Henny, Harry en Sofie
1 oktober 2007 toonde Sofie zich aan de mensen
Eindelijk nam ze de grote stap; een vervulling van al haar wensen
Als kind al wist ze dat er iets niet klopte met haar
Ze had het lijf van een jongetje en dat voelde raar
Ze kon haar gevoel niet benoemen; laat staan bespreken
Met niemand niet, bang dat ze zou worden nagekeken
Maar die gevoelens, wat moest ze er mee aan
Het beheerste constant haar leven, hoe moet dat verder gaan?
Zo leidde ze het grootste deel van haar bestaan een dubbel leven,
Soms Sofie dan weer Harry, niemand kende haar, zelfs niet even.
Alleen Henny kende beiden en af en toe mocht Sofie even bestaan
Momenten van rust en geluk, maar daarna moest Harry weer verder gaan
Constant speelde het door haar hoofd, ik ben geen man, ik ben een vrouw
Mijn lijf klopt niet met wat ik voel, ik zit gevangen, ik zit in het nauw
Ze kon niet anders dan het voor iedereen verstoppen en de rol spelen van de man
En alsmaar vechten tegen haarzelf en hopen dat het ooit veranderen kan
“Wees gelukkig, man of vrouw, maar wees gelukkig”, dat was Henny’s laatste wens
Harry werd Sofie, uiterlijk anders maar van binnen en qua karakter dezelfde mens
Nu ontluikt langzaam de vrouw bij haar die van binnen altijd al bestond
Sofie is niet meer weg te denken; Harry verdween voorgoed naar de achtergrond
Geplaatst in de categorie: emoties