Alle inzendingen over Jonker

het hert geadeld door de jonker neergesabeld boven de schoorsteen…

Wat matrozen rond een duikboot Gestrand in Sidney haven Op het einde van de oorlog Lieten ons hun naar smeerolie riekende Slingerverlichte gangpad zien Waar zich stapelbedden bevonden Tussen ingevette machinerie Wisten wij veel Dat ze met ons kleingeld sigaren konden kopen enzo Voor wat er afkalvend restte van Holland's glorie; Vreemde…

Als dichteres was je groots en gevierd, ik mag wel zeggen meer waard dan je prominente vader, die prat ging op zijn politieke grootheid, maar jou intussen onderwaardeerde en geen aandacht schonk. Na je biografie en je biografische filmbeelden ben ik volop in je gaan geloven, zoals ik in vele literaire grootheden geloofde. Je had de zee uiteindelijk…

Ze had de zee meer lief dan het leven, alleen begreep de zee niet waarom haar liefde zo ver ging. 'Hier ben ik niet voor gemaakt!', dacht de zee vol schuldcomplexen, maar kon haar niet tegenhouden, terwijl ze alsmaar dieper wegzonk, terwijl het leven uit haar wegvloeide en er nooit meer een nieuw gedicht geschreven werd. De zee heeft haar…

de hitte kastijdt dit glooiend land van weiden stieren grazen als prinsen in de zon trekvogels flankeren als witte jonkers het edel vee heet geblakerd lonkt de maestranza in Ronda is de locatie al volzet ongenadig sneeft het beest hier is de dood een feest.…

Het is niet zozeer dat mijn hart de vluchtweg is van de bruid, neen de jonker was van huis uit arm *** kromme tekens een stip met een haal met aan het eind dat open maar verwaand steeds maar weer het antwoord weet al zijn de vragen onschuldig doch is het berouw verankerd in het meisjeshart dat niet één maar vele kamers had.…

Een loopse eega en haar geile jonker, baron 'Prel-de-fleur', liggen tussen de witzijden lakens van 't luxe hotel 'Grandeur', spelen timide, met quatre mains, in mi be-mol en farce majeur, Nabuco's vrijheid, malicieus in pudeur, keurig kuis in mineur. Van opwinding besproeit hij haar te snel met zijn hete babeurre.…

ergens heb ik het altijd geweten dat jij er was staarde ik in een spiegel zag ik je wegkijken je reflectie in een plas verkringelde een ruit in een winkelstraat bestoftte jouw gelaat maar naast mijn schaduw zag ik de jouwe je legde je arm om mijn schouders en ik voelde je fluisteren "vergeet niet Drieankerbaai laat mijn golven spelen…

op die strand in sand soek ek die see ek hoor haar ek voel haar maar kan haar nie betas nie sy is weg vertrek in die aand sonder woorde ek nie verstaan nie soveel te sê sy hoor nimmermeer sy is weg vertrek in die aand sonder woorde…

Al wat men aan de vrijers raadt dat dunkt de jonkers enkel kwaad, doch wat hun afgeraden werd daarhenen wil hun grillig hert. En wat men zo een linker biedt, dat wil hij toch zijn leven niet; en wat hem niet gebeuren mag, daar haakt hij naar de ganse dag.…

wilde ik zijn En net zo gul als bloesemende bloemen Mij op niets dan schoonheid te beroemen En gratis nectar schenken aan de bijen Elke toegekende zorgeloze dag Eenvoudigweg mijn eigen dingen doen Zonder hoop op enige bekroning En mijn ziel zonder stof of spinrag Wars van oordeel of gemelijk sermoen Van de schepping een beloning Henk Jonker…

De treinen reden over de dijk en het gebouw van machinefabriek Jonker, stak hoog en donker boven mij uit. Voor mij op de cafétafel stond een kopstoot en ik proostte op mijn oma. De stem van mijn opa dacht ik te horen, Ik rook nog steeds de geur van teer en olie. Een auto reed de Bickerstraat in.…

Bij het huwelijk mocht hij jonker zijn. achttien, is dat niet lief? En toen er pas een baby kwam werd hij vader, met zijn broer. Achter de wagen loopt hij soms en dan voelt hij zich toch stoer. Hij kan ook heel erg geestig zijn ad rem en zo doordacht. Wat je van zo'n zorgenkind destijds niet had verwacht.…

Hij ontglipt steeds door mijn tanden Hij is zo glad, gelikt en snel Hou eens stil, ik moet het leren Geef eens hier, dat zwaar geschut Tot nu toe is het iets met peren Eigenlijk een beetje butt´ Na minuten in het donker Wordt het wat Vind jij het het leuk Dat gehannes met mijn jonker Samen liggend in een deuk Trots roep ik: ´Dit is fantastisch…

Toen Simon Vinkenoog Ingrid Jonker in Amsterdam ontmoette wist hij natuurlijk ook niet hoe het met haar af zou lopen hij keek diep in haar ogen streelde de schitteringen hij zag de glimlach op haar gave gezicht volgde de charmante bewegingen van haar slanke gestalte, vergat pardoes een joint te draaien, werd high genoeg van haar maar tijdens…

Zijn graaf, graver, poorter en pastoor meier, meisen, bastaard, burger maalder en markies, jonker, jager bakker, baker, moorders, moeders kinderen en armen van geest lijken, met dode woorden voor altijd opgeschreven: natus et mortuus.…

Datzelfde beleefde ik met Ingrid Jonker, die voor de verdrinkingsdood koos.…

Ik ben de lapjespop die niet praat en zich alleen op je liefde verlaat 's Avonds lig ik blind en stil en doof en slap is dan mijn zaagselhoofd Mijn handen rusten en mijn lijf wordt na je heengaan koud en stijf Zonder je hulp kan ik niet lopen: je hebt me zomaar kunnen kopen en zult me nog op een oudejaarsnacht domweg verbranden terwijl…

De wrevel tegen de staat Israel Is ontegenzeggelijk aan het groeien Sinds Gaza is verworden tot een hel En we de gang van zaken verfoeien Ik zie een Iran zich er mee bemoeien Dat bewust terreurgroepen financiert Met als objectief hem uit te roeien En al jaar en dag de boel verstiert Komt het door hun eeuwig verbond met God Dat we de Joden…

Met de eerste rijp van het najaar Worden we rillend nog in zomerjassen Een kristaldauw op de valstrikken gewaar Van kruisspinnen die ons verassen Door de mistgeverniste wijze Waarop hun breisels de struiken behangen En meisjes met elastische twijgen De ijzelbesmukte webben vangen Om van het mateloos gesponnen garen Welke ze tot…

Waar slaap my liefde, my liefde vannag sterre wat wieg in die denne en winde sterre wat wieg en sterre wat wag waar slaap my liefde, my liefde vannag? Denneboom donker, rooipad en naglied, naglied van diere en duistere winde Waar slaap my liefde, wie stil sy verdriet en sal ek my liefde, my liefde weer vinde? Winterwind, lei my deur bittere…

Dat allen de dood moesten ondergaan En slaap elke nacht een ieder inpakte Toonde hem onmiskenbaar vaststaand aan Wanneer hij zich gadesloeg in zijn zwakte Dat de mens zichzelf niet had geschapen Maar in afhankelijke vergankelijkheid Door evolutionair na te apen Uitgegroeid was tot een complexiteit Dit onwaarschijnlijk wonderlijke…

Ver voor Romeinen en Oemayaden Losten koninkrijken en sultanaten In plaats van door met elkaar te praten Hun geschillen op in bloedbaden En ookal zetten profeten eerlang Beschavingen zonder weerga aan het werk Het zwaard als rechter bleef echter in zwang Daaraan stelden zij geen paal en perk Zulks sproot voort uit onze rivaliteit…

Een blikseminslag heeft jammerlijk snachts In samenspanning met wind en regen De electriciteitstoevoer onverwachts Lamgelegd en nu zie ik ongenegen Geduld oefenend vanaf het balkon neer Op de grazende veestapel in het dal Met nevel nog bedekt en apprecieer Hoe hun tongen maaien en een aantal Reigers zich bij de kudde voegen stil Contrasterend…

Ik herhaal je zonder begin of einde herhaal ik jouw lichaam De dag kent een smalle schaduw en de nacht gele kruisen het landschap is onaanzienlijk en het mensdom een rij kaarsen terwijl ik jou herhaal met mijn borsten die de holtes van jouw handen imiteren --------------------------------- uit: 'Ik herhaal je', 2000.…

Een door de wol geverfde president Aan het roer van een onwrikbaar land Die als geen ander haar geschiedenis kent Poneert omstandig als een schrandere vent Dat Oekraïners Russen zijn van de rand En verband leggend tussen de zijden Van ons in tweeën gespleten brein Waaraan wij als wereld lijken te lijden Zit hij transatlantisch uit te wijden…

Het is dood Zwart als de nacht Verschrompelt ineen als een karkas van een dier Het was zo mooi Levendig als beekjes bomen en kinderen maar plotsklaps... Dood.…

rond rond je in de stad de stad van het de stad van het leven de ghetto der verdoemenis alle fouten der leven in een hoek gestampt een gevaar, een ieder die zich erin vergeeft het park alle geneugdigheden des levens opgehoopt in een afgesloten centrum in het centrum het leven speelt zich af tussen beide rond je in de stad grijs…

De lucht is vol rozen de rozen zijn weerloos weerloos je handen je ogen roos van je mond de morgen ben jij weerloze roos van de morgen wond van de rozen [vertaling Gerrit Komrij] --------------------------- Uit: 'Ik herhaal je', 2000.…

Opdoemende donderkoppen en route Worden wegens jachtige windvlagen Met schrikgezichten gadegeslagen In spookachtig oplichtende gloed En bibberend onder de broeiende nok Gevlucht op een berg zonder regenjas Samenspannend boven het opgetaste gras Slaat de bliksem in de schuur met een schok En daar de nadering op handen lijkt Raken zij hun…