Alle inzendingen over Nancy Reagan

Ronald bleef steeds haar beminde vent al stierf hij eenzaam en zwaar dement. Toch stuurt ze haar lof naar 't Obama-hof. 't Heelal maakte haar hierop attent.…

Ook “REAGAN” was een goed onthouden woord. Gelukkig had hij nooit van “BUSH” gehoord.…

In elk geval was Reagan nooit zo groot Als hij opeens geweest is na zijn dood.…

het loden leger draagt de dood op handen hamert de dood in het tedere hart in de vlijmscherpe, vlamrode zee van bloed wordt de mond tot stilte gekerfd woorden breken doof en zonder tranen staart ze in blinde duisternis nooit meer zal ze op zichzelf lijken het licht in haar ogen gedoofd…

De vrouw van Ronald Reagan was een spriet, En Hillary was vroeger al een baasje, Die Betty Ford, die hield wel van een glaasje, De vrouw van Kennedy blijft favoriet. En lady Trump? Te dun? Te laag allooi? Nee, nú luidt de kritiek: ze is te mooi!…

Het begon zonder einde. Het is helder, helderder dan de aarde mij kan bieden... Het vraagt een toewijding die zuiver is en blijft tot de dood volgt. Het brengt het inzicht, vanuit... het Hoger Licht dat ik mag aanschouwen, waarvan ik meer ben gaan houden dan wat dan ook, gedurende dit leven. Het zorgt voor vertrouwen en voortdurende bescherming…

Gezichten die in mijn kamer hangen van mij, van hem, van haar, ze geven weer wat er genoten en geleden is, wat er gedacht, vergeten is, verborgen angsten, boosheid, wijsheid, mededogen, familiebanden, houdingen, ze leven en met hun ogen vertellen ze me dagelijks hun verhaal van onuitgesproken dingen dat zonder hen niet wezen zou.…

Nancy, Place Stanislas, glansvolle maan, die naam, die klank, die zaak, hoe dan verwant? Het ding een ding. Het beeld daarvan in mij is verinwendiging, grenzeloos band van beeld en denkwerk: dioraam.…

Machteld Nancy Marian Evelyn Elske en Annet Christa Carla en Babette Ans Roos Rianne Natascha Josje Jeanne Sandra Maddy en Yvette Femke Diane Margareth Cora Connie en Suzanne Caroline Mascha en Marlies Agnes Hannah en Hatice Sonia Brigitte Sabine Nouschka Debby en Deniz Janine Jo Julia ..…

op een rok met rode en gele bloemen draagt ze het lichte leven op handen omarmt ze de de zachtheid van haar bestaan in het golvend groene landschap beschut de tederheid het broze hart wiegt ze de zachtheid van haar bestaan in het hoge gras kraait het kind de moeder spreidt haar lange arme uit overwonnen door de zachtheid van hun bestaan…

Zoals een pluizige prikharige rode franjesjaal die te strak zit rond je hals, Zoals de wilde waterbaan waarvan je gaat tollen totdat je niet meer weet wat hemel of aarde is, Zoals de lift die plots niet meer van grond wil, Zo voel ik me zonder jou...…

Knarsetandekoude snijdt door mijn tintelhuid, verwarmd door mijn verwardhart. De zilte lucht van de wilde zee vervult mijn verstilde gedachten met zekerheid Jij bent hier het drijfzand waarin ik mij graag laat verglijden ik laat me verstrengelen Me toegewijden Het schuimkopwater bruist door mijn oren, zo ook jouw streelzachte stem…

Ze zijn er, ze borrelen en bruisen, zoals de wervelende bruisigheid tussen de mix van een bruistablet en een bruisbadbol in een kolkende rivierstroom, Schitterflikkerende nevelsterren flonkeren snuitguitig op mijn snoet, wat 'gevoeltjes' al met iemand doet... één steelogenblik lang vang ik de zachtwimperige lievigheid uit je…

periode er voor jou zijn als er iets met je gebeurt, zal ik je heel erg missen maar de fijne dagen en jaren met jou zijn nooit meer uit te wissen papa, ik hou van je en hoop dat je nog een lange tijd bij ons kan blijven en ik zal er alles aan doen om je gelukkig te zien en zal ervoor zorgen dat je geen pijn moet lijden van je dochter nancy…

Bij ieder ongeluk, bij elke brand, Bij lekke banden en bij uitlaatknallen En elke boom die hier is omgevallen Gaat er sinds kort een rilling door het land. Wij vrezen immers nu met groten vreze: Het zou best een terreurdaad kunnen wezen.…

Een leeg gevoel van binnen Voor iets dat even heeft bestaan. Jij zat in me, maar kon nog niets zeggen. Toch was mijn liefde voor jou al daar. ook al was het maar voor even, ben toch blij dat je bij me was had je graag op zien groeien Met je willen spelen en stoeien Je willen knuffelen en zeggen, dat ik heel veel van je hou. Ook al zal het…

Boven het warschaupact breekt lentelucht het ijs van de oorlog van een halve eeuw de wind uit het westen brengt meer zon dan sneeuw in Berlijn, dat te lang onder tirannen zucht Iedereen weet het maar niemand die vlucht tot Reagan, door kogels geraakt bij z'n hart zei dat z'n starwarsprogram was geklapt en Rusland niet meer…

Zotheid kan worden verklaard. Gevolgen zoeken oorzaken. De ene waarheid lokt de andere uit. Het gaat nooit zoals het lijkt te zijn. Tegenstellingen spelen met elkaar. Altijd is het zo gegaan. Mijn gelijk strijdt met het jouwe. Dat spel lijkt zonneklaar. Eindelijk herkent een vriend zijn vijand. Na de strijd geven ze elkaar de hand. Goden…

Wie zegt dat de impeachementprocedure in de senaat een ware winnaar kent? Was het the Speaker of de president die speechte met doeltreffende allure? Die oude honden vochten in een foetermatch. De derde loopt heen met het been: Pete Buttigieg!…

zien in ‘66 democraten het licht en viert in stralende herfstzon een bijna volwassen zonnebloem haar twintigste verjaring als boudewijn in brussel met koninklijk elan belgisch’ eerste metrolijn opent strijd nog jimmy carter een presidentiele strijd als haar 30ste jaardag het zonnebloempje feest wanneer over ruimtewapens ronald reagan…