Alle inzendingen over Duizend en een nacht

Grenzeloos versierd als zijde zacht door het ruim is de nacht verlicht als in duizend en één nacht met uitzicht op de zomer.…

in zijn ogen donker wimpers zo lang als die van een vrouw las ze de belofte die hij waar zou maken in sprookjes van duizend en een nacht…

Mijn gedachten zijn los ik hou me stevig vast aan de contouren van mijn dromen duizend en een uren die passen in een nacht zullen vanavond tot mij komen Ik vergroot mijn wereld ver van huis en haard en de tijd laat mij eindelijk even vrij duizend en een momenten gevangen in een ogenblik en nog duizend passen daar bij Duizend en…

Jeroen, je naam in duizend kussen. In de zwoele geur van liefde. De geur van duizend violen vermengd met duizend rode rozen. De zoete geur van samen zijn. Verlangen, hunkering versmelten in het nu. Al dromend duizend en een nacht. Het heden van het stil verlangen…

in het uitspansel vol vuren en zonnen springt de bevlogen zoon van een zonnegod de oogkassen versierd met schelpen van de hemelse hangbrug de tovenaar zonder vangnet vindt vaste grond na zijn vrije val geen dood te bezweren in deze krakend koude duizend-en-een-nacht…

In Zandvoort is de goudkoorts opgelaaid Wie tijdens de Grand Prix naar Max wil turen Zal er een onderkomen moeten huren Waarna men je beleefd een oor aannaait Je kunt met vrouw en kind plus de bagage Voor duizend piek per nacht in de garage…

nacht” in een hemelbed.…

nacht” in een hemelbed.…

Inspiratie, voorheen de gefleste geest Verstrikt en volkomen lamgeslagen Writersblock waarvoor de dichter vreest Muze van duizend-en-één-nacht en dagen Bezorgt illusies van alle dagen feest Blijft één nacht om inspiratie aan te jagen Inspiratie, thans de geschreven gedachten Vrij en volkomen vrij van vragen Muze van duizend-en-één-dag…

, duizend sterren in haar pracht En wou vallen als een wens, voor één die op jou had gewacht En ik weet dat als wij opstaan, alle sterren zijn vergaan Dat het zeker wel een naam had, dat het zeker heeft bestaan Want jij bent te mooi geboren, zo uit Duizend-en-een-nacht Als een sprookje zonder einde, zoveel mooier dan gedacht…

verdwaald in vergezichten ontwaakt zachte illusiemuziek weelderig groeien fata morgana’s onder de zon van duizend en één nacht nog beieren kerkklokken hun klanken ten hemel trompetteren minaretten fel verdwaald in de hel van alle geloven zoek ik vrede maar is die er in mezelf nog wel…

Kus me niet wakker wanneer de deur sluiting vindt mijn ogen willen liever blind zijn voor de leugen in jouw tederheid Ik weet daarbuiten huist een leven verhoopt gelukkig met kleine meisjes en een hoofd vol sprookjesboeken Dus blijf niet langer in dit land van duizend en één nacht maar wees hun prins niet mijn kikker…

duizend en twee nachten duurt nu haar verdriet doelloze gedachten haar sprookje is het niet duizend en twee woorden gaven haar geen steun sombere akkoorden een bluesachtige deun duizend en twee dingen die zij niet meer zag slechts herinneringen aan een zwart omrande dag duizend en twee kussen heeft hij nog tegoed terwijl zij…

nog heeft het land van aladin de sprookjeskracht uit duizend en één nacht slangen in de mand kamelen zittend op het zand de bazaar met koperslagers het gewadenfeest in volle gang geestdriftig bieden donkere ogen de koper wordt altijd bedrogen de nacht valt grijs het stof en onbehagen smeult in donkere zang en flakkerend vuur de…

De uitnodigende zin op mijn reactie bleek een zin uit duizend en één nacht nu je mij weer bedwelmd Jasmijn.…

wij spreken dezelfde woorden maar in jouw letters wonen andere tonen als jij mij temperamentvol iets wijst kleurt landschap zijn zuidelijk pigment in je ogen donkeren sprookjes uit de duizend en een nacht verpakt in je lach wij verwesteren in het klip en klaar maar vergeten de warme momenten van familie en haard toch smaak…

De lucht een zwarte spreeuwenzee Vlucht van zomermiddagschepen Op windankers drijft met hen mee Een geurend badpak met aardbeistrepen Jouw granietporseleinen borsten Lieten duizend en één nacht zweten Mijn hunkerende lippen verdorsten Tot een bleke wondanemoon Nu zwieren gistervorsten aan de horizon Zonder te vertrekken zal ook jij me verlaten…

het nieuwe jaar schreeuwt als een beest in de stilte in werping van schaduw vooruit het baart en ontvangt en vindt zijn weg vanuit het vruchtwater in een vuurwerk van duizend–en-een-nacht het sleept zich voort in een eeuwige glimlach en etaleert zich in verzachtende beweging als een jong meisje in nieuwe kleren…

-   wachtend op zijn overtocht, hem uit duizend-en-een nacht verhalende sheherezade haar niet aflatende feuilletonfabels in minaretten mozaïek gesluierde minnaressemaskerade Also sprach zijn elim tot kazimir…

Duizend wegen naar bewustzijn, welke weg heeft een hart? Duizend dagen, duizend nachten voor één dag met een hart. Zo'n dag dat ik mijn zang hervind in de morgenhymne van de planten, de rotsen, de bomen en de wind. Ruisend als uit een schelp, later met spontaan vibrato.…

zij hebben alles al gehad kale rotsen uit het rif langs wiens uitlopers duinen wandelen gedragen door een verschroeiende wind onder een heldere maan uit de duizend en een nachten in het emotie volle verwachten van de fata morganes in de groene rust van de koele binnenplaats waar het geroezemoes van de bazaar niet meer te horen…

en een nacht verpakt in de schoonheid van een stralende lentedag die de schepping voltooit welke ons lang geleden ooit is beloofd…

Op bergtop en dalende paden dolen over stormende zeëen waar bliksem stormt en wij, wij één kunnen zijn in een geborgenheid die het verleden kent als in duizend visioenen De nachten zijn duister enkel roodgloeiende kolen lichtten nog jouw gezicht -het kampvuur vertelt nog de mooiste verhalen, echter ik, ik droom van jouw glanzend zicht…

en een nacht de rest is gedood of gevlucht geen lamp beschijnt meer de lucht…

over steden ver hier vandaan oh, verteller, of het nu verhalen zijn over sprookjes van duizend en een nacht de Sultan met zijn haremdames ? wij hangen aan uw lippen . we zorgen dat uw mond vochtig blijft vertel ons dan over bergen en rivieren het hete, verzengende zand kennen we maar al te goed.…

dromen de nacht voorbij in stilte en dan de zon weer op zien komen ik hoor je niet door mijn aandacht voor het zoete duister neem ik jouw droom mee in mijn brief en ik wil ook niet dat je fluistert want ik heb slechts de stilte lief.…

Samen vloeien in één adem, in een moment van tijd die even niet bestaat, op zachte kousenvoeten verder gaat, vermomd achter de uitgeworpen kleren op de plankenvloer, onderworpen aan de glimlach rond je mond, jou zo uit duizend en één nacht te herkennen.…

Dag van gedicht in tweeduizend acht Is net als een sprookje uit duizend en één nacht De dag heeft als titel simpel 'een ding' Vandaar dat er verderop een vogeltje zingt Een kooi vol met dieren Kinderen laten hun vlieger vieren Een buurman met een harde kop Een badkuip die leeg loopt, defecte stop Lachende mensen, zijn gelukkig blijkbaar…

en één nacht, die ene nacht werd jij de mooie woorden die jij sprak verblijven nog steeds diep in mij…

want zo edel als het is, sprak en zag men in beider pracht Dus in het kasteel bij het fonteintje hangt een zwijgende spiegel, als duizend en één nacht verweerd, nimmer bekeken ineens En haar hand als het water koestert, elk druppeltje vaarwel, kleurt zijn lot steeds ouder toen het spiegeltje weer zei …er was eens……