Alle inzendingen over Herman de Coninck

. ----------------------------------------- Uit de bundel: De lenige liefde van Herman de Coninck (1944-1997)…

in vlaanderen loopt elke viriele man meer gloeiend heet door de winnende goal van boussoufa of de zoveelste spannende ritzege van gilbert dan door een teder gedicht van herman de coninck of een oproerkraaiend vers van remco campert. zal in nederland, noch in frankrijk anders zijn.…

Voor Herman de Coninck Loodzware dagen zeggen we maar wat weegt zo'n woord weinig; het laatste zeilt op stadsdamp neerwaarts, kromt zich keer op keer om zijn betekenis. Argeloos keren de huizen hun dierbaarste wanden naar buiten, fluisteren Lissabon, Lissabon.…

. ---------------------------------------------------------------- Edna St.Vincent Millay (1892-1950) vertaald door Herman de Coninck…

------------------------------------------------ Met dank aan Herman de Coninck: Zie hoe mijn meest zachte gedachte als een pasgeboren wicht te ademen ligt in de glazen broeikas van een gedicht. En ik moet buiten blijven staan en kijken door de ruiten want ik kan er niet meer aan…

(voor Herman de Coninck) Je schreef me ooit voor de grap dat ik als die prijs er zou bestaan zeer zeker de Prijs voor de Meeste en Langdurigste Inzendingen zou krijgen, maar dat je tot je grote spijt (was dat werkelijk?) wederom mijn gedichten niet kon opnemen in het NWT, d.w.z. de concurrentie was alweer sterker.…

(voor Herman de Coninck) Geen wonder dat je elke nacht tien Duvels soldaat maakte, gezien het leed wat je met jezelf mee moest sjorren. Je schreef me altijd handmatig de afwijzingen voor het NWT, wat ik altijd zeer krijgshaftig blijf vinden. Op een foto van jou op het strand te Oostende zag ik hoe droefgeestig jouw ziel was.…

*Herman de Coninck…

De gevoelsscherven veeg ik op, het is meer ziel -- dan ik verwachtte.…

Na seks voel ik net genoeg kou om te voelen -- dat ik oersterk ben.…

In de omheining van het zijn sterven we iedere dag een beetje meer. Of het nu woorden of kleren zijn we trekken niet alles uit de kast. Laat ons de avond zijn waarin het kind mag verdwalen. Laat ons lachen als we huilen leer ons zeggen het komt goed. Leer ons met sterke armen dragen kijk daar is de werkelijkheid al.…

Wat heb ik nodig? Weinig. Helaas is er veel -- te weinig weinig.…

De verwarming blijft koud, maar ze doet erg haar best -- Ze loeit en ratelt.…

Vakantie toen: storm, regen -- kon het nog maar eens zo tegenzitten!…

Wij zijn als het strand en de zee: jij gaat nooit weg – en ik kom terug.…

Jij hebt twee armen, strik ze maar mooi om mij heen -- dan is het voor jou.…

Elf jaar: mijn liefste gaat naar huis met de liefste -- die ik heb gehad.…

ik, de bij gebrek aan beter dan maar mezelf zijnde: een soort De Slegte voor tweedehandse onverkochte emoties, ik kwam mezelf tegen, je was zo lief voor mijn melancholie, dat soort reuma van het gevoelsleven, maar als ik het warmhield, bijvoorbeeld in jouw armen, viel het best te harden. eigenlijk pasten we zo mooi bij elkaar dat ik sinds…

Geef mij Nescio en Tsjechov, oude boeken. Geef mij na mijn zoveelste kale reis iemand die mij twee haren uittrekt en glimlachend zegt: je wordt grijs. Geef mij alles en zeg: het is niets. Geef mij niets en zeg: dat is alles. Geef mij mezelf, geef mij jou. Ik heb gezocht naar wist ik maar wat. Geef mij nu eindelijk wat ik altijd al had.…

Zoals je tegen een ziek dochtertje zegt: mijn miniatuurmensje, mijn zelfgemaakt verdrietje, en het helpt niet; zoals je een hand op haar hete voorhoofdje legt, zo dun als sneeuw gaat liggen, en het helpt niet: zo helpt poëzie.…

Ooit sloeg een vuist op tafel van dit land en is blijven liggen: een kasteel. Hij woont nergens, want er is hier niets anders: er staan muren omheen, maar het blijft nergens. Het is ook geen wonen. Het is niets meer willen en dat hier doen. Maar alles is te heftig in dit huis. Wind blaast in de open haard, vlammen blaffen als honden…

In één nacht, tussen twee infarcten in, zegt ze hem nog gauw waar hij de sleutel van haar kluis kan vinden. Hij had een treffender laatste zin in huis. Maar zij kent hem beter. Doodgaan is niets, maar al die paperasserij. Hou jij je maar bezig met erven, ik met sterven. Hoe noem je iets wat je niet meer bent, een zoon of zo? Pijn? De deur…

Je kunt in de wei uit een melkweg van wit één takje fluitekruid plukken om thuis in een vaasje te zetten en van dat takje één twijgje afbreken en daarvan één steeltje en daarvan één bloempje en van dat bloempje één pointe van het godganse pointillisme. Nee, dat kun je niet. ---------------------------------------- uit: Enkelvoud,…

Zonder ik, zonder onderwerp. Lier aan wilgen gehangen. Ander instrument aangeschaft. Met voorhamer van grote gevoelens op xylofoon van ziel. Ziel kapot, natuurlijk. Met hark ziel in hoek geveegd en opgestookt. Meer ziel dan hij dacht. En vervolgens op hark viool gespeeld, met zaag als strijkstok. Een liedje. --------------------…

Alles deed pijn. Twee uur lang in kleren gehesen worden deed pijn. Zijn vrouw zijn deed pijn, lachen deed pijn, grijnzen al minder, moed niet. Moed wordt ervan gemaakt zoals een vuist van vijf vingers. En verdriet is die vuist weer opendoen. Sterven doe je alleen. Niet sterven ook. Dood zijn doe je met twee Achterblijven ook. ----…

ik hou van de traagheid van liggen in gras, als een vorst: ik, uitkijkend over mijn aanhangers, mijn ledematen, zeggend tot mijn linkerarm: jij daar, breng mijn hand eens voor mijn mond, dat ik geeuw, in orde, ga maar weer liggen, goed zo, tucht moet ik hier hebben. ik hou van de traagheid van zijn, zen, zegt men in het oosten, ik geloof dat…

Winter. Je ziet weer bomen door het bos, en dit licht is geen licht maar inzicht: er is niets nieuws zonder de zon. En toch is ook de nacht niet uitzichtloos, zolang er sneeuw ligt is het nooit volledig duister, nee, er is de klaarte van een soort geloof dat het nooit helemaal donker wordt. Zolang er sneeuw is is er hoop. -----------…

Ik denk dat poëzie iets is als vingerafdrukken op het venster, waarachter een kind dat niet kan slapen te wachten staat op de dag. Uit aarde komt nevel, uit verdriet een soort ach. Wolken zorgen voor vijfentwintig soorten licht. Eigenlijk houden ze het tegen. Tegenlicht. Het is nog te vroeg om nu te zijn. Maar de rivieren vertrekken alvast…

juist als ik bedenk hoe onnoemelijk mooi je rug verandert in twee wonderen, komt mijn moeder binnenvallen om nog avondijke overschrijvingen te doen. we zoeken beide de vrede des harten op nogal verschillende manieren. ze komt om haar dagelijkse portie zoon. ze zegt dat ik mijn voeten moet verwijderen van de zetel van haar keuze, en laat er…

Het liefste wat ik heb is elf geworden. Feestje. Daarna ging het liefste wat ik heb naar huis met het liefste wat ik had. Het kleine meisje met het grote. Ik met mezelf. Zo vrolijk. Want het is goed om ooit iets te hebben gehad. Het is beter dan nooit iets te hebben gehad. ------------------------- uit: 'Enkelvoud', 1991.…