Woestenij

En zo ben je getuige van een wereld die zichzelf terugtrekt.
De rafelranden van de stad heb je achter je gelaten.
Oog in oog sta je nu met een onmetelijk uitzicht.
Er gebeurt hier niks. Slechts bedoeïenen weten het,
hoe je hier in leven blijft. Veel stilzitten, thee drinken,
en niks doen. In het Oosten zouden ze taoïsten heten.
Eerst was er niemand, maar waren er overal mensen.
Nu is er niemand, en er is niemand.

In het duistere van het duister ben je,
en toch is er kleur, geur, muziek.
Als geboren worden pijn doet, dan kom ik nu ter wereld.
In gedachten kruip ik tegen een lichaam op,
grijp in een moederborst en zuig me vol.
Maar de intuïtie voldoet niet meer.
En aan de liefde waag ik me niet meer.

Ik heb boerenmelk voor haar gehaald,
haar een zonnetje uit Brabant genoemd,
en een liedje voor haar gespeeld.
Dat is alles wat ik kan doen.
Ik heb mezelf eens te vaak verloren.
En geloof dat ik mezelf opnieuw kwijt ben.

woestenij

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 135