Alle inzendingen over Maas van Duijnhoven

De afvalverwerking van kunstenaar Maas van Duijnhoven viel vooral voor mij op door het prettige confronterende van het maagdelijk wit op de achtergrond en de veel kleurrijke objecten op de voorgrond en dan wat ze voorstellen, niet voor te stellen!! komt dat zien, komt dat zien!!!!…

Nog niet met deze X mas 2023 maar nog voor de volgende is het mis met X dus nog voor X Mas 2024!…

Ze doet het keer op keer doet ze het gaat schaamteloos al haar oevers te buiten tilt zichzelf onverschrokken naar een hoger niveau tot aan velden en weiden likt aan deuren en ruiten verdrinkt het landschap in haar kolkende golfslag geen meanderende stroom zoals ik haar ken wel een losgeslagen, driftig element ze doet het éen keer om…

Eerst dient de horizon zich weidser aan, zo zonder bomen die het uitzicht zeven. Dit werd pas 's winters even vrij gegeven, om er dan snel een loofdoek voor te slaan. Een kleine bal, een zwarte volle maan, lijkt al wat in de verte is gebleven. De bomen zijn steeds ijler weggedreven. Van dichterbij zie ik een pony staan. Daar ging ik met…

Als donk're watertorren liggen de duwbakken stil te dreigen in geslagen zilver voor het eiland bij de witte brug. Uit de waas van hoogbouw vloeit een schitt'rende kronkel; sleepbootje schuift eindeloos traag door het perspectief. Ze wacht, de stille oude rivier, tot appartemenbouw ook hier de oevers naar God heeft gebracht.…

Aan de Maas gezeten turend in het zwerk het stadsgeraas geweken ontstijgt men aan zichzelf Op hoger plan gekomen wiekend door de lucht de zwaartekracht te boven vindt men een ander terug O vogel van verlangen wiegend op de wind verlos ons van elkander en van elkaars gewicht ---------------------------------------- uit: 'Het lot van…

Viool uit de kist: Serenade aan kade, Door niemand gemist.…

Het leven speelt zich af Om haar heen, in en op Urenlang kunnen turen Naar het kabbelende water Jochies die steentjes keilen Boten die haar bevaren Als men naar haar kijkt Verzonken in gedachten Vergeten zij even Hun zorgen en kwalen Scheidt zij Zuid van het vaste land Ook al behoren zij tot Rotterdam.…

Ik kijk naar de golven van de Maas, En tussen mijn oren speelt Norah Jones, Ver in de horizon gaat de zon onder helaas, Graag had ik meer genoten van de middag, Ik kijk naar de Maas en voel me weer een mens ´Come away with me´ zingt Norah, wat een relaas…

Vaes duwde elke schemering zijn winkel- wagen door het vuil de berg op en zocht tussen de rokende rommel naar nog niet bedorven resten van huiselijk attest...Gehavende kabels, skeletten van een fiets, verroeste teugels en laatst het beeld van een engelen- vrouw zonder vleugels Vaes wist, als hij haar harde boezem voelde wat hij met die vrouw…

het raam rol ik een handlengte omlaag en gaandeweg vult mijn gemoed zich weer met lucht, ik snel, versnel, vertraag de liefde is een bloedtest en ik blaas, ik blaas, ik zie dat wat vervliedt, wat niet ik ruik mijn eigen adem anders nog? de alcohol de roes, het schrijnende en het lucide... ik prijs de dag die breekt, denk: 'goddank, ik ben…

Ik was vier en viel met mijn scooter van de trap met de marmeren tegels bij ons in de woonkamer en ik viel hard en met mijn hoofd omgekeerd op de tegels en ik gilde en mama zag dat er bloed uit mijn hoofd stroomde en mama gilde en ik gilde en mama rende de straat op om hulp te halen en het deed nog steeds pijn en onze Egyptische overbuurvrouw…

Onze spelen zijn ons leven en iedere wedloop is een levensloop; een koers, een match die moet volbracht een wedren van de ochtend tot de nacht een strijd tussen twee gaten en wat lijnen met een eind dat aansluit op de start waarbinnen men in scherpe zin de tijd, de punten telt en met een laatste bel- of fluitsignaal het oordeel velt. Op…

(vrij naar W. Kees) mijn dochter hupt op haar skippy door de tuin voedert de eendjes en de beesten in het hertenkamp alsof zij alles in de hand mijn dochter zegt: papa, maak je geen zorgen spoken bestaan niet noch heksen niet noch tovenaars en morgen breekt een nieuwe dag weer aan mijn dochter wenst me welterusten in het donker, kust me…

waarom de ene wel de dans ontspringt de ander niet? een antwoord is er niet er ís geen reden alleen het Lot dat het heelal bestiert volgens de wetten van de willekeur met een hand die nu eens streelt en daarna slaat om zo de weg te wijzen in de chaos. -------------------------- uit: ' Vuurproef', 2014.…

Songfestival-fanaten kennen meer feiten van Europa dan menigeen! Muzikale wel te verstaan maar juist daar is niets en niets mis mee!!!…

De maas vertelt er van bruggen tussen verleden en heden De maas verzwijgt niet de nieuwbouw die uit wil torenen boven de oude kerken waarin God nog huist in 'bovenkamers' Op het Vrijthof hebben ze er blijkbaar vrede mee Op de terrassen nemen ze een pint slobberen hun wijn nippen aan hun thee Of peinzen er uren-met…

(voor Serge van Duijnhoven) Je nodigt me uit om naar jouw woning in Brussel te komen, omdat je verhuizen gaat, zodat ik mag grasduinen in jouw privébibliotheek, waar wellicht nog iets van mijn gading ligt. Met name aangaande Rimbaud. Ik zou best willen.…

petroleumstel mijn stoofpeertjes en masse in één grote pan watertanden lekken vrij rond geurige verleiding…

Martelen, roven en doden en masse Hopelijk dat door een godallemachtige ingreep die duivelse IS spoedig WAS !…

De vloed was noch te stelpen noch te stulpen, Maar wie de goden structureel verzoekt Zal ooit een keer verdoemd zijn en vervloekt, Want alles ligt daar in de buurt van Gulpen. Niet onvoorspelbaar ging het daardoor mis, Daar ook in Limburg nomen omen is.…

Door het geopende venster hoor ik een motor voorbij ronken lieve Maas jouw doodgaan kerfde een litteken in mijn hart…

't Zij Waal, of Rijn, of Maas, of alle drie te saam, 't Zij IJssel, Merw' of Lek, of drie in ene naam, Of zes in ene buik, ze moeten t' mijnent buren En willen niet in zee of kussen eerst mijn muren; Mijn muren zo gerekt, mijn zo gerijkte grond, Dat wie mij nu beziet, kan vragen waar ik stond.…

Het was Rotterdam, 1984, winter, januari Mijn vader Gerrit Jan was stervende Er moest ’s nachts gewaakt worden Ook door mij, voor hem, om hem en Hem Want hij was een diepgelovige in de Heer Had zelfs al zijn familiegraf gekocht Met als hoofdtitel: ‘Christus Triomphator 2 maal ben ik met hem in rolstoel daar geweest Ik haalde zelfs nog…

De dijkbouwer uit de Ardennen is bekwaam de Maas goed te mennen. Bij piekoverlast houdt hij 't water vast. Wouter Bos leert zo grootmoed kennen.…

Het bos- of weidebeekje drenkt en laaft zijn omgeving behoedt het leven in hem is niet te vergelijken met rivieren als Rijn en Maas doch door oertijd gewrochten mag het evenzeer bestaan.…

mijn stap gaat voor duwt blauwe mijmergolven over drempels van hard steen in dampen van zomer hoog rondom het licht wolkt golvend stijgt lang ik volg traag in zacht glijden en stille aarzeling vooruit ik huiver warmte om me heen zie mij zoek mij kijk mij aan volg in lome trage beweging de watervaste dunne lijn naar mij aarzel en verstil…

je hoeft niets te zeggen je huid ligt dichtbij je veert me zacht je raakt me aan ik hoef niets te voelen ik adem jouw hand ik roer je mond ik mond in jou.…

je schuift de stoelen naast elkaar gaat zitten en praat de uren vol ik luister haal geen adem en merk niet het graven van wie je bent naar mij blauwe bloempjes werk je stoer en zonder schroom naar binnen je bezet zo zwanger het luchtruim dat ik het niet kan dragen en zwaar moet leunen in de nacht alles wil ik wel geven om de stoelen weer…

de klank van je taal de rust van je arm de druk van je mond de kracht van je hand de blos op mijn wang.…