Alle inzendingen over Roline Repelaer van

Al is zij slechts één van de acht en roeien godbetert haar stiel, haar naam is poëzie die lacht, als zij, pompeus en toch fragiel: Roline Repelaer van Driel.…

wakker worden is geen probleem, Als je pen voldoende nat is en het schilderij zichzelf schetst. Slapen gaan is geen probleem, Als je voldaan terug kan keren en wederom een oorlog hebt gewonnen Alleen daar tussenin, Lui-, of verliefdheid? Kies maar, en ik ontken het.…

Zeg ben jij niet de vrouw van man van kind van zus of broer van die of die vertel eens wie ben je wie buiten elke andere categorie dat opgelegde rollenpatroon doet pijn want er is niemand die je echt kent als jij jezelf niet kunt zijn…

Schoonheid ademt grootsheid En smeekt mijn blik weg Van velden leeg en wijd Totdat ik in amen kijk De stilte spant zich als een boog Een zucht snijdt als zonde Door deze holle monoloog Een trein, een dag, een wonder…

Zij striemden met hun woorden, de wond doet soms nog pijn. 'k Probeer het te vergeven, vergeten blijkt nog moeilijker te zijn. Zij striemden door te zwijgen, een klankbord zo gemist. 'k Probeer het te vergeven, Ik wou dat ik het niet meer wist. Zij striemden in onwetendheid, een oordeel snel geveld. 'k Probeer het te vergeven. Vergeten…

Na het vonnis ‘kanker’ Werd het een gevecht op leven en dood Lichaamsdelen,kwaliteit van leven,trots, ambitie, zekerheden, idealen, zelfs mantelzorgers werden geofferd Op de positieve uitslag volgde geen applaus, maar; gehavend in een nieuwe strijd: Heden, verleden en toekomst; nooit meer hetzelfde Vol dankbaarheid, pijn en onvermogen…

-Reclameboodschap- De Tikker-navigatie voor onderweg Gebruik: Stel eenvoudig uw persoonlijke reisplan in; vertrekpunt, tussenstop, bestemming Bij wijziging van de plannen is de bestemming eenvoudig te wijzigen Desgewenst kan gezocht worden naar een ‘nuttige plaats dichtbij’ bij hinder onderweg: kies omleiding bij storing: ‘vraag…

Zie haar zitten. Samen delen we onze hoop. We lachen tegen sluimerend verdriet. Tranen in onze ogen. Zie haar zitten. Ik voel weer even dat allereerste gevoel.…

Eens heb ik de dalende zon gevraagd te wachten, eens heb ik van dichte nacht-schaduw het luchte, vluchtige vlieden beklaagd - en nu! - en nu! - Nu glijden de tijden zo langzaam aan, de dagen, de tragen, ze willen niet gaan en lang - lang - lang zijn de uren der nachten. Eens hield ik de goudene uren te goed voor klachten, eens vulde ik de…

De dag dat alles anders wordt breekt aan. Zomaar, alsof het altijd zo bedoeld was. We gooien de ramen open, luchten de bedden en schonen het huis. Piepende scharnieren worden gevet en de vloer wordt flink geboend. Alles zal glanzen als nooit tevoren. Zo mooi is het hier.…

Moedig sjokken ouders voort langs vette en zoete kramen met hun jengelend kroost dat ziek is van het draaien Rockmuziek galmt uit de tent waar dampende massa’s stinkend naar bier en lichaamsvocht hun jaarlijkse hypnose vieren…

Hallo, ik ben Madonna's nieuwe boekje En toen ze me ging schrijven, dacht ik: nou Ik word vast heel erg prikkelend, maar gauw Belandde ik hier in het kinderhoekje Ik ben dan wel gebonden, maar verdraaid Toch voel ik me verschrikkelijk genaaid…

Ik dwaal rond in dit doodstille hart waar een schommel enkel in dromen voorbeweegt. Ik speel met dronken gedachten, por in vergeten as terwijl een beverige vinger doelloos levenslijnen brailleert in een poging klaarte te voelen. Door het dakraam drukt een blauwe waas me dieper het bed in en tegelijkertijd richting hemel waar een kalme…

ik doezel samen weg met haar mijn dromen worden waar tussen de bloemen, hier in de zon is 't waar onze liefde begon herinneringen keren ik zal ze niet weren gloeiende wangen in heimelijk verlangen de geuren in mijn tuin maken me steeds lomer ik heb geen haast, ze zijn er de hele zomer... de avond valt, de schemer streelt zacht ze…

Zijn ogen dralen in versleten waarheid waar onschuld zwijgt geveinsd in zijwaartse blikken Waakzame cellen dragen haar naar zekerheid het helder weten van verbloemd verraad…

haar spiegelbeeld gaat scheep ten onder aan verborgen ijs en mystiek gehavend oppervlak geeft enkel vragen prijs beweging voert haar dronken wat haar binnenste ontluikt en met hypnotiserende verhalen je wereld binnenduikt ze is als snijdend sap dat met stalen glimlach wraakt rots van leven, beschreven skelet wat nooit versleten raakt…

Halfvol leeft de fles naast zijn handen, de lege hebben zich op de vloer gevlijd Helderheid al lang voorbij zweeft hij een waas door de ruimte het opstaan wankelt valt terug naar het gevulde glas en valt in slaap…

de ribben zijn van het geraamte het mooiste onderdeel, ze doen aan vleugels denken of een soort accordeon waar leven in- en uitgaat je ziet ze beter na de hongersnood of in het massagraf het zijn de rimpels in het zand als de zee zich heeft teruggetrokken het zijn de breekbaarste takken van de bomen die in open vrachtwagens worden weggevoerd…

Ik meende dat wanneer er stormen woeden Je volgens goed gebruik het schip van staat Als kapitein als laatste pas verlaat En poogt om het voor rampen te behoeden. Maar Bush pleegt oog in oog met een orkaan Meteen lafhartig op de vlucht te slaan.…

‘n Dichter had géén inspiratie en raakte al snel uit de gratie hij hield zich wel groot maar schaamde zich dood een ieder was bij zijn crematie…

"Ik zie", zo sprak tevreden oom agent, "Dat u het bloed reeds rijkelijk laat stromen; Dus is de bloedproef heel snel afgenomen Om na te gaan of u soms dronken bent. En blaast u in dit pijpje tot besluit Ook alstublieft uw laatste adem uit."…

Er komen af en toe personen Mijn dromen binnen in de nacht Die, zij het door de jeugd verzacht, Met mij gelijkenis vertonen. Het zijn mijn dochters en mijn zonen Die nooit ter wereld zijn gebracht En dit denkbeeldig nageslacht Schept er vermaak in mij te honen: 'Dat jij ooit bij ons in kunt wonen Als je als grijsaard bent ontkracht Dat…

Die deur hoort open of dicht, leerde je me in jouw huis. Dicht, als ik er ben, en open wanneer niet. Ik leerde de routine van open en dicht. Tot het moment van verdwenen begrip. Met mij nog op de bank, deed je de deur dicht, maar je was er niet.…

Ze leest de woorden uit haar hoofd als een groot boek met grote spanning die mijn kinderjaren weer doet blozen Ik pak ze op en verdwaal weer - met zichtbaar genoegen – in een magische wereld gecreëerd door verhalen uit een wijze mond Een stem klinkt ver … ik zweef nog net tussen hemel en aarde glimlach naar de stilte die me met…

Ooit hebben we elkaar doen beloven in voor en tegenspoed in onze liefde te doen geloven niet voor even maar voorgoed. Jong en onbezonnen niet wetende wat er komen zou waar ik aan was begonnen wilde weer een leven zonder jou. Moest een beslissing maken ook voor het dierbaarste in mijn leven iets wat me in het diepste van binnen zou raken…

Er is geen mug meer die wil zoemen als vroeger toen ik veilig lag in dat ver bed en ik de kamer gevuld met droom en sprookjes zag. Er is geen troost meer om te wiegen, geen woorden die men liefde heet, geen vleugelen om heen te vliegen naar oorden die men veilig weet. Wel zijn er duizend kleine zorgen waarin ik langzaam ben vergaan. Ach…

Inslagen scheuren het veilig gewaande fort en leggen een oude inhoud bloot van dieper dan diepe lagen, wat met beton gewapend was wankelt op het zwakke fundament…

Wie is zij die mij ooit zo na was, zachte woorden fluistert zij Ze draagt mij over rotsige heuvels wier toppen mijn vleugels kneusden Wie is zij toch van wie ik in mijn doofheid ben vervreemd In het verlangen haar weer te kennen wil ik luisteren naar haar stille stem…

Was ik maar zo’n simpel kant-en-klaar product of ’n stukje puzzel altijd op dezelfde plek Of kon ik maar meelopen in die lange rij van grijze muizen dan viel ik minder op Helaas ben ik uniek en maar in één ding goed dat is het leven dansen op mijn eigen melodie…

Hij bleef met opzet kleurloos buiten beeld En deed bewust allang geen mond meer open Daar hij niet in de gaten wilde lopen; Ja, onze Jaap heeft het perfect gespeeld. Want wie zich als nietszeggend type gedraagt Wordt doorgaans voor de hoogste post gevraagd.…