Netgedichten

netgedicht (nr. 70.377):

Magie

zij spreidde
haar handen
hield hun
blikken gevangen
goochelde snel
ieders verlangen

het waren
niet haar
vlugge vingers
of afleidingstrucs
pure magie bracht
ieder van stuk

in verbazing en
niet begrijpend
zag je hun
vlugge kijkers
haar gangen
minutieus volgen

zij wierp
haar licht op
donkere wegen
waar hun aandacht
dan even te
lang bleef steken

was al
verdwenen
bleek in een
nieuwe kleur
weer ongemerkt
te zijn verschenen

gaf hen
haar lach voor
de magie die zij
zagen gebeuren
in een grote
waaier vol kleuren