Alle inzendingen over Kraamkamer

Anderhalf kilo in gewicht, Zo veel slangen, gangen, Kronkels en bochten Kraamkamer van mijn Gedachten die met zichzelf En elkaar in de knoop Zijn geraakt - Knoop in mijn eiwit, En het is nog maar De vraag of ik er Ooit in slaag hem Te ontwarren…

In de kraamkamer met onbeperkt zicht ziet een wereld het levenslicht en huilt zilte zonnen Aan het front stranden warme klanken ondergronds in geluidsdichte kisten Er zitten sloten op oneindigheid liegt de maan in de waan een sloopkogel te zijn…

Een diepzeevis priemt met gloeiende ogen het drukkende waterduister in de kamer vol wier waar ze haar eitjes legt vertrouwt komend leven aan vergane weelde toe 't nest tussen oud roest staat onder bescherming van 't onsterfelijke maar gezonken schip TITANIC.…

dit bestaan is onbezet, nog open van geest en kind iets dat voor de deur staat, betast door weer en wind met blindheid van ramen in de kraamkamer van gestalten die met de jas over de arm in hun krimploze adem treden tot de stilte hen zal naderen, door afwezigheid omgeven de muren zijn alleen, zij maken nog geen leven…

grote stap laag hangende koude mist dat het zonlicht voor even vergat wij spraken onze glinsterende woorden met het vloeibare van water een sprankelende ijlte die brak net als het water was in twee componenten momenten in leven en dood een symbiose die zij zelf kozen eigengereid en in bruisende vitaliteit om in deze kraamkamer…

je blik golft grijzig groen maar in je ogen vind ik de lach van het wad je stem ruist in de schelpen op het strand bij zon en volle maan in laten gaan raak jij in jouw omarming de lichte watervolle einders aan jij bent mijn wad de moederschoot der schepping in paradijs en hemel saamgevat…

omzwervingen gedaan ben in woestenijen langs peilloze afgronden gegaan het goede pad betreden maar later weer afgegleden naar diepe duisternis waar zelfs schaduw nog gevaarlijk is heb het land bezeild steile rotsen beklommen een zekering gemist in het gaan naar de verdoemenis alleen het brakke water heeft mij rust gegeven in die kraamkamer…

De aarde slechts Een kraamkamer Voor de mens Als boegbeeld Van het grotere Plan - positieve Mensen die zichzelf Ooit als pluisjes van Een paardenbloem in Ruimteschepen door het Heelal zullen blazen, Om ver weg, op prachtige Bewoonbare plaatsen, De mensheid pas echt Tot bloei te laten komen Inspiratie: column Daniel…

het donkere gat dat krioelde vol bewegen onder een uitspansel dat alle energie gaf aan dit leven wij bloeiden niet maakten geen vrucht maar kleurden de hemel waaronder de schepping door de mens was gevlucht hun vurige vraatzucht was de dood voor het woud in een kaalslag die de mens is begonnen hun dodelijke trommen zijn de kraamkamers…

De aardse schepping heeft ons land karig bedeeld met weinig bos en eentonige weiden wij hebben het voorrecht een groot rentmeesterschap te volvoeren men verzorgt klein bosleven beschermt teer moeras graaft reine poelen kraamkamer voor dieren die water én land beminnen verblijd ziet de Schepper neer op Zijn mensenmedewerkers hoe ze…

In het voorjaarsbos van Breda ´s Haagse Beemden waaien zacht de wilgenkatjes en elzenpropjes heen en weer milde zucht verspreidt hun bevrijde pluis en snippers ontelbare vingertopjes zweven tussen kale bomen scheppen wenkende geur over aanstaande kraamkamers hoge barse dorenstruiken op moerasgrond door sloten omgeven beloven…

Het hart van de natuur Waarin je haar kraamkamer mag beleven In een gerespecteerd avontuur Waarin de mens zich als gast mag begeven Het respect voor generaties in de natuur Liever voor een langere levensduur Waarin het respect mag groeien En voor de mens natuur mag boeien Je staat er niet centraal Bent zeker niet radicaal Je beseft dat…

Weinig lukt het nu te schrijven op een verantwoorde wijze, dat woorden klaar en helder, ijkpunt van de taal, vrij kunnen ademen, uit de kraamkamer van de cultuur, lokmiddel van elk gedicht, maar deuren op een kier, slaan ook dicht.…

omgeving verbonden Met de herderstaf in zijn warme hand Keek naar herten die in de bosrand stonden Vlakbij zijn huisje in het heideland Hij voelt z’n schapen aan Hoort hun blaten en ziet ze grazen Weet waar veel grassen staan Kent de legers van vele hazen Herdersleven Daar waar vele vlinders zijn Alert op alles wat is achtergebleven In de kraamkamer…

Dwalend door de oranje kraamkamer van voorouders in gestolde gratie langs monumenten van de natie worden haar gedachten bedachtzamer verankert de jeugdige meisjespas gespiegeld in goud, marmer en glas In het licht en de wijsheid van haar moeder gerijpt opent ze het rookgordijn van het rijk haar prille blik glijdt langs de dijk waar de vogelverschrikker…

schuilplaats voor de regen eerst nog bracht het voorjaar hoop met weer jong en uitlopend blad tot waar zijn kroon de hemel raakte om ons de lente dan te verkondigen maar eens grimmig moegestreden waardoor hij dreigde om te gaan voelde hij dat zijn takken langzaam een voor een hem genomen werden die jarenlang daar ook getuige waren uit wollige kraamkamers…

transgenererende parende pieren Verdorrende nesten vermagerde heinen van kevers in klevende massa's van klei Resten verweerde oneetbare stoelen van padden en amper te determineren gemasculineerde geblindeerde mollen Schoorvoetend dolend door hun dolorosa in metamorfose van der mollenfeeste Kruisweg door kraters vol ledige kraamkamers…