Alle inzendingen over Hoe noemen we die tu

we die tussentijd?…

Écoute, ma chère on y joue notre chanson nous dansants les nuits les jours, les midis Si tu danses tu penses à moi? Si tu danses, si tu danses Je suis marié une femme, deux enfants Tu les aurais aimées Tu connais la ressemblance Si tu danses tu penses à moi?…

“ALLES GOED” Is een gevleugelde uitspraak van hem Zo hoor ik hem al jaren antwoorden Nu hij de 70 jaren aantikt Wens ik dat ‘het goede’ vooral vleugels mag blijven houden Maar “alles”, dat is om de Goden te verzoeken Dus als niet “alles goed” gaat Weet dan mijn aardse te vinden VAN HARTE GEFELICITEERD Van je geaarde gevleugelde…

Tu…

De meeuwen slapen nooit ze kwekken en ze krijsen maar als het vogel-uur begint wanneer het licht de hemel kleurt begint een merel hen te overstemmen het 'tè-tè-tè' verstomt en rollende octaven zetten de toon der ouverture van alledag in zomertijd geen dirigent, de meesterzanger zet hier de toon, en 'tú-tú-tú' vallen zij in, de koorgenoten…

Tu est partie, sans rien dire, sans prévenir. Tu est partie, dans la nuit, cette nuit, d'ou on ne reviens jamais. Peut-être cela n'aurait pas fait aussi mal, si j'avais su, que tu partais, si j'avais pu, te dire au revoir, une dernière fois, te serrer dans mes bras.…

oranje buikig zangvogel die eentonig tu-tu-tu zingt bij opwinding trilt tirr rap in loofbomen klimt even snel op als neer vast gekleefd aan stammen men noemt ze echte holenbroeders modder is hun metselspecie in schors zoeken zij de spleetjes voor nauwe broedse holletjes dwangmatig in metseldrang ze modderen al maar door voor spechten…

---------------------------------------- In een zinderende finale tegen Iran werd het robotvoetbalelftal van de TU Eindhoven wereldkampioen.…

Je hebt het beloofd  je hebt me beloofd je hebt me beloofd Je bent genaaid Je bent genaaid Je beloofde mij maar hebt zelf problemen je beloofde mij maar zit in de penarie Je zit in zwaar weer tot over je oren in zak en as diep in de puree ...Tu...es...fou...Tu!…

We ontmoeten in herkenning, van wat gekend wil worden. Noem het stille verlangens. Geluk, dat onnoembaar is. We ontmoeten elkaar opnieuw, omdat we niet bewust waren, van wat onze verlangens zijn. We komen elkaar weer tegen, alsof we vreemdelingen zijn, die ondanks verschillen, toch ontmoeten willen. Daarna treffen we toevallig.…

In ’74 werd hard gebaald We waren stukken beter dan die moffen Nog nooit was beter voetbal aangetroffen Het doemscenario heeft zich herhaald We kunnen wéér eens collectief gaan rouwen Toch blijf ik van de voetbalvrouwen houwen of Ze hebben het gehaald, de voetbalmeiden Hoe prachtig klaarden ze de Deense klus Geen treurnis meer, dit keer…

om te leven was groter dan sterven dronken van liefde kerfden we in bomen onze namen in hartjes zoals in zwoele dromen!…

De mensen schreeuwen— de rode regen tegen de deuren, waarom schreeuwen ze? "Niet kijken" zegt mama, "doe je ogen maar dicht" ze houdt je hand vast, tot ze geen kracht heeft.…

in een waterplas maan ik een spiegel aan tot stilstand aan de rand, van mij alleen rolt een steen uit ik verberg hem onder mijn huid alsof zonder niet meer kan alsof hij ogen baart die zich niet kunnen weren tegen de bewegingen van het water wanneer wolken stil liggen en niets meer lijkt te ademen in mijn lichaam het oor leeg, naast…

Je hoeft niet veel te hebben om de zon te zien: alleen maar goede ogen en een bril misschien maar weet dat toch de diepste dingen gratis zijn en dat ze soms ook groeien dwars doorheen de pijn. Dus maak je zorgen maar niet al te groot en wees tevreden met het dagelijkse brood.…

in't furjaore van ut aghterlaent riepe nog stits soete druufe ol droaghe sie unne rimmplighe fliese ende siene tu strammigh in unne flaoghe tu wuuve sie witte nog dickels van twinckle ooghe ende diene haerte gheraocke biewiele ghootgheraent daore in wiederwille uut onfaeste ferlorenhiet tere ghnaode ghruuit gheliecke ons unne…

als ik je naam noem met andere woorden jou noem en praat over wat we deden en nooit gedaan zouden hebben dan weet jij weer wie ik ben en was en wie jij wilde zijn en ik met jou lang voordat toen wisten we allebei weer van weinig woorden wat muziek gewoon we wisten het en hadden we handen om elkaar vast te houden door de tijden…

Het zogenaamde niets kennen we als leegte. Leegte als onmogelijkheid waaruit wat mogelijk is ontstaat. Zoals onbewuste dromen komen, in het holst van de nacht, en als sterrenlichtjes verder gaan. Zoals mensen die plannen maken en plannen in vonken op zien gaan in het zogenaamde niets. Het niets dat bron van leven is.…

gisteren fluisterde de wind haar woorden toe na een warme nacht vielen ze als rijpe vruchten in haar schoot de zaadjes van het goed luisteren hadden wortel geschoten juist het on uit gesprokene werd koesterbaar in de palm van hand en hart liefde straalde uit twee paar mensen ogen zo mild en zacht…

Door een plotseling vochtig wordende mist wordt de lucht voelbaar zwaar geen hand voor oog te zien ze zucht haar wangen nat de wind steekt op haren wapperen voeten zoeken houvast waar je ook bent ik zal je vinden klinkt haar fluister door de nacht…

Een preekbuis van de allerhoogste macht roept minzaam op tot stoppen met krakelen over een naam. Het kan Hem echt niet schelen wat men op dat gebied ooit heeft bedacht. Dus grijp ik zeer bescheiden nu mijn kans en stel als opperwezennaam voor: ‘Hans’.…

Poetin is knap ras we moeten hem daarom maar Raspoetin noemen…

we nemen de tijd voegen nog wat ingrediënten toe en noemen dit leven...…

Vergis je niet Vergis je niet in mij Ik ben wel Heks Maar vergeet niet de Christen in mij Vergis je niet Vergis je niet in mij Ik ben wel Christen Maar vergeet niet de Heks in mij Vergis je niet Geloof is geen spielerei Niet als je er ooit voor gestorven bent Zoals Christus Zoals Heksen Zoals mij…

Wanneer wij samen willen zijn, zal het nooit nergens heten maar overal en heel, een sternaam zal het hebben, een bergnaam noemen we, en dan zijn we er al.…

in diese struukgewasse naobie braome ende netelgroei soekt die griesbruune foggel siene plecke ende raopt klien biestkes fur siene keinders in die nestebaole ut foer um tu lefe ende um selfe ientloos tu singe fur ons allemaole og, miene gotteku dies beeske skreewt dun leegte fol rolt geluuje deur miene siele icke kenne nie mer dencke…

We eten allen van de bloem der aarde, een bloem, die ik erg kostbaar noem.…

Hoe zal ik u toch noemen? Wanneer uw blikken in mij schijnen en al mijn lijden doen verdwijnen; wanneer uwe ogen liefde stralen en, als de beken in de dalen de bloemekens zo fris besproeien, mijn hart met zoete lust bevloeien: Hoe zal ik u toch noemen? Hoe zal ik u toch noemen?…

noem me vuur en noem me fleur en heel secuur je lentekleur noem me wens en noem me fee en heel intens je rozenzee noem me ziel en noem me bloed en heel stabiel je zonnegloed noem me lust en noem me lied en heel bewust je stroomgebied noem me zee en noem me kust en heel tevree je levenslust…

Noem me dan, zeg mijn naam, zeg me wie ik ben, omarm mijn verlorenheid in zachte armen. Lieg liefdevol en breng me stap voor stap naar huis waar de winter met koude ogen wacht. Help me oversteken naar de nacht voordat ik tot stilstand kom. Noem me, zeg me dat ik ben.…