Verwaaiend in de wind

Te vaak hoor ik van jou
Dat het schuurt, wat ik zeg,

Wat ik denk, of wat ik doe
Je kijkt er dan steeds

Ongemakkelijk bij -

Hulpeloos zwijg ik in antwoord
Op jouw klagen, op jouw zuchten,

En heb maar een verlangen nu,
Dat al het klagen en zuchten

Zal verwaaien in de wind
Zoals het zachte mergelstof

Gewichtloos door de wind
Weggedragen wordt tot achter

De zichtbare horizon,
Resultaat van vijlen en raspen

En van het laatste schuren
Dat mijn handtekening zet

In dit stuk boterzachte steen
Gewonnen in een Limburgse mergelgrot

... Atelier GROND, Nuis, vanmorgen bij het beeldhouwen. ...

verwaaien

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 79