Alle inzendingen over Strobreed

Lig ik in de weg, sta ik op de verkeerde plaats, loop ik langs de foute kant, ik leg je geen strobreed in de weg, want ik besta en heb recht op mijn bestaan.…

Wie in zijn jeugd op gladde baan Te lang aan moeders handje stapt: Geen strobreed hoeft ter zij te gaan, Of op een steentje trapt, Wijl hij zich nimmer voorwaarts waagt, Eer 't pad voor hem is schoon gevaagd - Hij heeft het zeker kalm en goed, Maar blijft, bij 't minst verlet, een bloed.…

Vlindervlucht Verdroomde vlinder geen strobreed in de weg zo zacht en kwetsbaar. Zee-vers Woorden te schrijven aan de tijdloze vloedlijn een golf neemt ze mee. Leefbaar Zonder de mens zou deze wereld absoluut veel leefbaarder zijn.…

Op het moment dat je weerloos bent slaan ze toe in niets te vergelijken met wilde dieren de beschaving uit het boekje literatuur voor ambtenaren en jij in het verdom hoekje ze laten je liever bodemloos dalen in het dwalen van verhalen leggen je geen strobreed in de weg als je weggelopen bent van hun rede op het moment dat je om hulp…

als ik de poort achter me sluit genoegen neem met bedelbrood en water uit de bron, platgetreden paden bewandel , me vreemde kruiden eigen maak, hou me dan verdomd niet tegen schurk niet tegen me aan als een schurftige neerhofhond die kwijlt uit zijn ouwe bek doe alsof ik je nooit eerder heb gekend en leg me geen strobreed in de weg zwaai…

Wat is er onschuldiger dan een naïeve dartelende vlinder die slechts mooi fladdert te wezen zich van weinig tot geen gevaar bewust Niemand legt zo’n wezen toch een strobreed in de weg Valse vlinders bestaan immers niet?…

de wereld legt ons geen strobreed in de weg breekt gesloten grenzen open, verwijst naar collectieve sporen die ons dolend verder leiden.…

Ooit zullen we samen zijn, al drong een wervelwind het leven binnen, weelde gesplitst in de verbindingslijn sloot zich op in een woord van spijt de wereld ligt een strobreed van het spoor wat ons dolend verder leid.…

Ooit zullen we samen zijn, al drong een wervelwind het leven binnen, weelde gesplitst in de verbindingslijn sloot zich op in een woord van spijt de wereld ligt een strobreed van het spoor wat ons dolend verder leidt.…

Wie in zijn jeugd op gladde baan Te lang aan moeders handje stapt; Geen strobreed hoeft ter zij te gaan Of op geen steentje trapt, Wijl hij zich nimmer voorwaarts waagt, Eer ’t pad voor hem is schoon gevaagd, — Hij heeft het zeker kalm en goed, Maar blijft, bij ’t minst verlet, een bloed.…