Alle inzendingen over UCP vanmorgen Aletta

Ga zitten, Zit zo lang Je lichaam het wil En laat je vermoeiende Gedachten verwaaien In de wind - Zit, en rust uit, Mijn kind…

Dood was ik Niet meer tot leven te wekken Doodverklaard door mensen in mijn bestaan Dood was ik In mijn eigen gedachten - Zo kon ik onmogelijk verdergaan Licht, leven en liefde Werden mij aangereikt Door goede mensen in het UCP Door de dood heen Het leven teruggevonden Dank! bijzondere mensen in het UMCG…

Afgebroken tot In 't diepste Fundament werd ik In in de kelder Van het UCP-gebouw Weer opgebouwd Daar, in de onderste Verdieping van psychiatrie Werd ik weer op mijn Beide benen gezet bij Arbeidstherapie - Mozaïek, icoon Ik maakte het bij Jullie doodgewoon En was er blij mee Dat mijn leven bij Jullie en ook door jullie…

Leer ons de rug te rechten, Met opgeheven hoofd in Dit leven te staan - De voeten gespreid Op het oppervlak Van deze aarde die ons Tot woonplaats gegeven is…

Kijk op mijn wekker En zie dat het allang Licht moet zijn - De nacht is voorbij Een nieuw etmaal Nauwkeurig aangegeven In deze zomertijd En toch is het nog Aardedonker binnen Terwijl buiten de zon Uitbundig schijnt Mijn gordijnen driedubbeldik Niet in staat ook maar Een straaltje licht door te laten…

vanmorgen... vanmorgen ging jij met mijn dromen aan de haal.…

Vanmorgen begint een nieuwe dag Met veel of weinig zorgen En met lachen Of een hard gelag…

Zag je vanmorgen het was half acht, ik dacht waar aan denkt ze aan vannacht? Of aan het brood, de alledaagse zorgen? Maar als het mag, denk even aan vannacht zoals ik toen ik je zag vanmorgen…

Zag je vanmorgen het was halfacht, ik dacht, waaraan denkt ze, aan vannacht? Of aan het brood, de alledaagse zorgen? Maar als het mag denk even aan vannacht, zoals ik toen ik je zag vanmorgen.…

Vanmorgen nog Zweefde er een Veertje voor me neer Gewoon een veertje, Zo klein, zo puur, zo teer Dwarrelde zo maar Voor mijn voeten neer Bukken deed ik, En raapte het op Stak het in Mijn hemd Als wilde ik Het geluk omklemmen Na twee stappen alweer Zweefde het weg - Gedragen door de wind Op zoek naar een Ander gelukkig…

in een ontwakende tram wordt een vrolijk groetende hond op de foto gezet een andere zit op schoot bij het stoplicht staat een moeder met kinderwagen en een mobieltje in haar hand een schrikbarend tijdsbeeld langzaam ontwaakt de stad en sla dit alles gade op een manier die anders is dan gisteren…

Loflied op haar Die mij hielp Terug te vinden De oerkern van De persoon die Ik genoemd wordt - Het diepste van Dit menselijk bestaan Waarin het kwetsbaar Mensenkind alles dat Eigen was genadeloos Verloren had - Vervreemd van wie Hij was, wie hij werd En wie hij zijn zou…

Donker dat Mij vasthoudt Tot ik deze Tunnel verlaten Heb - na minuten Die eeuwen zijn Zie ik in het Groene land Dat mij omgeeft De eeuwig grazende Koe, die het leven Beter verbeeldt Dan ik het ooit Verbeelden zal…

Te lang ben ik Mezelf kwijt geweest, Bewoog niet meer, Maar schuifelde, Ritselde hooguit Als een herfstblad Op een verlaten strand, Alleen van nul en generlei waarde nog - Tergend langzaam begin ik De eindeloze, donkere tunnel Achter me te laten, Word me zonder dat ik Er bij stil sta weer bewust Van wat ik verloren ben,…

Vannacht heb ik Ons een nieuwe Waarheid gedroomd: In een ongekend Heldere dimensie Droomde ik mijzelf En jou twee duikeendjes Die opgaan in de Liefde voor het water En voor elkaar - We brengen Rimpelingen teweeg En wachten tot ze Elkaar raken en ik Deel word van jou En jij van mij…

Deze regels zijn voor U die ons zag en ziet, En telkens laat weten Dat U ons nog zag Toen we onszelf allang Waren vergeten…

Jullie begeleiden me Bij mijn wekelijkse gang Naar bewegingstherapie Op elk raam in de gang Een afbeelding van een Vogel die bevroren is In zijn beweging - En toch blijven jullie Op weg naar een onbestemd Einddoel - zijn net als ik Onderweg naar een doel Dat we nog niet kunnen zien…

na vanmorgen is het voorbij, reken maar. Susan staat altijd voor iedereen klaar. Maar vraagt zich af: "Is dat ook weleens andersom". Na vanmorgen is het voorbij. Men gedroeg zich doofstom. Het ergste wat Susan kan overkomen. Is dat men helemaal niets meer zegt. Maar na vanmorgen is het voorbij.…

Voor de mensen van het UCP Niet voor niets heb ik Bij jullie intensieve Therapie gevolgd - Een van de oplossingen Die jullie mij hebben Aangereikt is een noodzakelijke Verandering in mijn denkpatroon - Daar waar ik voorheen bij elke Vorm van milde kritiek in mijn Schulp kroop, en negatieve Gedachten hun vrije loop liet gaan…

Te vaak hoor ik van jou Dat het schuurt, wat ik zeg, Wat ik denk, of wat ik doe Je kijkt er dan steeds Ongemakkelijk bij - Hulpeloos zwijg ik in antwoord Op jouw klagen, op jouw zuchten, En heb maar een verlangen nu, Dat al het klagen en zuchten Zal verwaaien in de wind Zoals het zachte mergelstof Gewichtloos door de wind Weggedragen…

Toen ik vanmorgen opstond lag er ijs op het water lag er ijs op de auto’s en ijs op de straten De wereld was van ijs Tenminste, zo leek het Toen ik vanmorgen opstond lag er een glans op het water lagen er glitters op de auto’s en glitter in de straten De wereld was vol glans en glitter Tenminste, zo leek het Toen ik vanmorgen opstond…

't Is o.k. zeg ik Tegen jou als ik Er morgen niet Meer ben - Vanuit je professionele Invalshoek zeg je tegen Mij dat ik wel in Het rationele moet Blijven, ik deze Wanhoopsgedachte wel Rationeel moet blijven Benaderen - op het Moment dat jij dit Tegen mij zegt Gaan je woorden Langs mij heen - Begrijp ik niet Wat je…

Toen ik jou die onschuldig was Aan het redeloos verkeer Verloren had - jij die Deel van mij was en altijd Zijn zal, was er in mijn Hart een gat geslagen zo Groot en wijd en diep Als nooit meer zijn zal, Een krater die niet meer Met heelwording kan worden Opgevuld, tot een zee van tranen Geworden vol leegte, kilte en verdriet -…

In mijn hoofd bonkt het van de foute woorden, zal ze niet zeggen of schrijven, maar die hufter vanmorgen die het nodig vond een woning te overvallen, zou niet alles moeten krijgen, wat ik hem toewens, want dan zou het hem niet goed bekomen, echter: In mijn hoofd vloekt het!…

Ren niet weg, Ontspan je spieren In armen en benen, Sla niet op de vlucht - Vandaag hoef je geen Kilometers te vreten, Sta stil en kijk Gewoon naar de lucht Waar de zilveren tortel Zich zachtjes wiegt In de kruin van Je eigen dennenboom Zij gaat niet weg Zo lang jij er bent En in stilte naar haar kijkt, Zij gaat niet weg…

vanmorgen telde ik droomelfjes die van sprookjes in mijn kamer zweefden. ze maakten bochten om mijn oren rondjes om mijn hoofd en toverden met droomwater een glimlach om mijn mond. ze lieten mijn ogen lachen en brachten mij meer dan vreugde. vanmorgen heel vroeg nog knipoogde er zelfs één terug.…

Sluit mij maar op in deze ruimte, plaats spijlen voor de ramen en neem jij dan de sleutel mee. Ik heb genoeg aan de zilveren vogel die mij voor de tralies met zijn snavel, met zijn ogen groet.…

vanmorgen op de weegschaal (84.9 kg) ontdekte ik ik weeg dus ik besta…

Vanmorgen een vogel zien vliegen; eigenlijk niets nieuws, maar ineens kon ik het echt zien: een vogel die meer kan dan wij kunnen, heel mooi! Wie leerde hem dat? Wie kon het als eerste? Wat een machtig gebeuren, een wonder! Vanmorgen een vogel zien vliegen, zo mooi! Waar was mijn verwondering al die winterdagen?…

vanmorgen toen ik wakker werd was alles een paar centimeter verschoven je zag het niet eens maar toch de poten waren van slag de voetstappen die ik zetten wou lagen al voor de deur de dag stak zijn stekels uit was me al aan het behoeden voor wat nog gesluierd…