Alle inzendingen over Tinke

De deizende sterren, zij tink'len Hun vesper mij na, waar ik rijs, Tot die tonen mijn voeten besprink'len Op de trappen van 't zonnepaleis.…

foar myn tinken, ik wurd kjel fan alles wat ik nou wyt bygelyks wat ik wyt fan leafde dy’t net slagjen wol of stiloan verdwynt, sa mei in minske dochs net tinken?…

Ik bin God Ik bin God en ik bin ik en no’t ik God bin straf ik my, en op ‘e nij en no’t ik my bin tink ik it is wier dat ik skuldich bin want ik haw mysels makke doe’t ik God wie en die mei mysels sa’t ik woe.…

De tram rijdt tink-tink bij de bocht der straat. Een orgel draait er z'n hart af: 'O, moeder, ik kan U niet missen, het is zo stil om mij heen.' De ganse straat-zaal trekt 'n droef gelaat. En het is mij ook zó schielijk droef of ik mij ellendig in 'n droom heb verlaat.…

Nog eens, toen je oud werd, zag je de Alpendalen Van 't leven jou met late idylle lokken; Je zag, hoe bergop lange schaduwen trokken Onder een mist van scheve zonnestralen; Nog hoorde je over lichte hoogten dwalen 'T elegisch tink'len van verspreide klokken Nog zag je, wit door zwarte dennen, brokken Van 't sneeuwveld, nu niet meer bereikbaar…

Ik hoor in de keuken het blauw porselein en de messen tinken, Ver. Mijn benen doen pijn van het niet naar je toe kunnen komen. ------------------------------------ uit: 'De gedroomde figuur', 1986.…

Het knappen van een waterbel Klinkt als een paukenslag dwars door de bas Van 't kevertje, dat rondzwerft over 't gras Bij 't ijl tink'len van 't blauwe klokkenspel: Opzwirt hij, tuimelt, zwenkt en rijst en daalt; 't Lijkt of aan 't spargroen een levende naald Het zonnespinsel hecht met blauwe lussen; Daar staat hij zwevend in 't neerklett…

reizigje de wrâld oer tink net om ‘e hûn no’t de nachten lenge bringt in bril útkomst skriuw it gewrimel op it gefoel fan sliten en lûk de kleden derfoar.…

Met een slingerende rinkeling tinken klokjes door de wilde schokken, magisch voort en almaar voortgetrokken zwiert de kring.…

Ikke tik in toete tinke!” Met één watjekouw, bokserbonkte hij de zware zwarte buitendeur open en wipte met een onvervalste, Schotse schaarsprong, over de wel één meter hoge doornhaag en deed bij ‘Louise, op den hoek’, rotsvast, wat hij in het vermolmde tafelhout geslagen had: “Tik in toete tinke...”…

Se tinke net, se binne programearre om te bûteljen, by de sleatskanten del te gean, grinzen te ferkennen.…

Het was leuk Het was theater Het was spektakel Tineke Schouten Ik heb moeten lachen Spontaan en ad-hoc Typetjes om te proesten Maar om nu te zeggen Dubbel gelegen of te Schuddebuiken Neen ik zat niet te schuddebuiken Tineke Schouten Het was ook kennismaken Met haar monoloog Die voelde als een dialoog Ze sprak, ze zei veel goeds…