Memento mori
Na het veertigste levensjaar begint het uitstel
We zijn allen hetzelfde lot beschoren
Toch leven we als onsterfelijken
Maar die ene zoete zalige troost
Die wacht ons allen
Zijn naam is groot
Hij is de grote gelijkmaker
Je kan op hem vertrouwen
Aan hem toegeven
Laat hem zijn werk doen
Zie je bewegingsvrijheid ingeperkt
Meer en meer
Hij is je vriend
Een einde aan al je zorgen
Hij is de voorwaarde voor leven
Je kan hem tegenwerken
Maar dat zal, zoals alles, tijdelijk zijn
Onverbiddelijk wacht hij je op
Verwelkomt je in zijn koude armen
Zijn levenloze schoot
Daar mag je rusten
Daar wacht je niets dan de eeuwigheid
Niets dan vergetelheid
Geplaatst in de categorie: overlijden