Alle inzendingen over Kind van de zee

als kind van de zee golf ik mee met eb en vloed in een komen en gaan van verzinnen en bezinnen zoek ik nog steeds de echte zin misschien brengt dat verre schip wel een alternatief het leven kabbelt het geeft en steelt voortdurend door alleen ware liefde brengt rust en aanvaarding wanneer spoelt ze aan voor mij…

Ons diep en droef ontvallen liggen ze hier gedwee: 't zijn broertjes van elkander, 't zijn kinderen van de zee. Het is zo lang geleden, maar de pijn op het kerkhof blijft. Dus schrijf ik 't op als dichter alsof ik die pijn inlijf.…

van de zee…

Laten we dansen rond het vuur Als zigeuners in de nacht Vergeten de stormen en de pijn Laten we dansen op het strand Als kinderen van de zee Breken golven in het zand Laten we dansen in de sneeuw Als minnaars in de zon Vervoering van het noorderlicht…

Fijn dat mobieltje altijd bereikbaar ze houdt hem stevig vast het voelt zo veilig dat ding is haar heilig iedereen weet waar ze is haar kind loopt langs zee gaat met de wind mee snikt weet niet waar ze is de knuffel houdt haar vast de moeder huilt en belt één één twee…

in zee van tijd waar stofresten worden gevonden begroef iemand onwerkelijkheid gekist in kostbare seconden…

Manuela, kind van de zee, stem van m’n dromen, onstuimig wild en lief... Manuela, geef mij ’t geluid, dat door jouw stemband, wordt omgezet in goud... Koor: Manuela, zing hem een band, vol van jouw warme klanken... Manuela, geef dan toch toe, hij maakt je snel beroemd...…

Rondom bloemsem geuren de kleuren die ons blij maken als een kind klots de zee waarin wij onze ziel op haar tijd weerspiegeld zien in eindeloze deining; tot God erover wandeld en tot zwijgen brengt Wij zijn de kinderen die zeilen op de wind wie zal 't verhinderen?…

Moeizaam op zoek naar de liefde voor het leven diepbedroefd verdwaal ik in mijn eigen geest misschien wel op zoek naar mijn kinderlijke ziel een zee vol herinneringen en vele frustraties hobbelige duistere wegen,oneindige velden grimmige gezichten en wazige gestalten kruisen mijn pad geen horizon te bespeuren, geen sprankeltje hoop die mijn…

' ze gaan, zijn plots weer oude mannen met stok, hoogopgehouden broek en laag het kruis plaats makend voor de jonge mensen sloft ieder naar zijn eigen huis de jongelui uit school of werk alleen of met z`n twee bezetten nu de plaats ook zij zijn generaties lang reeds kinderen van de zee de toekomst lonkt en is aan hen diploma`s bijna…

Een gedicht is meer dan een rijmende zin er zit vaak één of andere boodschap in, Het is iets anders dan woorden alleen het bereikt een mens vaak dwars door alles heen Het geeft uiting aan wat men voelt het maakt duidelijk wat er eigenlijk wordt bedoeld, Een gedicht kan een medemens opbeuren Zijn sombere blik voorzien van nieuwe heldere kleuren…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

alleen jij en ik een dierbaar moment met jou die mij kent gedachten razen aflandige windkracht elf wandelend met mezelf ik heb je lief je biedt perspectief stelt gerust alles mag ik achterlaten je spoelt het weg als ik je dankbaar gedag zeg is de wind gaan liggen…

De golven slaan om, de kracht is overweldigend overdenderend en overdonderend Ze sleurt je mee en laat nauwelijks los, verstrikt in haar verzuigingskracht Opgewonden en vol angst laat je je weerloos meevoeren in haar grootsheid Je voelt het tij keren en trappelt tegen, haalt adem tegen de stroom in Je wilt onnadenkend blijven waar…

ik sta daar maar een beetje aan de zijlijn met mijn wittige lijf en leden waar zal ik mezelf laten met mijn blote voeten vast in het zand de zee het brandpunt maakt stampei lijkt alles te weten de zee is zoveel grijzer en groener zoveel wilder en wijzer de zee is zoveel ouder dan ik ooit worden kan…

Mijn dochter in Enschede, houdt heel veel van de zee. Op elfhoog in haar torenflat, voelt ze zich tevree, als op de golven van de zee. Maar eens per jaar, dan gaat ze echt. “Ze waait dan uit, “ zoals ze zegt. De haren in de harde wind, de voeten in het zand, lekker samen naar het strand.…

traag ontneemt het woekerend sterrenkroos de ademhaling van water dat gelaten verdwijnt roerloos wacht op blootstelling aan licht en lucht was het kind verwonderd toen het in het water raakte en het kroos zich eensgezind sloot de handenwringende tijd voordat iemand kon bevatten wie het kind verborgen hield en toen de…

Je lijf een beetje ouder, je geest soms wat verward. Maar het zien blijft hetzelfde, want dat doe je met je hart.…

haar kind al meegenomen ze loopt langzaam naar de zee en verder haar tranen vermengen zich met de druppels van de golven ze gaat naar haar kind…

Het is prachtig spul, dit gele gevlochten touw -- Ik ruik retsina.…

Adem van de zee streelt het lichaam en de ziel je geeft je over in vervoering de euforie van geluksontroering heelt door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdwijnt de grens die ik verzon in oneindigheid wenkt stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven hier aan de zee vloeide onze liefde tomeloos…

Zee De zee ligt vlak en uitgestrekt Golftopjes als kippenvel op haar strakke buik De speelse branding is een kind Dat aan moeders rokken trekt…

Het is met niets te vergelijken, het blije lachje van een kind. Zo rein met klare ogen, dat jouw oog zoekt en vindt. Het valt je onverdiend ten deel. Diep in je hart daar daalt het neer. Niets kan het evenaren, ontroert je meer en meer.…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

de zee, zo blauw als de lucht golvend onder de zon die witte schuimkoppen die rollen naar het strand kinderen spelen aan het strand lachen zoveel ze willen de zee…

Mooi Kniertje staat van dag tot dag En breit voor haar deur een kwartiertje: Voor wie dat paar kousen wel wezen mag, Mijn allerliefste Kniertje? Voor wie dat paar kousen wel mag zijn, Voor moêrtje of voor vaârtje? Zucht dag op dag die bleke Krijn, Of zijn ze voor Grietje of Saartje? Wel Krijnbuur! wist je dat zo graag? U wil ik het niet…

Tijden van onzekerheid, Verslagenheid, genegenheid Verloren en vergeten Alsof niets en niemand je wat boeit Niemand anders, geen enkele vis Voor wie je hetzelfde voelt…

ik vat je tere leven samen in een notedop het broze kan daar talmend toeven tot vermoeide stormen de luwte vinden en jij in een scheepje de zee opgaat vat ik je tere leven samen in een notedop…

Laat de zee maar, en laat de wind. Ik ben weer heel eventjes dat kind.…

Bulderend witgekopte golven overspoelen het strand kinderen van de vloed ZEE…