Alle inzendingen over Henny-Vrienten

Angst voor Jou en angst voor mij Angst voor dood en Angst voor pijn Mijn God help mij Hier te Zijn en mijn eigen weg te gaan…

Jan Rot en Henny Vrienten... beiden babyboomers, uitzonderlijk begaafd als componist en tekstdichter, maar in mindere mate als zanger.…

‘Ik kom zo bij je, Henny’, zo sprak God, Eerst wil ik nog wat zingen met Jan Rot.…

Jan Rot en Henny Vrienten en Arno Hintjens ___________________________________ VITA BREVIS Ars longa, vita brevis, tijd van kunst Die langer duren zal dan tijd van leven Waar tekstdichters hun stille krachten geven Totdat hun ster daalt, niet meer in de gunst Voor generaties na hen, hier op aard Blijft werk van hen luister-…

De dood van 's werelds alleroudste vrouw Was reden om nog even na te praten, Maar niemand heeft een traan om haar gelaten En Hoogeveen was heus niet in de rouw. Wij hielden van haar om haar ouderdom, Maar wie zij was, daar malen wij niet om.…

Wilmer*) *) Henny Wilmer was een dichter die tijdens zijn studiejaren in Nijmegen regelmatig in literaire bundels publiceerde.…

Een vriend van mij Is gestorven Opgebaard En geborgen Het is wel vreemd We hebben elkaar Niet echt gekend Het is wel vreemd Want hij heeft me Nooit echt gezien Ik wist het nog niet Tot zonet In de krant terloops Werd opgemerkt Ik hoorde hem vaak Ik hoorde hem graag De lach de traan Goedhartig spontaan Ik zal hem nog…

De scan die Henny Huisman aanbeveelt Brengt al mijn mankementen scherp in beeld, De Dood neemt mij eerdaags nog niet te grazen. Al ben ik nu wel duizend euro lichter, U bent nog lang niet van mij af als dichter.…

Het aanstaande tv-seizoenaanbod Kost de EO waarschijnlijk heel wat leden Omdat dan Henny Huisman op zal treden Die op de buis op zoek zal gaan naar God. Toen God het hoorde, sprak hij: "O wat erg! Ik denk dat Ik mij straks maar goed verberg."…

gaan tienermeisjes soppen bij het zien van Stephan in zijn zwembroek op zijn board Ze bijten op hun onderlip en dromen, hun handjes klemvast tussen dij en dij, in fantasie een stille vrijpartij, nog eventjes en dan zullen ze komen Ze kijkt naar posters wie nog meer bekoort en zoekt dan naar een nieuwe strategie, wellicht maakt ze bij Vrienten…

Ik heb het geweten Vijftien uur lang in het vliegtuig gezeten Nog geen minuut geslapen Af en toe zat ik te gapen De nacht overgeslagen Gaat de jetlag me nu plagen Probeer ik het oude ritme weer op te pakken Laat ik de moed maar niet zakken Ga ik gewoon naar het werk Op tijd naar bed kom ik maar niet in slaap Dan gaat de wekker af Ik moet…

ik hoor het gieren van de wind onrustig in oktobernacht omarm het duister zwijgend in mijmering ik buig net zoals jij we neigen naar elkaar niets wat ons verbond bedreigt ik heb je bladeren verwacht…

Alleen Henny kende beiden en af en toe mocht Sofie even bestaan Momenten van rust en geluk, maar daarna moest Harry weer verder gaan Constant speelde het door haar hoofd, ik ben geen man, ik ben een vrouw Mijn lijf klopt niet met wat ik voel, ik zit gevangen, ik zit in het nauw Ze kon niet anders dan het voor iedereen verstoppen en de rol spelen…

Zes rijtjes huizen naast elkaar, een heel klein schooltje, een bazaar, een pleintje afgezet met draad: de Gravenstraat. De huizen, scheef gegroeid en moe, zijn bijna aan vervanging toe. Ellende is ze aangepraat: de Gravenstraat. Op 2 en 6 een Turks gezin, een Poolse woont daar tussenin. Een neger is op 5 gezien, een Ierse leeft op 17.…

Ik kan me verbeelden een geduldig landschap te zijn, dat in de winter wacht op andere tijden. De werkelijkheid is anders. Het is meer een stervend landschap in de herfst, dat een strenge winter wacht en dan moet lijden.…

Ik dool door mijn hoofd op dit late uur en kom langs stille wensen, niet uitgesproken gedachten, vage herinneringen, smeulend vuur. Ik dool langs niet geheelde wonden, onverwerkte angsten, heimelijke zonden, zacht verdriet om mensen die er niet meer zijn. Ik zie ze aan met weemoed en met pijn. Het is de blues…

Als ik niet onderweg mijn zware rugzak had gestald bij 't oud papier, verroest gereedschap en machines en niet mijn kaartje had verscheurd, als ik niet onderweg mijn loden jas had uitgedaan en aan een boom gehangen had met slechts twee kale takken en niet mijn sleutels had verbeurd, dan zou er eelt zijn op mijn ziel en kale plekken in…

'k ga met je mee bereis gedachten kwetsbaar open 'k ga met je mee hoe wankel ook het evenwicht je bent een zeepbel die vandaag geen hand verdraagt ook geen die streelt en zwijgend spreekt maar toch... 'k ga met je mee verpakt en ingepakt vertraand betraand vermoeid en moedeloos 'k ga met je mee…

Ik dool door mijn hoofd op dit late uur en dwaal langs stille wensen, niet uitgesproken gedachten, halve gedichten, vage herinneringen, smeulend vuur. Ik dool langs niet geheelde wonden, onverwerkte angsten, heimelijke zonden, zacht verdriet, langs mensen die er niet meer zijn. Ik zie ze aan met weemoed en met pijn. Het is…

Niets is van de dag in de nacht. De tijd is vreemd, de kleuren uit, geluidenritsel en gerucht. Vertrouwd is dan het lieve lijf dat naast je schuilt en heeft bemind. De tijd is goed, de kleuren aan. Geluiden en geruchten? Ach...…

Nog nooit liep ik zo dicht langs de afgrond van de hemel. Geen grond onder de voeten dan mul zand dat voelde als vette klei. Hoewel de zon scheen werd ik geleid door een maan die me wegen wees die niet te gaan maar slechts te waden waren. Nochtans was ik gelukkig en prees de dag.…

Met de rug tegen de muur onderga ik het geweld van het luidkeels "Stille nacht". Het geschitter en geflikker van miljarden lichtjes doven het licht dat schijnt in de duisternis. De voegen tussen de stenen trekken sporen in mijn rug. Het gedreun van orgels, trombones, trompetten en cornetten in het "Ere zij God" doet het gedoofde…

Soms, onweerstaanbaar, breekt het licht door, zoals een kind geboren wordt, onweerstaanbaar. Geraakt worden ze door het licht, dat soms schijnt in de duisternis en dat door het duister niet gevangen kan worden. Dan openen handen en ogen en monden zich en komt God aan het licht.…

in mij smelt de sneeuw en breekt het ijs de wind verjaagt de koude drukte iets van lachen of van snikken is te horen het vallen van een steen…

De milde regen vult, zonder haast, de glasbuis van de regenmeter. Je koele hand rust op mijn warme huid. Als zachte druppels regenen je woorden in mijn koortsig hoofd. Straks meten we de millimeters van ons geluk.…

Voor mijn liefste speelt en zingt en huilt mijn saxofoon de wrange zoete tonen van de blues die door mijn adem levend wordt en haar ontroert en mij de adem weer beneemt als ik haar tranen zie. Ik speel de blues en heb haar lief…

we zwegen jij ik lang treinreizen lang bijna voorbij de laatste halte de trein daverde langs wissels te hard te luid we konden het zwijgen niet verdragen we leden voortdurend onder die stilte iemand moest spreken ik jij wie opent zijn mond en zegt het goede woord we bleven zwijgen waar we moesten spreken bang…

Denk niet aan weemoed, heimwee, liefde en dat soort zaken als je de blues speelt, maar denk aan rode strepen op een zwarte huid en vloek.…

Ik ben een vreemdeling op deze aarde. Mijn leven is in 's werelds ogen niet veel waard. Ik ben gelovig, maar door velen niet begrepen. En ik word soms bespot en gehaat om mijn christenzijn. Maar toch klinkt een lied in mijn hart. Op mijn gezicht straalt blijdschap, omdat ik Hem verwacht. Er wordt tegenwoordig gesproken over discriminatie.…

Hé, zwart jasje met je grijze streepje weet je nog? Duke Ellington, Benny Goodman, Louis Armstrong, blues en jazz, nacht en ontij, sexy sax en swingklarinet. Hé, zwart jasje met je grijze streepje weet je nog? Zweten, drinken, geur van gerst en reuk van rook. Hé, zwart jasje met je grijze streepje. Oud, versleten, weggehangen…