Een Oostvaardersdood

Over de zeebodem, ooit nijver drooggelegd
vloeit opnieuw treurig vocht
rond levenloze karkassen
- een mengsel van bloed en tranen -
langs bomen in vormen van catastrofes

een eenzame schelp treurt
om de gestolen liefde van haar godin
de mismaakte aarde komt woest en ledig
terug bij haar geboortestaat
wachtend op alles toedekkend hemelwater

roodwild heeft het buitenleven afgelegd
het warme bloed is gestold
een dartele ziel is uit de tijd getrokken
de stalen omarming rolt door de hel
waar de duivel een groene mantel draagt.

... De Oostvaardersplassen; een mislukt experiment! ...

Zie ook: http://keeskeizer.wordpress.com/

Schrijver: Kees Keizer, 10 maart 2015

c.keizerkpnmail.nl

Biografie van deze schrijver

hert verval natuurbeheer

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 136