Alle inzendingen over Nachtblind

Een nachtblinde man in Heeten Moest daag'lijks wortels gaan eten Maar als je 't hebt Over dit doktersrecept Dan begint ie peentjes te zweten…

waarom zocht je de maagdelijkheid van onbetreden terrein als nachtblinde vogel in gekooid niemandsland, met zeewater reikend tot grijze horizon, echo’s langs doofstomme gewelven gelijkend op avondstilte, op aankomst in marmeren afwezigheid gevuld met bomenschemer en bladerloze beenderen?…

de kopjes naar omhoog uit het donkerst van de sloot middenin de groene brij steigert wit de ranonkel in de spiegel van de lucht de paardenblinde nacht het duister van de dag met enkel springsterren terwijl de wereld van het licht uitbreekt in duizend kleuren is de hemel zwart-wit en lokt niets naar de dood het licht heeft ons gevonden…

Even leek het een zomernacht met volle maan en nieuwe sterren Maar de grond was pijnlijk hard bij elke landing De sneeuwmeerman blijkt nachtblind door de zwarte sneeuw Zweefde boven zichzelf maar zag een ander in het tegenlicht van de verduisterde zon Het is weer nacht in zijn gedachten met nieuwe maan en lege sterren…

heb zwarte vogels gevangen muren vol bloed weer met lente behangen tralies gebroken van een hok zonder ogen deuren gekraakt ramen geschoond die in vervagen enkel nachtblindheid uitbraken nu schijnt het licht langs mijn in trance gevangen gezicht heb de vrijheid gezien in het verbreken van boeien eindelijk kan ik weer groeien…

de klimop in mijn tuin vol bijen en vlinders oktober de dagen vliegen voorbij gedachten zit op de top van een duin en kijk naar de beelden die langzaam voorbijgaan groeiende halmen een vreemde stap in het donker je ziet het niet stapt blind over de duinen nachtblind we lachen de zee achter de duinen lichtjes schitteren op de golven…

souffleer me liever niet de letterlijke compositie maar laat het schemeren tussen de regels dan raad ik zelf wel wat je wellicht bedoelt schilder slechts wat kleur in mijn nachtblinde hoofd zodat ik de zinnebeelden kan nuanceren fluister enkel wolkjes cryptisch in mijn oor in raadselen zal ik aan je lippen hangen en houd me wakker…

de avond is tot de nok met nachtblindheid gevuld ons beider ogenblik is de schemer al voorbij maar er is meer, wat scheelt het eigenlijk, wat is deze plek in de zintuigen van ons heelal, waar komt het licht uit sterrenstof vandaan, water naar de zee, schaamrode golven voor de boeg, alsof zij voor hete adem wijken dit voorgordijn…

niemand -vertel geen gangbare herhaling in termen van huidvervelling duindoornstruweel roofvis, gashouder, ernstig en nalatig droomverlies niets anders dan een gammaflits door zwart oneindig omringd een zekere mate van onprettig onbestemd, gezien het bovenstaande later komen rauwe randen aan vogelhuiden een onbetreden gebied, nachtblind…

Want onze reis voedt het raadsel van de kosmos Zwarte gaten en spiralen van stof Terwijl we duizelen van vragen Waait de poort wijder open Worden we nachtblind in verzengend licht.…