Alle inzendingen over Oostvaardersplassen

De nevelvlakte biedt een tragisch zicht... De vraag die elke grote grazer raakt: Sterf ik gewoon of word ik afgemaakt? Dan komt de politiek: er schijnt weer licht De SGP en VVD beramen: God én de Markt, zij zorgen samen. Amen…

Een sneeuwvlokje vindt haar weg naar de aarde en neemt achter zich al haar broertjes en zusjes mee. Ze dwarrelen en botsen door de koude avondlucht en komen uiteindelijk benee. Met een donzen wit tapijt wordt het groen van de natuur bedekt en geluid gedempt. In de verte, goed verscholen, houdt een jager zij jachtgeweer in de aanslag…

Diegene die de hertenstand beheert In het natuurgebied Oostvaardersplassen, Wil uiteraard goed op de winkel passen: Gewetensvol wordt er geliquideerd. “Wij hebben echt het beste met ze voor, Wij schieten ze heus voor hun bestwil hoor.”…

Over de zeebodem, ooit nijver drooggelegd vloeit opnieuw treurig vocht rond levenloze karkassen - een mengsel van bloed en tranen - langs bomen in vormen van catastrofes een eenzame schelp treurt om de gestolen liefde van haar godin de mismaakte aarde komt woest en ledig terug bij haar geboortestaat wachtend op alles toedekkend hemelwater…

De aarde was woest en ledig dus schiep God de Wereld en Hij zag dat het af was Maar de Hollanders dachten daar anders over dus polderden ze er op los en zagen dat het niet af was Toen lieten zij ontstaan: "de Nieuwe Wildernis" de Oostvaardersplassen Ik zag de film en vond hem mooi!…

Zij is de Stem van en voor 't platteland Waar veen geen smeulend vuur meer is maar brand Oostvaardersplassen zet zij naar haar hand Voor woningbouw tot Urk en Swifterbant En dwars door Zeeuwse schorren, Friese slikken Tot in Den Haag de bom barst... hoor hem tikken!…

Golvend staan de akkers goudgeel graan Weiden groen van melk en honing Wie daar woont leeft als vorst en koning Ja waarlijk hij heeft een rijk bestaan Als nobel mens is ook zijn waardig streven De aarde te bewerken naar ieders wens Zijn gulheid kent dan ook geen grens Rijke gronden is hij bereid aan de natuur te geven Geen arbeid wordt daarop…

laten we nog iets langer blijven op het koude bankje als het even niet lukt om naar huis te gaan waar de dreiging zo hard binnenkomt dat mijn adem stokt tussen vier muren ik snak naar lucht naar wind en licht ik zoek de ruimte als een konikpaardje op ruige grasvlaktes van de Oostvaardersplassen veel heb ik niet nodig…

Wild vrat aan basten, aan hun huid, niet langer vol te houden was het voor de bomen. In wind hoord’ ‘k hun krakende geluid. Ik zag er eentje knielen, ja zelfs bomen, als nederige zielen. Ze braken in de storm tot stompen met relief, waar, uitvergroot, de splinters, flinters hout ruig berglandschap verwerden met steile diepten en geheimen.…

Natuur is niet gebaat bij dierenvrienden Maar ach: wat is natuur nog in dit land? Dat polderplasgedoe loopt uit de hand Door actiedruk van minder helderzienden Ons land blijkt ongeschikt voor wilde beesten Al lopen er daarbuiten nog de meesten…

Over de weidse Oostvaardersplassen hangt in de kilte der morgenstond de wazige damp van een manshoge nevel, schuilplaats voor duizenden gasten Onder de brede vleugels van Jara wacht ik, onzichtbaar voor andere vogels, in slinkend duister aan drempels van licht, op de rossige gloed van Aurora Door galerijen verspreidt zich…

Al vind ik het van hele grote klasse, ’t heeft weinig weg van de Oostvaardersplassen.…

heten ze met bijna drie meter spanwijd al twee jaar in de oostvaardersplassen zie je ze 's zomers niet meer verkassen inpoldering in de flevo lijkt een feit boven moeras hoog in de boom stil afgemeerd moest ons gezag weer weten wat ze schransen vanwege de resten muskusratten jonge ganzen zijn ze door faunabeheer nu al geïntegreerd privacy…

’t Heeft weinig weg van de Oostvaardersplassen, zoals mijn tuintje nu is omgebouwd. Je loopt hem rond in net aan honderd passen; ik vind het ruim voldoende, wel beschouwd. Er grazen paarden noch hooglander koeien en ganzen speur ik slechts hoog in de lucht.…

Mijn tuin, ach zo reusachtig is hij niet, ’t Heeft weinig weg van de Oostvaardersplassen, de kanten zijn wel dicht begroeid met riet. Wat daar niet leeft in ’t water, kruid en grassen. Toch voel je dat de boel is aangelegd, ondanks de reiger die stil staat te vissen.…

Het aantal Grote Grazers gehalveerd De meeste zijn ‘uit liefde’ afgeschoten Staatsbosbeheer? Wat roepen die despoten? ‘Het illegale voeren is verkeerd!’ Het Boze Volk is ’t zat en tiert en bralt: ‘Dan ook de Grote Graaiers neergeknald!’…

Het was een zonnige dag en ik wilde erop uit, maar eerst even rusten op bank En toen was er mist Toch verrekijker mee je weet nooit, ik die nooit een verrekijker mee als ik op pad, zelfs niet in de Oostvaardersplassen liep ik daar in dichte mist met verrekijker zag ik een mol, die zich wentelde in het gras als een hond, als een…

De wereldpopulatie blijft maar stijgen Al eet men straks slechts granen, bonen, fruit De mensenvloed put aarde toch eens uit En wat als die ons leven gaat bedreigen? Daar is óns land goed tegen opgewassen De aanpak zien we in d’Oostvaardersplassen…

vaak Bij een plek waar whiskyfles verbrijzeld, ziet ze gemene punten, niet zozeer voor fietsers, maar voor dieren Ik raap op We zien een wit papiertje, Zie je wel, zeg ik, we zien alleen afval Maar nee, want uitvoerig bewonderde ze bomen Zegde over madeliefjes versje op, praatte met hondeigenaar over mismaakte honden, dan over de Oostvaardersplassen…

Hans Klok vindt het maar zielig voor de dieren. Doe al die grote grazers van de hand. Karkassen rotten weg in Flevoland. Het volk stort zich erop als een stel gieren. En is er straks weer plek in overvloed, dan tovert Hans konijnen uit zijn hoed.…