Alle inzendingen over Nora

Dé Nora Storm is gaan liggen maar het slechte weer blijft een nieuwe storm zal opsteken omdat mooi weer niet beklijft!…

* loflied op dora en nora als nora en dora verschijnen is het gedaan met de rust tranen met tuiten trekken de dames als zij vreugde toveren van gezicht tot gezicht de lakens delend poetsen, stoffen en zemen zij het toilet spic en span met klinkslag of sneer trekken zij dweilend ten strijde tegen smet en smeer schuierend en schooierend…

In een vlaag van verlangen kruisten je ogen mijn ogen en hoewel ik naar je keek voelde het gelogen je gezicht, je lach, alles leek in een vlaag van verlangen…

zinderend, zwoel zwevend over lichte luchten van liefde aaiend, omarmend, vragend een koninklijke kus, keizerskroon zalig zoekend, zacht over armen, ruggen, bast teder tekenend toekomstmuziek strelende handen hoog waaiende, wollige woorden fluisterende, wuivende zuidenwind groene, geurige, nieuwgeboren giften ritme, rite, ringenkind…

Als de wereld van papier was, en de zee van inkt. Zou ik baden schrijven hoe lief ik je vind.…

de liefde is een zwerver, kind ga nooit met hem naar een bed ga naar het water naar een groene plek met een boom zet je tent op spreid je mat uit steek het vuur aan laat het branden maar sta dan weer op neem je bed op en ga…

lichtvoetige bewaarster van mijn vaders donkere ziel en van mijn lichaam ik zie je dromen en zingen je beleefde in gedachten romantische reizen naar het “Land des Lächelns” maar je maakte Apfelkuchen en ging voor ons te voet naar de markt we mochten over je meubels lopen en in je woonkamer tenten bouwen je was er je bent er…

Soms komt Nora binnen. Ze is wit en breekbaar. Vroeger werkte hij onder de grond, in de mijnen. Je kon er alles denken, zo zwart. Niemand die het zag. De een zocht er een zin om Nora mee uit te vragen, de ander een ring die hij verloor tijdens het graven. Hij zocht er het einde van de dag en een familie die op hem wachtte.…

Zij klampte vreemden aan, vergeefs haar moed Want niemand leek de wanhoopskreet te horen Een kind met botbreuken, bruut kaalgeschoren Pas tien jaar, zwaar gewond en ondervoed Intriest, bij toezicht ging het wéér verkeerd De hoogste tijd dat men hier écht van leert…

onder het motto: 'Zand erover' en de kinderen, 'kind van de rekening', moe(s)ten het ontgelden komen nu mondjesmaat terug naar hun biologische ouders die worden eindelijk weer papa en mama, vader en moeder en de ouders heten Jurgen en Gerda dus de kinderen, hun kinderen, die komen eindelijk terug na 8 jaar en de meiden heten Zoé en Nora…

O land van mist en kille rechtse regen Met enge rellen en een bruine smet Het viel dus niet, ons etterkabinet Al bracht en brengt het ons beslist geen zegen Hun slepende gedoe maakt moe. Ik gaap En denk: o viel ik maar in winterslaap…

Zij klampte vreemden aan, vergeefs haar moed Want niemand leek de wanhoopskreet te horen Een kind met botbreuken, bruut kaalgeschoren Pas tien jaar, zwaar gewond en ondervoed Intriest, bij toezicht ging het wéér verkeerd De hoogste tijd dat men hier écht van leert…

Er drijft een dunne zee boven de zee, ik zweef overal, oneindig tussen voorouders en ongeborenen De zee kust en speelt trekt me onder water mee in hoge schuimkoppen die uiteenspatten in mijn nieuwe regenboogslierten over de zee, van de zee de barende zee verzwelgende zee verdampende zee die diepten van dalen maakt, scheppende duisternis…