Alle inzendingen over Elisa's magie ziel

Haar ziel flitste door mijn ziel en zij legde haar diepste geheim bloot...…

heb kleuren verdiept met magie vormen exceptioneel geproportioneerd de lichtval is het mysterie van schaduw beklemt in irrationaliteit bewegen verstilt in fixeren maar als men kijkt in bewogenheid vloeit alles tot totaliteit ik schilder mijn ziel in een magisch realistische wereld niemand ziet de kop die toen viel…

ik ben nooit het genie geweest dat met een streek rembrandt kon laten stralen het was altijd ploeteren en foeteren waarom ik niet de ziel naar boven kon halen alleen jij hebt mijn strijd geweten met oog en lach de waardevolle hints gegeven wees mij op nutteloze zaken die niets met de magie van jouw verschijnen hadden te maken…

Jouw integriteit werkt altijd als magie. Mijn magie komt voort uit jouw eenvoud, rust en stilte. Jouw gratie ontbrandt telkens, nogmaals energie uit, in mij op. Jouw glorie is mijn magie. Mijn magie houdt jouw glorie voor altijd vast. Onvoorwaardelijke liefde. Een kaars die blijft branden. Een kaars die mijn kaars heeft aangestoken.…

vloeiend zacht spreiden haar ogen hun warme blik iedereen voelt de licht intieme klik als zijn ziel ontwaakt het contact met gelijken is weer even in de hemel verblijven het goddelijk moment waarvan de magie overal wordt herkend veraf en toch intens dichtbij zo delen wij haar mystieke zijn…

ik zie zachtheid in een sterk profiel schaduw duidt de randen van je ziel je ogen glanzen en de bloemenkransen dansen op muziek liefde in triptiek mijn paletten klaar de kleuren gescheiden nog zijn vormen en beelden bescheiden ik schilder magie met tijd die verdwijnt jij verschijnt op het doek in het rood van de morgen…

ik zie zachtheid in een sterk profiel schaduw duidt de randen van je ziel je ogen glanzen en de bloemenkransen dansen op muziek liefde in triptiek mijn paletten klaar de kleuren gescheiden nog zijn vormen en beelden bescheiden ik schilder magie met tijd die verdwijnt jij verschijnt op het doek in het rood van de morgen…

Schoonheid weerkaatst magie betovert een traan glinsterend in zonlicht verbloemt verdriet onbereikbaar verlangen voert gedachten naar eindeloze tijd vriendschap kwistig verstrooid draagt ver over vlaktes van eenzaamheid boven de wolken een waas van sterren noodlot stuurloos levert strijd weerbarstig als de ziel…

ziel zich weer kan ontplooien…

je bent zo sprankelend lach en ogen staan getekend in mijn hart hun afdruk onvergankelijk ik voelde je magie in het raken van je handen je rode lippen lieten warme kussen teder landen je liefde is mystiek raadselt steeds mijn leven alleen jij kreeg mij los aan jou heb ik mijn ziel en zaligheid gegeven…

de ziel in de ogen heeft gelegd…

economie kunt bouwen toch kleuren zij de ziel van ieder wezen door verbindingen die zij met andere werelden weven…

Wanneer is magie ontstaan waar komt magie vandaan hoe kwamen die vlinders tot stand Hoe kwam mijn hart in brand Gevoel van warmte overspoelde mij Jij maakte mij ongelofelijk blij Niet alleen woorden maar ook daden Daardoor kruisten onze paden Toen liepen we hand in hand Zo kwam de magie tot stand…

De magie van illusie. Het geloof in sprookjes, Verdwijnt. Je neemt afscheid van mijn hart. Het houden van jou, Uitgewist. Ik ben je vergeten. De magie verdween, En de liefde gewist.…

kunst van verlichte zielen in gewas,zand en sneeuw hoe mooi schijnt de zon op het omgebogen graan in het gouden landschap je ontstaan is verstopt in wonderlijke licht magie ik vlieg over je heen aanschouw de geometrie in zijn prachtige vormen ik wacht op een teken vanuit jouw schepping de geheime boodschap in wiskundig denken…

het is die spanning en aantrekkingskracht alsof magie van het vreemde iets moois uit de hemel leende…

oneindig ver weg Als ik mijn armen strek, voel ik wat de nacht kan geven Een grauwe hemel die ik in het licht neerleg Als sterren aan de hemel, fonkelen de ogen Pure zaligheid maken een glimlach zoet Iedere ster heeft zijn eigen hemelse vermogen Je hoeft ze niet te vangen, voel gewoon wat het doet Zoals de wind, regen, zon, maan en ster De magie…

Twaalf kaarsen branden rondom de woorden die ik schrijf de draak bewaakt mijn elfen in de kamer waar ik verblijf vele vlammen dansen als magische wezens mijn wereld in hun eigen taal ieder een eigen verhaal tekens een nieuw begin…

mijn ogen, neus en mond zijn uitgewist wie naar mij kijkt, staart in een leeg ovaal een atlas op een onbekende schaal de aarde hult zich in een dichte mist het rookgordijn van een illusionist die speelt met vuur en zaagt met roestvrij staal en kan verdwijnen voor een volle zaal op een manier waar het publiek naar gist ik tover telkens als…

Magie wat is dat? Een vies beest Dat alleen maar kindjes opeet Of een heks Met een bezem Misschien is het wel gewoon een vallende ster het is in ieder geval iets raars maar toch bijzonder…

niemand de vlammen meer meester kan worden wij zijn elkaars slaven vrijheid tot passie verteerd zinnen gericht op behagen de haast is verleerd alleen handen spelen het spel van beminnen lippen verwennen het zachte van binnen ogen gedogen een spanning die stijgt adem gaat sneller je kreunt en je hijgt tot, in een diepe ontlading de magie…

spiegelend danste zij op maanverlicht water dat opkomend golfde zonder rust blad fluisterde tussen de sterren hun open gesprek zonder twinkelende starheid en aan buren geen gebrek in geel was de puzzel nooit te maken er waren stukjes die deze magie niet smaakten…

te lang bleef steken was al verdwenen bleek in een nieuwe kleur weer ongemerkt te zijn verschenen gaf hen haar lach voor de magie die zij zagen gebeuren in een grote waaier vol kleuren…

Een toverbal? Neen dank je. Waarom niet? Ik haat geel. Je hoeft toch niet tot geel te gaan, stop dan bij rood. Dat gaat niet, ik weet nooit wanneer geel komt. Soms komt het voor rood, weet je.…

je keek en voelde aan de materialen zag mooie en onafgewerkte kanten liet je gedachten gaan in die magie haakte ook je hart vaak aan veel vormen waren al bekend in het circuit van creatievelingen maar jouw idee was vaak toch even meer in kleur en ontwerp om blikken te trekken met een verbaasd aha schitterend was jouw uitleg over…

hij zag haar handen zonder magie van verborgen talenten wist hoe tijd groeven had getrokken in vereelte huid er was geen mystiek in het aards vermoeien dat werken heette met een lijf dat bij iedere beweging pijn en ellende niet kon vergeten toch was er altijd de lach die in elkaar ontmoeten zoveel blijdschap en warmte gaf…

vroeger met het grote mes schilde ik de lagen in hoog tempo weg had altijd haast om tot de kern te geraken geheimen zichtbaar te maken tegenwoordig laat ik stilte overwegen snijd voorzichtig de partjes zoals zij ooit zijn geregen al doende deel ik het mysterie van dichtbij in bewondering komt haar magie tot mij met respect geopend…

ik keek als klein kind altijd naar de toren gigantisch groot onmeetbaar hoog ik voelde me verloren de vinger van god kan ons met zijn magie helaas niet meer bekoren…

ben jij de schepper van de beelden die je aanreikt in woorden de god die uit het niets een werkelijkheid creëert of schenk jij ons met stem en ogen de ongeziene wereld van vandaag met highlights en een andere modulatie raak jij ons met nieuw elan alleen poëzie heeft dan de magie van het luisterrijk bekijken…

waar vrome lieden zich verzamelen in devoot weten galmt de echoput zijn afgodskreten de vingerwijzing is niet meer steeds sneller knalt de hand zijn rechters oordeel op de wang agressie kent zijn hoogtijdagen weer gepeupel gaat zoals vanouds tekeer ooit zal een sterke man met veel magie en warm elan zijn bannelingen vragen hem…