Alle inzendingen over PSYCHOLOGIE

In de werelden der psychologie en psychiatrie zijn ze aan het afbouwen.…

geluid, waarmee men iemand roept uit de tijd der Ptolemeeën. ik mijd de niet dicht opeenstaande bomen -op korte afstand, in de nabijheid zijn ze in tweeën gesplitst- naar beneden stappend doe ik afstand van een kabel of touw zonder priesterlijke zegening, voor de gek gehouden in een zachte zuidwestenwind…

weet t zeker t ligt niet aan jou je weet dat ik nog van je hou heel lang waren we n paar maar we zijn nu uit elkaar, wil je niet terug, dat is voorbij maar die problemen, dat hoeft niet voor mij voelde alleen nog genegenheid maar dat is nu verleden tijd laat je maar beinvloeden door iedereen maar gelukkig was je maar EEN... denk nog ns na…

Wat een brede interesse Voor de medemens En jouw wil Beslist De psychologie te begrijpen Want duizenden Zijn je voorgegaan Dezelfde colleges En Soms denk je Misschien Ik ben speciaal Maar luister Luister goed De vragende Beslist .…

. ----------------------------------------------- Hoogleraar Sociale Psychologie Diederik Stapel is betrapt op het vervalsen van zijn eigen publicaties.…

Misschien zoiets als de Rorschachtest die gebruikt wordt in de psychologie? Wat jij in die vlekken van de Rorschachtest ziet zou mogelijk iets over jezelf vertellen.…

ik discussieer en ben met mezelf in conclaaf ben ik voer voor wetenschappers en psychologie? maar nu neem ik mijn besluit om op te lossen het gekrioel om mijn gevoelens naar boven te graven en voor altijd los te laten, mijn fobie!…

De psychologie van de mens Is als het er enigszins Op aan komt terug te brengen Tot zo maar een constatering - In de openbare ruimte wil De mens graag iets eigens Geven aan het plekje dat Hij dagelijks gebruikt - Dus neemt hij vaakt dezelfde Bus, dezelfde trein, en daarin Als het even kan dezelfde Bank, dezelfde stoel in Hetzelfde…

Vingerhoets, hoogleraar psychologie Universiteit van Tilburg…

meest onuitwisbare dat warmte brengt waar de kilte dreigt doe mij maar misschien want ik kan niet kiezen tussen weten van hebben en voelen over houden van wat ooit weer verder moet als een aflopend wekkertje doe mij maar heel misschien op een andere planeet zonder het geratel van opgebruikte filosofen die op de vlucht voor psychologie…

Hoe ik me voel, Vraag je Maar de woorden Vind ik niet - Teken dan hoe Je je voelt, Zeg je - ik Pak een stift En teken op Jouw tekenvel Een met gaas Omgeven cel Met daarbuiten In V-vorm ontelbaar Vele meeuwen die Voor mij de vrijheid Verbeelden - jij Denkt buiten de box En uit mijn cel teken jij Een getraliede winkelkar…

trachten te maken, hachelijk ook schrijnend Jawel het was schrikken... na jarenlange afwezigheid van kleinste broer Zo geslepen ook nijdig uitgekookt zo belust op ... geld Der totaal geen weet van, vermoedens dat Coke en wapenbezit Niet echt stichtend werken, feit dacht ik Me wagen aan smaad of felle eerroof, ben beter opgevoed Eerste sessie psychologie…

De zon die hem wakker sloeg volstaan zou te schrijven: de hamer neerkomend op de domme of achteloze vinger ontketent een wereldoorlog of beter: de eerste blinde schermutselingen in het omstreden grensland: in het jonge zonlicht gaat het oude weerlicht nog even volledig verloren de rest is pakpapier, houtwol journalistiek, psychologie…

Ik vergeef je dat je niet bent zoals ik wilde dat je zou zijn Het spijt me Dat ik altijd zulke hoge verwachtingen van je had Ik besef dat ik me voor je schaamde voor je lichaam en voor wie of wat je was Ik was altijd veel te perfectionistisch wilde veel meer dan jij kon verwezenlijken Het spijt me Dat ik dacht dat je bergen kon verzetten…

hoor mij leegtes vullen van letterloze schimmen die weerkaatsen tegen dik geplamuurde blinde muren het schaamteloos vallen van geschuurd gruis neem ik waar als neerstortende onthoofde woorden zoveel lagen door de jaren heen geworden tot ontedeld gekunsteld eelt geraken tot stof van antieke beelden de ziel tot naaktheid gedwongen…

En de wereld bleek niet wat jij altijd voor ogen hield Daar sta je dan als gevolg van fouten eerder zelf gemaakt Nooit eerder zo diep gezonken Nu kan je dan alleen nog maar omhoog............…

Nee, spreek mij niet van dood en al dat zij wanneer dat moment daar is geen ziel die dat horen wil, die gevoelig is voor daar de dagen zullen blijven overgaan in nachten, en zij die achterblijven steevast zullen blijven draaien in al om bekende cirkels waar ze niet van af zullen wijken wat rest is de angst…

eenzaamheid wil me grijpen of is het de overgang ik bevecht het met al ik ben wanneer grijze demonen de kop op steken, uit 'n erfenis van 'n ver verlee keer op keer zette ik ze bij 't grofvuil daar ze niets toevoegden aan als doorns in het oog verschijnen ze, achteloos droog ik mijn tranen (die ik vooralsnog niet uitgenodigd had…

Ik schenk mijn tranen aan het zonlicht opdat zij ze rijgen zal tot donderwolken die plaatselijk zullen plenzen op al degene die mij vergeten zijn wie loog dat bloed dikker was dan water…

Ik vang jouw grijsheid op in 'n bal en rol deze langzaam van me weg en trek 'm weer dichter om 'm vervolgens heel hoog op te gooien om te zien hoe hij danst in de zon.…

als raadselen in de nacht waren alleen bepaalde akkoorden blijven hangen doch was de verbintenis zachtjes aan weggestorven in de (schijn)heilige mist de zin ' maar lief me dan ' echode het langste na tot handen zich ontvouwden ze snakte naar adem…

letters liggen her en der verspreid bijeengeraapt weven ze niet de woorden welke deze ochtend nog spoorloos leken woorden vol hartstocht die schoonheid doet versmelten bij het ontdekken van de eenvoudige waarheid die aan de voeten van een ieder ligt -die maar horen wil-…

Ik schil mezelf in tranen druppel glas in duizend ogen kleur de ringen donkerrood snij momenten vrij van leed. Ik fruit mijn geest in olie smoor het verleden dicht kruid de toekomst met peper blus af met koele analyse. Het leven smaakt me weer.…

warmte, vriendschap, samen-zijn blauw, regengrijs verlangen ik ben onvrij, gevangen en maak mijn eenzaamheid tot iets dat in mijn nergens vorm krijgt een cognitieve dissonantie misklank van domheid, arrogantie doch in de duisternis vonkt licht subtiele vreugde, liefde, vuur atomair is zij een felle zon Pandora, die met openen begon…

een concreet beeld heeft mij aan het wankelen gebracht tegen de stroom in naar boven als mijlpaaltjes in de tijd in een reliëf van grote hoogteverschillen blijft het een eye-opener die indruk heeft gemaakt met een tijd wat af en toe ondersneeuwt hoe langer de tijd duurt biedt het voldoende houvast aan mijn geheugen waarin ik mij…

Vandaag een nieuwe bril zodat ik weer scherp zie hoe moedeloos de massa zich vergenoegt in april. Ik zag eerst uitdijend vlees dat vrij van bestemming was naar een beloofd land trok waar vele schapen blaten. Ik zag geen mensen maar brokken onduidelijkheid een evolutionaire biologie voorbij mijn eigen afslag. Nu zie ik weer dieren…

als een schaduw weef ik mij door jouw dromen blijft de wind waaien is het niet hier, dan wel daar soms, heel even maar blootvoetsgewijs liepen mijn voeten door het water deed mij afkoelen zó lekker fris ik voel mij dan blij verrast vanwege jouw gloed, die mij aanraakt droeg jij mij er doorheen is het oké gaat mijn dans door de branding…

een gevoel vanbinnen diep in het hart begrijpt zonder woorden hoe te ademen de in- en uitademing dat als vanzelf gaat is niet altijd vanzelfsprekend maar als het goed is gaat deze ademstroom met je mee elke keer weer opnieuw elk moment, elke dag als duurzame energiebron op zwerf/zoektochten overal ergens naartoe niet wetende…

op de getemperde wind vrij gemakkelijk vanuit een ludiek oogpunt waaien echoën geluiden je hart binnen uit eigen beweging vervult het een behoefte aan samenhang waar liefde is, blijft de hoop voor je uit bengelen heb je geen flauw idee zonder te weten waartoe, waarheen de weg voert blijf je verzamelen tot er een hernieuwd houvast…

gekrulde zinnen zijn zorgvuldig gekozen en uitgewerkt in momenten van de dag achteraf zijn je ze zuur opgebroken in jaren van gezichten spoelen golven ze op de rand om te zuiveren is schoonheid aanwezig in elke vingertop die je draagt letterlijk én figuurlijk letter voor letter wordt het aangetoond in vrije geluiden van adem uiterst…