Alle inzendingen over Hybris

Zie ook het snelsonnet van vandaag, van onze eerwaarde collega Inge Boulonois ______________________________ HYBRIS In wetenschap wordt Mens gedachtegoed, Gestaald door wijsheid door de eeuwen heen Maar wat is wijsheid als de Maat verdween?…

Verbazingwekkend hoe diep die sonde moet zijn gedaald of zou zij in al hun hybris uiteengespat zijn afgedwaald of onwrikbaar vastgeklonken in het eeuwoud roestig wrak waar de duivel hen kwam halen om hen te straffen voor hun dwaling en hun onpeilbaar goddeloze waanzin en hun overmoed?…

Zweepslaglijnen van vuurgroen zeewier tappen de stroom flanellen dolfijnen af richting zijn krullend paleis Waterval prikt door een vlaag van regenbogen een vochtig kleurenpalet vast op zijn koralen voordeur Binnen dompelen de golven van zijn sonarinstallatie hem onder in een wereldvreemde trance Bij 't verder dansen van de tijd…

Ook dwaze dromen moeten het ontgelden In amors overmoed en 's mensen hybris Waar liefdes schijnbeweging vaak diffuus is En ook geleerden ons niets echts vertelden De ratio keert in tot ironie Als onvoltooide Schubertsymfonie…

Boven elke afgrond bruggen aangelegd terwijl het licht naar beneden suist Strohalmen voor houvast doekjes voor het bloeden voor het stuurloze hart Geen handen als Hybris struikelt wankelt voor de val In een stofwolk van stilte met de mond vol tanden tussen gebroken porselein…

zwarte gat het niets zinledige dat is de angst er niet te zijn als mens Kan hij zich wapenen, verdedigen existentieel poserend voor de lens z'n grijns of glimlach heeft iets van dat snedige hij lacht zijn doodsangst weg - er is een grens Zijn leven mag dan kort zijn als het gras de eeuw draagt hij hoogmoedig in z'n hart de hybris…

Nadat hybris mijn kwast had aangetast En opgehitst met oneigenlijke streken Deed een kwistig penselende fantast Als ik dat bijna met zijn geloof breken Kwam gelijk de reus Atlas van Heine Welke de last der wereld torstte Of Jezus die azijn kreeg toen hij dorste Ik met mijn beperkingen in het reine Is het me vervolgens gaan lukken Vervult…

die scherp geslepen stralen van de Zonnegod, en zij bekleedt al wat groen is, met donker brons, een totaal mislukte Oidipous, zo voel ik me, die eerst de Zomer, mijn van god gegeven vader, heeft dood geslagen op een onmenselijke tweesprong, en vervolgens slaapt met de Herfst, mijn moeder, zonder kennis, zonder toekomst, zonder vreugde, Hybris…

helios' stand-in vol elan en hete daad hominidae verterend neanderthalers sparend in een door jeugdige overmoed tot mislukken gedoemd faliekant uit de hand gelopen éénetmalig plan de zonnegodwagen door zwaartekracht neerwaarts getrokken met stuurloos paardenspan, verschroeide aarde onder zich achterlatend zich niet bewust van hybris…

de powertower die een halve mijl door 't zwarte goud het luchtruim heeft gekozen staat ongenaakbaar als achilles' pijl al zinderend te trillen in de vlakte van het onneembaar muuromzoomde troje een mini-universum op het zand reflectie van het oude babylon na drieëndertig eeuwen weer herrezen millennial van puur titanium het middenoosten…

Of had de natuur geen andere keus Dan ons onze hybris af te leren? Als slachtoffers tam achter slot Ontwaren wij nu het hek van de dam Garen wat mordicus fnuikend beknot Onze handel en wandel overkwam…

lentetooi in hellingrijke heuvels Ontwaakt er iets van zedenlichte dooi Zij gloeit en voelt zich ook van binnen mooi En zoekt gezelschap bij een zoon van Streuvels Ze kent zelfs Nederlands, die slimme meid Wil hem haar talenkennis uit gaan venten In 't wederzijds contact der continenten En gooit haar pen als wapen in de strijd Doch hybris…

hoewel geenszins historisch dan toch zeker een archaïsch-culturele erfenis die als lectuurbelevenis een avontuur voor lezers is Zeer behendig als een zwaardvis vaart de Nautilus van Arctis door de IJszee naar Atlantis Tussen Scylla en Charybdis monsterbaaierd, waar Odysseus onversaagd aan god Neptunus weerstand bood, maar door die hybris…

Zing van de man zijn naam: Willem Nijholt in retro spectivo klopt tussen levenslicht en littekens zijn bonzend hart Zwartoog tussen vrouwenstemmen begin en afloop van een tour de pays d'or in een haiku van geluk verzoend met zijn muze Zing van de man Dennis' hybris dadendrang en zijn pandemisch geluid turelurosso die op strooptocht…

narratief Van het mainstream media offensief In intentioneel georchestreerde taal Dan onthult zich een beïnvloed beeld Van lieverlee vertroebelt door de bloedroes Die de waarheid verdringt van deze Anschluss Waarover de meningen zijn verdeeld Waren we maar meer op vrede ingesteld Ach, de mensheid zal worden ausradiert Als Homo Sapiens door hybris…