Alle inzendingen over Minne

altijddurend voelt een hartenklop zo licht en zwaar tegelijk er prijkt een woord in gedachten en het schrijft zich onverrichter zake groot in weerwil van de dood duurt stilte, eeuwen lang…

Philas, door de min bestreden, Had de naam van Amaril, Met zijn naam, wel diep gesneden Op de rand der duiventil. 'k Zie haar na haar duifjes treden, Die ze als anders voeren wil. 't Meisje vindt haar naam geschreven Bij zijn naam, zij bloost, zij lacht: Wat zij dacht, is ons om 't even. Maar wie had het ooit verwacht, Dat haar…

~~~ ze heeft met hartstocht het minnen tot beeldende kunst verheven zonder zich masculien te bezinnen ze heeft met hartstocht het minnen geleerd aan haar boezemvriendinnen en leidt nu een goddelijk liefdesleven ze heeft met hartstocht het minnen tot beeldende kunst verheven ~~~…

mijn zinnen trillen oer vol beven en verwarring o jongeling, ik stamel: "rozenschijn en manengeur" verdwaalde dwarrelwoorden bedwelmde strelingsmompel o, minne's fluistering: "rozenschijn en manengeur"…

ik zweer u ik zal u minnen tot het einde mijner dagen van deze week…

Terwijl ik dicht en in der minne schik.…

Door velen wordt ze aangeduid als zijnde het flamoesje Dat klinkt aanmerk’lijk aardiger dan botweg klamme dot Of bruter nog dan spreekt men van een kleffe druipsteengrot Veel vriendelijker is dan toch weer muisje dan wel poesje Hans Teeuwen houdt het op een natte la of zure sloot Eenvoudig als hij is noemt Youp van ’t Hek haar domweg kut Het…

En zo kwam het, dat een jongen met een fiets, een vrouw van de wereld beminde, haar vrijpostigheid hem niet zinde, en hij koos voor het vriendschappelijke niets. Was het een muze, courtisane of sirene, in al zijn gesprekken kwam zij terug, vandaag echter was hij erop beducht, niet opnieuw die afslag te nemen. Soms is het goed niet vrij te…

Ze gaven zich verliefd aan ‘t minnen over in de beschutting van het dichte lover en als matras het geurig zachte mos.…

Ik stop er nog niet mee, dat is wel zeker: Met minnen ben ik nog niet uitgeteld.…

Zinnen minnen woorden strelen liefde op papier maagdelijk wit koesterend, doch bedekt spelen met vuur door vonken geboeid in lichterlaaie zwart geblakerd lust geblust in eenzaamheid berust.…

Jouw liefde voelt Heerlijk en zwoel Gedreven passie Begerig in gevoel Jouw liefde voelt Zo fijn en plezant Samen fantaseren Over dromenland Jouw liefde voelt Zo teder en zoet Verslavend mooie Roze vlinderstoet Jouw liefde voelt Warm en vol lust Ogen die spreken Wereld van rust Jouw liefde voelt Zuiver vol kracht Lippen die minnen…

zwart fluwelen stem en onmiskenbaar zweem van zondigheid lonkende oevers facetten van een schaduwspel het vuur dat smelt tot heldere sterren op de huid laudatio van de zinnelijkheid in overvloedige uitbundigheid de zondeval bedekt door gloeiend vuur tot mij de koorts weer wijkt gevangen ‘s morgens in ’t zwoele van haar vrouwelijkheid…

meegenomen in een zilveren wind in banen van licht van zon en maan Langs sterrenhemels en planetenstelsels verstrikt, verward, verloren geraakt tussen vele vertelsels op heet zand, in heerlijk warm water Schat, geloof mijn handen geloof mijn lippen en mijn ogen ik beloof je, de rest vertel ik je later, ik heb tegen jou slechts in de minne…

In der minne ( over uitgesteld verlangen ) In jouw geest heerst duisternis je bent vervreemd van jezelf afgestompt als je bent in der minne geef je je over aan losbandigheid en zedeloze praktijken zijn wij elkaars ledematen – fatum - jouw boosheid laat jou- amor fati - in jouw schaduw staan vuile woorden komen over je…

Hoe zal ik dan kunnen vertellen dat ik het minnen nooit anders zou willen?…

Al de paden blijven wenend open staan: alleen het minnen is van minne gans voldaan.…

- Te ontbeidene dies ghebrukens van minnen. Die wrede raet Die daer jeghen gaet, Bedrueft die cracht van minnen sinnen.…

over het water loopt zij ijlings van mij weg - minne de meerkoet…

Laat vrije baan aan de : zij schonken 't zelf-vertrouwen weer aan een geslacht, dat kroop in ossewagens en in palankijnen, en nu aan 140 ijlt doorheen de nacht. In de internationale treinen wordt geboren de broederschap, die men bij pond en dollar meet, Armstrong en Vickers, de trust van 't koren, de nieuwe nationaliteiten waar niemand van…

Zij, de mensen die waarde hebben in dit leven, innerlijke gloed, zij lopen verspreid over deze aarde en dragen een goedkope hoed. Zij wandelen deftig en stil en schuiven langs de huizen en luisteren, liefst in de herfst, naar de populieren die suizen. Zij nemen geen ruimte in gelijk zij die verguld zijn op snee, en als de tram gevuld…

Doe dommer dan ge zijt, maar mijd u voor de klippen; leef buiten ruimte en tijd doch spoedt u lijk de kippen. Werk zonder mate of plan, maar spied door alle luiken; veracht de burgerman, doch ledig zijne kruiken. ----------------------------------------- uit: In de zoete inval (1955).…

De bot, die berst; de bij, die zoemt, de wind, die zotheid gaat vertellen: wat men kortweg de lente noemt en de aarde komt op stelten stellen; dat klotst nu alles door mijn kop, en 'k stak er wel een pluimken op, als ik maar niet zo deftig was, zo stijf in mijn geklede jas. Als ik de band maar los kon knopen, nam ik u allen dubbelthope…

De lente komt zo dapper aan. Hobooien zijn 't en zilveren fluiten. De weduw kijkt voor 't eerst weer buiten doet haar gekleurde jak weer aan. Zo zal de wereld blijde staan vooral als bij het avondtuiten weer de fanfare stapt naar buiten met het bestuur er achter aan. --------------------------------------------------- Uit: In den zoeten…

De wereld is een fluit met zoveel duizend monden. En elkeen blaast zijn lied. En ’t maakt een droef geluid waarin ik niets van eigen klank heb weergevonden. En gij? misschien hebt ge ook getikt aan meenge ruit en werd ge als ik weer feestelijk wandelen gezonden. Nochtans: ik heb gedroomd, gehoopt; en ik droeg boete. ‘k zag de Alpen, Vlaanderen…

Gewonnen roem bij 't zingen van een lied is maar een bloem die ge even ziet; is maar een pluim, een gouden schub die ge zo tussen duim en vinger drukt. Is maar een flits, is maar een knal. Daar is de sneeuw en dekt het al.…

De zonne zinkt. Een sterre zoekt. Een zon die hinkt wordt opgedoekt. 't Moet wel, 't is wet. Maar vóór te gaan, heeft ze in een raam, de zon, haar ziel te koop gezet.…

Ik lees Gogol. Hij is groot. Hij spreekt van liefde en dood, en dat mensen klein zijn en voor elkaar venijn zijn en dat, trots van alles, dit leven nog hoog staat aangeschreven.…

Het koude water maakt warm en stil omdat de zee meer minnen wil…

met een mooie kraag van schuim schenk ik jou de zee meer kan ik je niet minnen…