Alle inzendingen over En ik ben niet bezwe

Ik zag vlinders vliegen hoog in de lucht een van die vlinders is stiekem gevlucht Hij heeft zich genesteld diep in mijn buik en heeft daar mijn lichaam stil in gebruik Soms dan kan ik hem voelen ik voel 'm dan fladderen mijn buik door krioelen Het vreemde is het beestje ontwaakt alleen als JIJ mij stiekem aanraakt…

Zo af en toe lift er iets met me mee, dan loop ik niet alleen, maar met z'n twee Ik noem het m'n verstekeling, gewoon een niet noemenswaardig klein ding. Zo af en toe zit ie in m'n zak 'k laat 'm zitten, puur voor gemak en als het tijd is, laat ik 'm eruit soms wil ie niet, de kleine schavuit. 'k Zal bekennen wat of 't is 't is een duveltje…

Zeg wat ik denk, geen moordkuil, geen smoesjes of excuses, zeg wat ik voel, geen malheur, maak geen olifant van een mug maar kom er eerlijk voor uit, ik ben niet altijd lief! Als men me vraagt; wat vind je van deze prachtige jurk, blouse, plant of wat dan ook, verzin ik geen smoes of lieg erom, wanneer ik het niet mooi vind, zeg ik eerlijk…

Ooit komt de dag da'k er niet meer ben mijn ogen blijven dicht mijn adem weg, zelfs niet licht. Er komt 'n dag, dat m'n hart niet meer klopt, dan houdt het voor mij ook op. Ooit komt de dag da'k naar hemel vlieg want daar beland ik zeker weten, want: ze zeggen allemaal: je bent zo lief! Dus als mijn hart stopt mijn adem 't niet meer…

Lieverd, jij kwam na enkele eenzame jaren, mijn leven heel onverwacht binnengevaren. Toen mijn herinneringen nog bleven kleven, wist jij mijn verdriet een richting te geven. Lieverd, jij hebt mij weten af te stoffen, een diep in zichzelf gekeerde bejaarde, die nu beseft hoe hij het heeft getroffen. Jij begreep wat ik nog steeds bewaarde,…

Hoogbegaafd Hoog en begaafd Niet hoog, wel begaafd Begaafd, iets meer dan anderen Niet meer Maar anders Denken, zoveel Voelen, zo intens Beleven, zo snel Hetzelfde als ieder ander Maar dan net iets anders Niet meer Niet minder Anders bedraad…

Het afgelegde parcours van Trump na 100 dagen presidentschap. Gek is die man niet, hooguit onberekenbaar, onbetrouwbaar, onvoorspelbaar, soms ietwat ontoerekeningsvatbaar, alle toespelingen gehuld in een sluier van mystieke onduidelijkheid. Zijn handtekening is voer voor eminente grafologen, die besluiten dat het lijkt op een seismografische…

Misschien ben ik maar een meisje in jouw ogen, zoals alle meisjes zijn geweest, al was het soms maar even en al ken je hen anders allemaal zo verschillend de buurvrouw, de lerares jouw oma, jouw moeder jouw zus en ik, het meisje op wie je verliefd werd ik, de vrouw met wie je slaapt en ons dochtertje, een prinsesje in jouw fantasieën…

je nek is dikker dan je buik. "mijn poëzie is de best" althans, dat is wat je denkt maar je pen, schrijft niet beter dan de rest andere dichters worden ziek, je woorden zaaien snel paniek meestal door negatieve kritiek je relaas, verbale tekst veelal onderaan andere gedichten gezet ietsjes achterlijk eigenlijk een eigen tekortkoming… voor…

Vrede op aarde want Het is kerstmis Ik haat het Vrede op aarde Vreten met zijn allen Want het is kerstmis Vrede op aarde Het is kerstmis Overvolle winkels Ik zit in een dip Vrede op aarde, Overvolle tafels Ik heb er genoeg van Vrede op aarde Want HET IS KERSTMIS maar de vrede op aarde Is ver te zoeken Wanneer je in je eigen…

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

De vlaamse tale is wonderzoet voor die heur geen geweld en doet, maar rusten laat in 't herte, alwaar ze onmondig leefde en sliep tegaar, tot dat ze, eens wakker, vrij en vrank te monde uit, gaat heur vrije gang. Wat verruwprachtig hoortoneel, wat zielverrukkend zingestreel o vlaamse tale uw kunst ontplooit, wanneer zij 't al vol leven…

Ik ben moe En de dagen zat Ik wil in de nacht Ik wil slapen en dromen Ik wil in de nacht blijven en Eeuwig slapen en eeuwig dromen Over het mooiste van het mooiste over het schoonste van het schoonste Over het liefste van het liefste Wat ik niet dromen kan overdag ben ik vooral toe aan de nacht Dus daar ben ik aan toe!…

Een gezelschapsspel: hij kijkt onzeker naar haar -- dus kijkt zij naar mij.…

Hij ligt er raar bij, zijn lichaam slaapt niet, het is -- achtergelaten.…

Wat zijn de feiten? Juist onvergetelijk, zijn -- mijn reconstructies.…

Ik schipper tussen de ruzies van pap en mam -- Zelf ben ik er niet.…

Waren het mijn oude vrienden of de schaduwen van ongrijpbare taferelen uit het verleden die mij de rust niet gunnen om uit de zwarte veren van nacht het jeugdig elan te herbeleven? Zijn het de gedeelde beelden ontstegen uit de zoekgeraakte schimmen, die zich aan het gemoed klampen, in een laatste poging zich van het duister te ontdoen…

Alles gaat heel traag, zijn lopen, zijn antwoorden -- Steeds eerst drie puntjes...…

Het verdriet verdwijnt in steeds wijdere kringen -- van doorvertellen.…

Een baby praat niet, toch begrijp je hem beter – dan volwassenen.…