Alle inzendingen over Regentranen

gedichten kunnen net zo goed straatlantaarns zijn bomen in een denkbeeldig bos, palliumwolken met zeegrijze vergezichten ogenwater of regentranen werkelijk is denkbaar een papieren hoed…

Als wazigheid je niet meer zint was dan het grove zout uit de mist strooi kwistig met regentranen en jank als een vroegtijdig verlaten kind laat de ogen verfrist weer open gaan en denk: ik word straks weer bemind…

lawaaiig raam gezeten lijkt het waarachtig of hij ongelukkig is naarmate hij ouder wordt ver weg, het donkere duister in daar is de wereld alles, zijn metgezel vandaag heeft hij van alles meegemaakt hij, die bijna van de hemel is want schuld op aarde leidt naar vermaak in zijn oude zetel bij het maanlicht raam in een huis dat wacht op regentranen…

regentranen paraderen strelend langs jouw wang in de kille lentewind heel bijzonder net zoals toentertijd dit daagt uit tussen wilde zanden loop je weer door de regen in de spiegel van nat overzilverd glans geen geweeklaag stijgt op als de adem vrij en natuurlijk vloeit op moeder aarde…

De herfstzon leeft door regentranen diep bewogen ze heeft verliefd de natte glans van bladeren doen drogen Is de koele kilte voor de winter nu al reeds voorbij en breken knoppen vreugde teder bloeiend los voor mij?…

Regendagen vermodderen mijn tuin, de goudwortel rot mijn wensput loopt over ik kan niet meer naar de stad, slappe wegen dat schiet niet op, niemand wil daarvoor betalen, de wereld staat stil mijn zoontje slaapwandelt op de tast om mij heen, koe en kalf kijken mij fronsend aan, zuchten dampen gedempt door de fijne druppels regentranen…

Wakker door regen haar tranen dansen op raam geëmotioneerd. Hoe het grijs wordt ingericht in een nog maar korte tijd geleden ontwakende hemel waar zij verschillende tinten aanneemt bij gestapelde wolken van waaruit tonen in delicatesse en subtiliteit vloeien tegelijk proeft men fracties tederheid in dit ongezien fluweelzacht. In het bijzijn…

aan de cadans Glijdt het landschap aan me voorbij Een landschap vol herinneringen Schaamte waar ik nooit aan wen Dagdromend over vroeger En wie ik uiteindelijk geworden ben Mijn eindstation is onbekend En ik wil het ook niet weten Maar waar ik ooit vandaan kwam Dat ben ik niet vergeten Mijn keuzes overpeinzend Streelt een regentraan…

noemde haar : eeuwig verlangen Ik noemde haar : verdroomde meren Ik noemde haar : schoonheid achter een sluier die mij betovert Ik noemde haar : geef me je hand zodat mijn ziel kan zingen Ik noemde haar : mijn oase, het tedere huis van mijn wanen, de essentie van alle dingen Ik noemde haar : vergeet-mij-nietje, blanke bloem vol regentranen…

Laat mij wiegend wiegen op de melodie van tokkelende, druppelende, warme, vochtige regentranen glijdend van blad naar blad uiteenspattend op vruchtbare grond, verdampend tot nevelige blauwe slierten. Ik proef het mistige vocht op mijn lippen en laat een druppel vallen in mijn mond.…