Alle inzendingen over Jij kende mij

ik heb je gezocht stenen ontdooid ze spraken me tegen verwezen naar rotsige formaties uit oeroude tijden ik wist dat er voor jou niets veranderd zou zijn jij kende enkel de permafrost aan je ijskoude borst…

ieder de eenheid kende in twee…

(voor Hanneke Majoor) Jij kende mij als jonge dichter, toen ik met zwartgelakte nagels en zwarte oogstrepen doelloos over de straten zwierf, doorn in het oog van de braverikken, doelwit van valse roddelaars.…

mag ik zacht met wolken wuiven de zon toejuichen en de wind bedanken voor de koude nacht heb op je gewacht nog mistig was je lach de wegen waren glad maar jij kende het pad ik wolkte wuiven zag de morgenstond voor buien buigen het eerste juichen van de rode zon…

Alles gaat door ook mijn leven stort niet in maar het gemis De wond die in mij bloedt om wat had kunnen zijn dat warme bloed dat gemis Jij kende mij zoals ik gekend wil zijn zo dubbel is mijn gemis Jouw schoonheid moeten gaan zien in andere wonderen van mensen in het gemis…

ik heb je vaak uit zien treden door nuances in licht en kleur voelde hoe jij energieën met mij deelde uit een ander leven het was geen geven maar een intenser bestaan in harmonisch gaan het was jouw licht dat ons steeds nieuwe impulsen gaf in ontdekken van zicht jij kende werelden van heel dichtbij wist mijn zorgen voor…

jij kende alle talen van de toren uit babel maar de belangrijkste was er maar een die werd niet gesproken maar gespeeld met alle inzet van het hele lijf begrepen worden was de enige prijs juist in het non verbale reikten jouw talenten naar het fenomenale begrijpen van emotie en compassie jij regisseerde het verbinden van…

jij kende door het strijken van handen de meegaandheid van letters en woorden naar alle standen soms waren ze tegendraads en werd hun plaats ter discussie gesteld door de rest van de aanwezige tekst dan zat jij met de handen in het haar omdat vaak het ritme en de klank zo goed pasten bij elkaar chaos in alfabet en syntaxis…

ik zag hoe jij lachte naar de laatste vlammetjes in het vuur jij kende hun levensduur jouw adem blies nieuw leven in de ziel van wat smeulende resten wakkerde geesten aan om verder te gaan zoals zij vroeger loeiden in rood en blauw samen vloeiden tot de immense hitte van gods smidse waar weerbarstig ijzer gebogen werd…

als er iemand sprak speelde er altijd de lach van herkennen rond je mond jij kende de frames vol woorden die bij elkaar hoorden voor een geijkt effect zo voelden de aanwezigen zich meteen al warm en goed ingebed het leek thuiskomen in bevestiging dat alles ging zoals zij dat ook verwachtten jouw specifieke aandacht was gericht…

jij kende het hout aan de kleur de lijnen en de jaarringen stammen ontschorst ogen in balken plankvast en lateraal op hardheid gekeurd je hebt ze vastgeklemd in de schroefbank met de handgeschaafde schavelingen en de borstel bij het zaagmeel geheel verfijnd door het zandschuren bewerkt met krulboren in alle soorten heb je gebeiteld…

ik zag je ogen gaan jij wist nu al waar jij de grootste olijven uit de boom zou slaan jij kende haar al een leven lang haar hang was altijd verder dan de langste stok zou kunnen reiken het liefst verstopt achter tak en blad totdat de oogsters kwamen en met hun net en zak de stilte overnamen jij wist hoe je moest raken…

jij hebt noten laten lopen marcheren en dansen in voorkomende maten hebt ze de melodie voluit laten dragen in de synthese muziek jij kende het spel dat geschreven staat in balken met mollen en kruisen proeft hoe daarin nog verborgen emoties huizen tot op de dag van vandaag het oeuvre is gewikt en gewogen nu breng je eindelijk…

jij kende de hitte van de vlam die het glas kleurde alsof die zo van binnenuit kwam juist natuurlijke overgangen moesten als geheel in een puntgave herinnering blijven hangen mooi afgerond in het zilveren grijs van het uiterst neutrale lood dat gedegen tegenspel bood aan het weer in jouw hart vlamden de sferen van gebeden…

uit de lucht geschoten propeller land en knak je, twee zonnebloemen, spoor van open koffers boek laptop barbiepop paspoort vervreemdt een donkerrood contrast rijkseigendom in wiens land ben je gevonden barbiepop in dit kaalslagveld speelkaarten kindertekening knuffelaap restanten in wat jij kende en jou tekende intact gebleven barbiepop…

ik ben met je mee geweest heb gelift op de donkere blik in je ogen voorbij een nog lichtende horizon die in al donkere tonen depri weg zwom het beklemmende raakte mij met vochtige kou die zwart glimmend schimmelende muren bedekte jouw vooruitziende blik bodemde ons voorzichtig jij kende als geen ander de verleidingen van…

kende de wegen waarop zij steeds het beste uit zichzelf konden geven wil melker 17/04/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

zacht streelde natuur de groene uitlopers van aarde jij kende het proces als choreograaf in kleur timede met zonnewarmte het bloeien speelde met wind het voordeligste groeien in gesprek met de nieuwe maan juist in de lichte nachten draaiden wortels en stam de hele fabriek op het ultieme wachten pas als jij lachte vol liefde de…

lichtvoetig dansten sterren in het gras waar jij de dauw betreden had donker rolde jij duister langzaam voor je uit maar de sterren bleven hun lichtend pad stralen met zicht op vooruit jij kende de stille geheimen van de nacht en hun natuurlijke elementen die zich altijd anders zullen voordoen dan verwacht in overgave ging…

ze hebben je bijna alles afgenomen waarmee je dacht ooit jezelf te kunnen zijn jij kende van kind af aan de kleine onvolkomenheden die soms speelden en je pijn deden gewoon omdat jij anders was op kleine onderdelen niet helemaal volmaakt zoals wij zouden willen zijn waar wetenschap en industrie bezig zijn met verbetering…

jij kende de patronen die in de vleug van het tapijt verborgen lagen antwoord op vele vragen een begin van curieuze verhalen die de sfeer in ruimte bepalen zo op het oog is sleet de belangrijkste tekening maar daaronder woekert het spel van veerkracht en tijd naast gewicht en emotionaliteit significant in een eerste impressie…

buig je sterke eikentakken..jij kende mij als kind. Jaargetijde, een verstrengeling van oudzijn en smart onuitwisbare herinnering, inkepingen van het hart. vallend de droge bladeren..goud de rand.…

De dag als een weg vol craquelé, als roze wangen vol van hetzelfde echt een van; jij kende voor nu nog erg weinig tegenslagen, krijgt elke voordeur zijn deel. Plots staat leven dan op de kop met voor jou ongekende gevolgen. Zoals; gisteren dacht ik echt nog ik heb een geweldige moeder vader familie en fijne vriendenkring.…

Nergens ben ik veilig Overal achtervolg je mij Ik probeer te vluchten Toch ik raak je niet kwijt Ik zie je voor me Ik hoor je stem Ik voel je adem Waar ik ook ben Elke avond als ik in bed lig Durf ik niet in slaap te vallen Want ik weet dat jij mij In mijn dromen aan zal vallen Je neemt mij dan gevangen In een kooi voor ons bestemd…

Ik ben niet helemaal mij een stukje mij heb jij Iets van wat ik achterlaat telkens als jij mij verlaat Een stukje mij ben jij…

Het is vooral de bedoeling. Het is voornamelijk niet de bedoeling. Het mag en kan écht niet! Maar ik kan mijn gevoel alle gevoelens die je wakker maakt, bij me niet meer verbergen. Ik moet bekennen, dat ik stapeldol van je word, al zie ik je maar een paar secondes. Ik mag toevoegen, dat het zeer zeker niet de bedoeling is, had moeten blijken…

Oorlog is een dief van wanhoopskreten, hij steelt -- tot het doodstil is.…

van niets tot beste vriend van liefde tot partner van alles tot vriendschap van een beetje tot niets…

Ze was dik, moddervet echt een Bessie Turf, als je haar zag lopen dacht men: dat die benen dat houden kunnen! Ze ging kwakkelen, kon zo goed als niks meer en verdween uit beeld door verhuizing, noodgedwongen. Nog steeds was ze tonnetje rond, of dit nou door overmatig eten kwam, geen idee, want echt contact behalve gedag zeggen, had men…

Jij als landschap, nog helemaal te verkennen, verrassende vondsten, schaduwen en druppels licht, alle dieren die daar leven, wat ze te vertellen hebben. Ik zal goed luisteren en leren verstaan, dieper dan jouw woorden reiken. Dat is wat ik je geven wil. Nu en hier, op deze dag, die bij ons thuisgekomen is.…