Alle inzendingen over Jonathan

appelbloesem rose wit wordt na een warme zomer Jonathan met pit.…

Jonathan, Jonathan, waarachtig vriend en koningszoon. Hoe zwaar is jouw dilemma je gevallen, die dag toen jij geen pijlen op je boog meer had. Rechtschapen mens, liefhebbend kind, koos jij zowel voor David als voor Saul. En bleef ze beiden trouw tot in de dood. Niet tevergeefs gaf jij je rechten op.…

Kijk wat daar door het luchtruim schiet Nog doelbewuster dan een kogel Als Jonathan boven de branding Eeuwig te vliegen zonder landing…

En Jonathan duldde het dubbel leed. Hij dacht zijn vader hard en David wreed, en kampte om ’t arm geluk van dood te zijn. Bij ’t rijzen van de grijze schemervloed gruwt David van de lauwe smaak van bloed, en staart vol afschuw naar de rode wijn.…

Deeper and deeper as I journey to living a life that seems to be a lost reality that I can't ever find no way to reach my inner soul esteem is low how deep can I go in the ground that I lay if I don't find a way to sift to the grey that clouds my mind this time I look to see what's between the lines...…

Hij kwam al tijden langs mijn huis geslopen. ‘s Nachts werd ik wakker van zijn luid gehuil, en deed ik trillend de gordijnen open dan hield het enge beest opeens zijn muil. Hij zou zijn leven met de dood bekopen. Ik kocht een schietgeweer en hield me schuil en toen hij weer kwam aangedropen richtte ik mijn loop op dat stuk vuil,…

Ik zou mijn kop boven de grond willen steken me koesteren in het volle licht zonder angst voor de sneeuw of de koude Maar ik ben geen sneeuwklokje Ik zou mij hoog in de lucht willen verheffen groots zichtbaar draaien en buitelen zonder angst voor de wind of de zwaartekracht Maar ik ben geen Jonathan Ik zou mij vrij aan de wereld…

De Haagse spermadonor is berucht, Als tijdverdrijf heeft hij ervoor gekozen, Zijn zaad waar, en bij wie dan ook te lozen, Waardoor zeshonderd vrouwen zijn bevrucht. Hij stopt, maar hij kan wel van alles zeggen; ’t Is beter om een knoop erin te leggen.…

De dauw op het gras Doet alras De dorre dag Van gisteren vergeten De tranen der natuur Doven het vuur Van vaag verlangen Voor zeker een minuut of tien…

kwetsbaar hun droom doorprikt als vrucht water gluiperig gen toevallig verdwenen tijdloos gevangen liefde nu ver weg noch fout noch goed stop leven ga dood prille prematuurtje voorwaardelijk verstoten of slechts cellenhoop toekomstleeg gewist wrange vervreemding versteent zij die nu in vragen verloren ze straks ook doden…

mijn hand op haar borst voelde een jas geen huid wilde een veld geen straat…

doodmoe zwerf je kermend langs desolate straten van ongekend geluk stokoud lijk je gekrast, gebroken geen mens meer maar een lijkje wie weet weent je besmeurde einder loos als hij ziet dat je gekrompen liefde toch beschut tegen ijs koude regen in je ingehouden klacht sterker dan steen stut je schouder toch je tere kind in…

getand groen scherp zuur zuiver zoet bloed uit water klievingkruid hecht gabben de tijd heelt niets meer om dit uur hangt dageraad van gaan naar ijs en zeis niet je paradijs melisse heeft het zelf gedaan…

wist als de bloedende maan begluurt een naakt papier de zwijgende schrijver die donkerblauwe woorden doopt in zijn uitgelopen droom schreeuwend kreuken nepgouden vingers geschreven verzinsels vol schrammen en builen huilen haar regens de woorden van het vaak gevallen kind dat onbezonnen dromend zijn harde waarheid vindt…

als rozenblaadjes dansen op je adem halen doornen vingers open pluk haar niet koester haar gedachte of bloed dood gewoon uit liefde…

Hij had met zijn geboorteplaats geen band Vond het milieu benauwend en bekrompen Maar ’s zomers waren er de waterpompen Een uitkomst na een dagje aan het strand Het lessen van zijn dorst, schuren van zand Het wassen van zijn kleine kindervoeten Die dingen konden al het zilt verzoeten Waardoor hij veel te vaak werd overmand Beschonken als…

Mijn handen houwen ruwe steen en ruwe steen – beeldhouwt mijn handen.…

Ik weet het nog zo net niet, inderdaad Maar voegt hij bij zijn erewoord de daad Dan is het, vrees ik, wederom te laat Voor nazaten zoals die van Korbaat Die crimi van die voortplantingskliniek Was niet megalomaan maar geestesziek!…

Jonathan, Je hebt moedig gestreden, Je hebt een plek in mijn hart, en in die van velen.…

​ Het Bachzaadje is geplant, het is ontkiemt heeft van de hemel water gekregen en zon, zin, zen en Goddelijke zegen Het sprietje werd een struikje, struik werd een boompje, boom,  een grote boom met grote takken, reusachtige takken En de bladeren, groot en klein geven in elk voorjaar een andere kleur groen Ze liederen, fladderen, flodderen…

Ik was een kampioen in rietjes vullen Ze stonden voor mijn zaadjes in de rij Zo trok ik er een mooi zakcentje bij Maar hoor nu Wieke Paulusma eens lullen Mijn zaakje gaat door haar vast naar de kloten Al is mijn teelvocht vers en onbespoten…