar een nymf hij met zijn scheel gespie: Zijn dronken vingers bootsen, lustgebogen, Krambevende haar lichaam na: gedogen Zal hij het nooit, dat zij hem snel ontvlie. Zijn lach grijnst…

Zeg, liefken, heugt U nog de vreugd, Wen op het kabblend water, Zo spiegelrein, Als kristallijn, Zo ruisziek van geklater, Ons kleene boot Daar vlugjes vlood In 't maanlicht, dat er glanste; Een notendop, Zoals zij op De golfjens dobbrend danste; Een rozeblad, Waarin een schat, Een parel, lag te luchten: Mijn bange…

Een blanke nymf steeg ze uit het marmren bad, En toefde op de eerste treê; heur armen beurden En wrongen 't blonde haar, dat druipend nat Nog van den amber der violen geurde. Hoe 't rozig-blond van 't blozend rozenblad De sneeuw haars teedren lichaams warmer kleurde, Terwijl van paarlen vloeiende en omspat, Zij lelie was, die in den dauwe…

In de doodsangst ijlde een hinde door het woud, De wanhoop in het goudbruin oog, dat staarde, Dat staarde, of 't ginds ook niet een uitkomst zag, In 't ver verschiet... Reeds stond het bloedig schuim Haar op de fijne snoet; de dorens wondden Heur tere zijden, en de slanke poten Verwarden zich in 't netwerk der lianen... Een jonge jager, in…

Kom mede in het duister, mijn kind! Kom mede in het duister, want de avond is schoon! Als verstomd zijn de vooglen; geen enkele toon Zingt er de zangrige wind. Kom mede in het duister, mijn lief! Kom mede in het duister, waar niemand ons ziet; Niet ene enkele bloem ons nieuwsgierig bespiedt, Waar ze op heur stengel zich hief. Kom mede…

I In dons van wolkjes glijdt ginds De zilveren sikkel der maan; Die schijnt een gondel, een bootje, Dat vaart op de blauwende baan. De wolkjes schijnen de golven, Witgekuifd, met luchtende tint, En de sterren zijn zo schone leliën Als niemand op aarde vindt. Was die gondel mijn levensbootje, Ik nam je, mijn lieve, er in mee…

De zoeltjens suizlen door de blaêren, Het maanlicht lacht met luchten straal, En in de hooge rozelaren Weertrilt een schelle nachtegaal. Droomt ge op uw sponde Reeds in vree, Of hoort ge, mijn blonde, Die org'lende bee? Steeds blijft uw wit gordijn gesloten; Geen schuchter handjen beurt het op; Toch zie 'k uw zoet gezichtjen…

III Het duister omhuifde de velden; Droef dwaalde het maantje omhoog, En droef zag het steeds op ons neder, Als met een brekend oog. Wij doolden te zaam door de velden; Wij hadden elkander zo lief! Ik zoend' haar, en 't zoeltje lispte: `O, jij diefje, o, zoentjesdief!' Plots klonk er een lach in de halmen; Zij schrikte,…

Blauwoogje Blauwoogje, dweep je niet met de nacht, Als in de blauwe elk oogje zo lacht? Bepareld laten de droomzieke rozen Heur hoofdekes hangen bij 't schuchtere blozen. Zag van heur zilvren tinne ooit de maan Ons met zo lieflijke ooglonkjes aan, En zuchtte ooit het zoeltje zo zangerig-zachtjes... Hoor! 't lispt een naam in zijn achjes…