Netgedichten

1979 - heden

netgedicht (nr. 46.725):

Van voor ik moeder werd

Toen ik jou die onschuldig was
Aan het redeloos verkeer

Verloren had - jij die
Deel van mij was en altijd

Zijn zal, was er in mijn
Hart een gat geslagen zo

Groot en wijd en diep
Als nooit meer zijn zal,

Een krater die niet meer
Met heelwording kan worden

Opgevuld, tot een zee van tranen
Geworden vol leegte, kilte en verdriet -

Wilde ik schrijven, maar kon het niet

Was Nederlands voor mij opeens
Een vreemde taal, en was het

De muziek van vroeger,
Van voor ik moeder werd, die mij

Riep om opnieuw mens te worden
In een klank die mijn diepste

Zelf ten leven riep