40 resultaten.
Manna
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
217 Gebeld worden door een relatieve onbekende,
die je een, twee, misschien drie keer hebt gezien,
een stem, rustig, degelijk en vertrouwd bovendien,
die jouw interesse in een reisje met haar verkende.
Het gebeurde mij een paar uur geleden,
een vooruitzicht van een twee weken durend avontuur in Turkije,
waar hier en daar de boeren nog met ezel en…
Schedelschede
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
134 Zoals Athena uit het hoofd
van Zeus beviel, gewapend
Zo bevielen piketpalen
aan het mijne, geslepen…
Pamflet
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
140 Het pamflet dat van schande spreekt
Prijkt daar ergens op het internet
Men moeten weten dat de leek
Het vuur gestolen heeft, en het doorgeeft
Het pamflet, het is de wond
Waaruit dagelijks pikt de adelaar
Voor altijd hangt het daar
Om het kind terug naar zijn kamer te sturen
Maar in de late donkere uren
Waarin het voorbeeld voorbeeld is…
Stoornis
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
211 De stoornis die ik heb
organiseert mijn leven zo
dat ik steeds meer alleen ben.
Ik ben mijn stoornis niet,
ik héb een stoornis.
Ik wil niet alleen zijn,
maar mijn stoornis wel met mij.
Mijn stoornis houdt mij voor de gek,
laat mij denken dat ik hem ben.
We drukken armpje,
maar we hebben geen toeschouwers.
Hij wint te vaak.
Ik moet…
Memento mori
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
281 Na het veertigste levensjaar begint het uitstel
We zijn allen hetzelfde lot beschoren
Toch leven we als onsterfelijken
Maar die ene zoete zalige troost
Die wacht ons allen
Zijn naam is groot
Hij is de grote gelijkmaker
Je kan op hem vertrouwen
Aan hem toegeven
Laat hem zijn werk doen
Zie je bewegingsvrijheid ingeperkt
Meer en meer
Hij…
Taoïstisch gedicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
194 Het geluid dat het licht in de hoek maakte
Overschreeuwde mijn avondgemoed
Reeds bevind ik mij in het iets donkerder
Als aan een muziekversterker draai ik aan de knoppen
Om mij af te stemmen op de Weg
Draaien, regelen, tot je samenvalt
Verstrooiing is een gehavende vijand
Die je een arm om de schouder slaat
Om er een mee te worden
Vrede…
Droogte
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
156 Ze omvat mijn woning. Ze omvat
Ze omvat de schelp waar ik uit was gebroken
Ze omvat, maar ze weet niet
Ze weet niet van mijn vrijheid en hoe die gewonnen was
Ze had vast. Ze had vast anders gehandeld
Maar moeders zeggen: als hadden komt is hebben te laat
Ik was eens. Beloofde iets. Maar stremde in iets dat blind was
Ooit zal ik weer, zeggen ze…
instructies
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
315 hak vormen uit een alfabet
buig de rij van a tot z
totdat hij breekt bij de k
als een tak die knapt
de prijs van de omelet
is het breken van het ei
teken van voren, opzij en boven
contouren van een lichaam
splinters klinkers spatten
tegen je veiligheidsbril
weet wat dit worden moet
de vormen moeten uitnodigend lezen
hak er een taille…
Ik weet nog waar en hoe en hard
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
379 Ik was jong en het was hip
om te schermen met ziektes.
Mijn vader was ook niet zo oud
en niet welbespraakt genoeg
om met woorden te spreken.
Hij sloeg de ziekte uit mijn mond.
Ik weet nog waar en hoe en hard.
Voor de verandering werd er
nog wat spanning bijgeschreven
op de harde schijf die bij poëten
voor ziel doorgaat.
Ik hoor dat…
Lofzang op de psychiatrie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
270 Oh psychiatrie
Hemels instrument voor pacifistische despoten
Als ik je aankijk, kijk je glazig terug
Als jij, oh psychiatrie, een samenleving was, was je streven dan een democratie te zijn?
Of zou je je innerlijk tegenstrijdig weten?
Jij psychiatrie, jij weet het, jij alleskunner, doorgronder van disfunctionerend leven
Oh verlichter, til mijn…
Manhaftig
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
191 Tegenwoordig herstel ik snel van mijn liefdesverdriet
Het is er nog, een ondergrondse zee van tranen
Waarvan het bestaan door een mij onbekende
Slechts vermoed kan worden. Ludduvudduh
Duurt de helft van de lengte van de relatie
Maar de liefde voor deze vrouw zal nooit over gaan
Trots als een hond met een bot in zijn bek
Draag ik deze zee manhaftig…
De zachtste zachtheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
248 De perfectie eisende tiran in mij
kijkt niet met zijn hart.
Hij is gewend hout te schaven
tot het glad en zacht is.
Maar hij herkent het niet
wanneer het zich voor zijn ogen
aandient, de zachtste zachtheid.
Toen de wijn hém zacht had gemaakt,
stopten de klokken met tikken.
De ravissante Joodse nodigde
hem in haar heiligdom.
Er was een…
Bloed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
427 1.
Dit kutleven heeft haar weer zover;
ze moet broeden op een poëem
om boven haar leed uit te stijgen.
Er werden grappen gemaakt
toen ze vertelde over het geweld
en de bruuske grensoverschrijding.
2.
Zoals dat niet om te lachen was,
zo was dit niet om te delen,
maar hij deed het wel.
En ze glommen om haar naaktheid
waar die bedekking…
Iets van Tao en de vrouw van wie iedereen houdt
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen
270 Ik stroom door jou
Als een rivier door de bedding
Ik droom door jou
Je lach is mijn redding
Vertel me wat je ogen gezien hebben
Maar vertel me niet wat je verlangt
Want het bangt mij dat ik niet degene ben
Die het je geven kan
Ik bezit de vonk, maar niet de gave
Ben ik bang
Om jouw wensen naar de haven te brengen
Want het duurt met mij…
Limoen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
181 En thuis kwam ik. De liefde heb ik getrotseerd.
Ik heb haar gezien. Limoengroen vertrouwde ze me
haar eigenste grensverhalen. Koel hield ik me.
Drie Engelstalige gedichten manifesteerde ik,
terwijl ik dronk als een zeeman. Ik leerde
over de driehoek van Jan, tussen Pixies, Nirvana,
en mijn band: Queens of the Stone Age.
Thuis kwam ik. Omdat…
Woestenij
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
206 En zo ben je getuige van een wereld die zichzelf terugtrekt.
De rafelranden van de stad heb je achter je gelaten.
Oog in oog sta je nu met een onmetelijk uitzicht.
Er gebeurt hier niks. Slechts bedoeïenen weten het,
hoe je hier in leven blijft. Veel stilzitten, thee drinken,
en niks doen. In het Oosten zouden ze taoïsten heten.
Eerst was er niemand…
Waar het water laag staat
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
233 Hij werkt waar het water laag staat
Een dagelijkse inloop van honger en dorst
In zijn boot, staat het water hoog
Al zijn paarden heb ik bereden:
De vurige, de snelle, de krachtige
Er staat water in de boot
En terwijl híj zorgt voor water en brood
Stap ik in de jol met overtollig nat
Schep schep voor schep
Een bodem in het vaartuig
Het…
Held
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
193 Je bent een held wanneer
je voorkomen kan dat de dijken
doorbreken. Als je van geen wijken
weet.
Je bent een held als je bijsturen kunt,
niet opnieuw de bocht uitvliegen wilt.
Versnellen kunt, vertragen. De dromerige
nachten, de lege dagen, vullen kunt.
Je bent een held als je vanuit de diepte
weer mens weet te zijn aan het oppervlak,…
Later
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
219 Je zit op een terras.
Flarden schoonheid flarden lelijkheid,
ze trekken aan je voorbij.
Het mozaïek ligt in scherven op de grond,
links van je, rechts van je.
Je neemt het waar.
Een poging tot integratie tot een geheel,
is een gedachte.
Deze dag belooft iets,
een uitlopende passiebloem op je balkon
kondigt dat aan.
Een helikopter boven…
Nu we hier toch zijn
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
181 Dat geld en macht het communicatieve handelen verkorten,
de waakhond van de democratie wist het al.
Ga daarom nooit na twaalven naar een avondwinkel,
waar je tussen beschonken klanten een afzakkertje
en wat te roken wilt halen,
om een lange dag mee af te sluiten.
Gestresst snauwen ze je af terwijl je je buit binnenhaalt.
Probeer er dan nog maar…
Apeldoorn
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
369 In een fragment
van een seconde
besloot ik het,
tikte haar naam in
en zag haar aangezicht
ongewijzigd.
Drie maanden stilte;
een vacuüm
van gedachten.
Het begint lekjes te vertonen
de lucht staat in de rij,
smacht om de leegte verlossen
van opgelegde eenzaamheid.
Het ongeschreven verdrag
staat op het punt
geschonden te worden
m.a.w…
Scarabee
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
185 Zijn gedichten zijn de zachte steen.
Ik zocht ze om mijn geest te slijpen.
Halfdronken zoek ik nu naar een beeld, zoals hij
die, nuchter welteverstaan, zijn werk serieus neemt.
Het daagt me steeds frequenter
dat ik van de nood een hobby kan maken.
Een werkelijke reden om te leven heb.
Ik krijg het niet gezegd,
dat de juiste woorden -
me…
Poel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
357 We vissen uit dezelfde genenpoel.
Ik móést kennismaken, want ik dicht
en zij laat zien hoe dat moet.
Dragen dezelfde naam,
stammen van dezelfde uitbarsting.
Ik is slechts een vlag schrijft ze
en ik zeg dat ze gelijk heeft
daarom werd ik wat ik was.
Taoïst. Alles stroomt.
Behalve ik, ik buts en ik bots.
En klots als een onstuimige rivier…
Dromen aan zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
206 De cadans van jouw zacht
pulserende golfgeruis, zee,
het neemt me mee, naar
tijden van onbezorgdheid,
lang vervlogen. De kust
de boezem waaraan ik in
een zoete zeeslaap val.…
Toverkruid
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
263 Ze paradeert over de trap
om het volk te laten weten
hoe het met haar tamme zwijnen is.
Met bulderlach en volle borsten
destilleert ze het wild uit de man, die zich
– gelokt door haar grote ogen en open blik –
in haar armen een gefuikte vis weet.
Alleen een list kan bevrijden,
uit de handen van deze tovenares –
dochter van een zonnegod…
Subversief
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
288 Hoe ik ontdek, dat ik er een sardonisch genoegen in schep,
dat hij van een ander niet krijgt, wat 'ie mij niet geeft.
Het is onmenselijk. Was ik vergeten dat wij dieren zijn?
Tit for tat? Quid pro quo? Ho even!
Voor eens bereid niet over het kompas te springen,
maar te lezen, te voelen wat zijn bedoeling is!
Jaren voer je en zwoer je aan niemand…
Zaag
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
576 Dat ik de ban doorbrak
door het houten beeld
dat niet in de container paste,
door te zagen met de Sandvik-
zaag van mijn lieve opa
held, christen, bakker.
Dat ik dat deed om jou, heks
Om jou, wie wás je eigenlijk?
anders dan het middelpunt
in zeker zes namen van mannen
die iets mét jou, die iets ván jou?
Ik wil het niet weten.
Ook niet…
Over bomen wil ik schrijven
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
241 Ik zeg: ik schrijf bij drama
Zij zegt: schrijf maar niet
Ik schrijf
En ik schrijf en ik schrijf en ik schrijf
Over bomen wil ik schrijven
Over de lucht die zij ademen
Die wíj ademen
Over de seizoenen mét
en de seizoenen zonder zoenen
Over liefdes aangevangen
over havens en schepen
en dat alles tijdelijk is
Maar o zo mooi
o zo…
Voorjaarsgedicht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
421 Zonder toestemming
ruim ik de karkassen op,
want ik ben ineens
de vleesgeworden leiding.
Als een haan die victorie kraait
ben ik wakker geworden uit een droom,
waarin ik aangemoedigd word
door hen die mij liefhebben.
Door mijn vader vooral.
Hij laat het dienblad vol rijkelijk bier
rondgaan over de toegestroomde menigte.
Mijn linkerhand…
Dansen op de draad van Ariadne
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
286 Het is niet het voordragen op dit podium,
waar ik zo tegenop zie.
Maar de deuren van dit bastion
van gebroken geesten, deze deuren
binnengaan, de plek betreden
waar je uit alle macht weg probeert
te komen als je er bent,
waar gestoordheid en gezondheid
om voorrang vechten, waar je
overgeleverd bent aan de goede
bedoelingen van vreemde verplegers…