Alle inzendingen over Einde van een vriend

Ik raak je kwijt Laat ik je gaan Of druk je je langzaam van me weg Ik raak je kwijt Wat is de reden Waarom vertel je me niet meer Niet meer wat er in je omgaat Wat vertel je me niet meer Ik raak je kwijt Waarom vertel ik je niet meer Niet meer wat er in me omgaat Wat vertel ik je niet meer Je raakt me kwijt…

In verstilde tussenspinsels zweef ik weg tussen steniging dromend van vrije lente afwezigheid die ik beween een laatste beeltenis kan ik je zenden mijmering je gulle lach gemis van je lendenen volledig universum kim van ons samen liefde, bedolven woordenloosheid het jij en ik, verstild tijd tussen ons de wil die te bevechten…

Stoffelijk niet van deze wereld verankerd in hart en nieren levendig in volle weerbaarheid, geen diepe smart, een sterke eigenheid valt niet uit de toon onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een zekere dood ontsproot zich het dichterlijk talent een eigenschap waarvan iedereen genoot waarin een creativiteit wordt herkent had hij niets…

een nieuw boek wordt geopend het nieuwe leven begint de eerste bladzijden worden beschreven daar waar de bepaling van het leven begint de hoofdstukken die volgen geven richting aan de levenszin hoe het boek zal eindigen bepaalt de zingeving van het begin…

Er is een bank, een lege boom, en ver de zee, de kleine zee waarin we samen sterk en jong de baren stuwden, schuimend wolken joegen op wilde rossen, onze manen tot de hemel. Jij met felle baard, met ruwe herdersstaf en gulle schaterlach, bazuin, heraut van leven, eeuwig, gulzig leven. We lepelden de pap als uitgehongerd, boerden luid en sliepen…

Je bent gespannen voor de tocht De rit die jullie nu gaan rijden Een valpartij een scherpe bocht Kan je beter gaan vermijden Maar bij elkander in het wiel Kan je zonder angst en met vertrouwen Rekenen op de ziel Die je uit de wind zal houden PS: Wanneer je rustig rijdt geniet je meer van het uitzicht.…

Toen ik je voor het laatst in de ogen keek zag ik de dood zag ik jouw dood zag ik geen angst zag ik geen vriend maar ook geen vijand en dat verzoende mij met jouw einde, ons einde met een laatste kus, onze doodskus!!…

Halverwege waar de zon scheen las jij mee in Middelsprake uit het boek dat je als kind kreeg spiegelbladeren voorbij soms als die jongen die heel even in een sprookje was gebleven met die kinderlijke ogen die verbleven over zee Je schreef verhalen ver vooruit nu om verspeeld ze voor te lezen aan twee spiegels die je meenam diepgenegen aan…

geen verplichting is toch wil ik aan de strijd een einde maken omdat ik je toch een beetje mis kissebissen is nog lang geen ruzie en moet toch ook kunnen op z'n tijd van mijn kant wil ik sorry zeggen maak jij dan ook een eind aan deze strijd ?…

Mijn vriend vroeg mij waarom ik altijd schrijf over de dood en niet over de liefde en de bloemen en het dagelijks brood. Ik heb het echter nooit anders beleefd dan dat alles een einde heeft.…

Wat doet een mens met zeventig, algoritme van de tijd, terwijl de zon westwaarts spreidt? Wordt het zielenmeer opstandig of een eigengereid verzaken aan het haasten? Gedachten verstillen bij het voorbije, de feestroes maakt hem tot een ongastvrije: verwachtingen worden gedoofd als kaarsen. Toch blijft het dwingend leven drummend aan deuren…

voor mij ben je een vriend voor anderen een vijand ik vertrouw je jij bent diegene, die me vertelt dat ik later blij ben met mezelf voor anderen ben je niets anders dan een ziekte.. een ziekte die me door laat gaan tot het einde je bent mijn vriend je bent hun vijand je bent mijn anorexia en ik laat je niet gaan…

De zon zakt in vurig rode gloed achter de huizen. Terwijl een merel uitbundig zingt, op de punt van het dak. Sinister zwart tekent hij zich af, tegen het rood van de avondlucht. Zo stil is het, na de hitte van de dag. De blauwe regen voor mijn venster, staat daar roerloos groen te zijn. Een zachte koelte brengt langzaam wat verfrissing…

Wat het einde van iets is En veel pijn doet Blijkt later nodig te zijn geweest Voor het mooiere nieuwe Wanneer je dat eenmaal weet Kun je zelfs een einde omarmen Om het nieuwe te ontvangen…

Coronale kanteling woensdag 25 maart 2020 Op anderhalve meter schijn je verderaf dan ooit, ongenaakbaar voor elkaar, amper adem voor onszelf, mijn hand verdacht, jouw armen geweerd. Toch ben je op anderhalve meter dichterbij dan we eens konden dromen, samen in Wuhan, Bergamo, Brussel, tot stilstand gekomen onder een lucht die van ons hels…

Mijn vriend wordt mijn einde er is niets meer dan dit.…

na vele dagen en nog meer uren dacht ik plots even terug aan jou het was een tijd geleden… niet gezien of niet gehoord maar zeker niet vergeten je was diegene die mij en anderen kon laten voelen het leven is opnieuw begonnen bij goed verscholen doch ongelukkige momenten drong je binnen in menig hart het deed geen pijn je was voorzichtig…

mijn vrienden helpen mij veelal uit de nood. op hen kan ik dus altijd blijven rekenen. maar toch voor mij is dit hetzelfde niet want jij bent mijn onvervangbare hartendief. “als het regent in mijn ziel dan voel ik me zo eenzaam. als het pijn doet diep in mijn hart dan wil ik dat jij... hier bent.”…

Een oude baas van bijna zevenenzeventig jaar, liep met een keppeltje op zijn schaars geworden haar, in Amsterdam en wilde graag de straat oversteken bij een zebrapad na goed te hebben uitgekeken. Er naderde een jonge man op een scooter heel snel, maar voor een man met zoveel jaren stopt men meestal wel. De jongen had in snelheid verminderen…

zo zou alles moeten zijn een rivier zonder begin zonder eind daar waar je waadt en baadt enkel daar de massa van het water begin en eind op de einder van het zicht alles voorhanden, een oever, het strand struikgewas en links en rechts eindeloze toevoer van geestdrift wat snedige vrienden om het aangevoerde wat te snipperen en een glas wijn…

Stel je zit rustig in een schouwburgzaal En dan verschijnen spelers ten tonele Die daar de hoofdrol van hun leven spelen Als terroristen met een ideaal; Helaas ervaar je dan drie dagen later Dat dit geen vorm was van modern theater.…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Op je mond liever een glimlach dan een chagrijnige blik Zelfs geen lucht meer van het lachen geeft je nog een stoere kick Als je altijd zit te mokken mieren melken matennaaien Dan zul je in je leven toch maar weinig vrienden zaaien Liever lieve dingen ookal doet schelden geen pijn Beter maar geen ruzie lokken niemand vind dat fijn Hij is manisch…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

Een trouwe vriend Ik dacht een trouwe vriend te hebben een vlieger zou ik met je oplaten als jij beter zou worden want jij maakte jaren geleden een vlieger voor mij toen we nog jong waren helaas bleef hij aan de schoorsteen hangen en nou vraag ik eigenlijk waarom welkom in mijn huis ontvangen gewoon eigen volk gezellig eten een glaasje…

Je had een echt hondenleven. Rennend achter de schapen en zwemmend in de Maas En als je wat had gedaan, kon je zo onschuldig kijken Je hebt alles gegeven, alles gedaan wat niet mocht we hebben mekaar tot op het laatst liefde gegeven Totdat je niet meer wist waar je naar zocht. Nu kun je rennen achter de schapen, hoog in de lucht. Het licht…

deze handen reikten en grepen het leven vast alleen de herinneringen aan jou zal blijven leven we hebben inmiddels geleerd om jou los te laten want van binnen weten wij, jij komt niet terug daarom zeg ik zacht, laat mijn handen maar zij geeft mij dan een zoen en droogt mijn tranen ik kijk verliefd en dankbaar in haar mooie ogen dan zegt zij,…

Er is naar mijn idee maar één manier Om aan Milosevic een eind te maken: Er zitten nog vier cowboys in de cel. Laat die maar vrij. Die pakken hem dan wel.…

Je hebt nogal wat vrienden naar het schijnt, maar ’t liep wat uit de hand zo op het eind. Dus ben je moe en was het feest geslaagd? Ze sprak (gordijnen dicht, de deur op slot): Ik ben, net als de buurt, totaal kapot.…