171 resultaten.
Verwaaiend in de wind
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 79 Te vaak hoor ik van jou
Dat het schuurt, wat ik zeg,
Wat ik denk, of wat ik doe
Je kijkt er dan steeds
Ongemakkelijk bij -
Hulpeloos zwijg ik in antwoord
Op jouw klagen, op jouw zuchten,
En heb maar een verlangen nu,
Dat al het klagen en zuchten
Zal verwaaien in de wind
Zoals het zachte mergelstof
Gewichtloos door de wind
Weggedragen…
Verwaaien
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 686 Soms
Stel ik mij een vraag
Zonder antwoord af te wachten
Zo’n vraag
Komt plotsklaps bij mij op
Daarna
Verwaaien mijn gedachten
Geloof mij
Want het is historisch
Dergelijke vragen zijn onnut
En meestal zelfs
Retorisch…
verwaaien
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 270 ik waai
pik je op
en waaien samen
bruin op stranden
waaien bergen
passen dalen
waaien over landen
met elkaar
stevig in handen
over alle talen
zonder oude schepen
die verbranden
waaien we vrij
vol liefde
en door niets
en niemand
te achterhalen…
Ring
gedicht
3.0 met 15 stemmen 4.386 Een geest verdampt,
stolt en neemt genoegen met een ander
lichaam, tijdelijk, tot ook ik verwaai.
------------------------------------
uit: Tot ook ik verwaai (2009)…
Haiku [Oker]
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 905 Oker
het verwaaiend blad
het trage licht…
waarheen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 537 de hemel bewolkt
mantelgrijs tegen dofgrijs
verwaaien meeuwen…
mooi geweest - senryu
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 322 voorbije dagen
verwaaien als bladeren
kleurrijk in herfstzon…
Opheldering
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 110 [Haiku]
wolken verwaaien –
de blauwdruk van de hemel
wordt langzaam onthuld…
Vervagen.
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 650 Herinneringen
vergelen,
illusies
verwaaien,
verlangens
vervagen.
Alleen onze
fantasie
die blijft,
teistert
ons lijf.…
Zo lang je lichaam het wil
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 122 Ga zitten,
Zit zo lang
Je lichaam het wil
En laat je vermoeiende
Gedachten verwaaien
In de wind -
Zit, en rust uit,
Mijn kind…
Verwaaiing, verwarring
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 479 De grachten gaan rond en de boten in mijn hoofd!
Alles is flikkering en kaleidoscopische gezichten.
Ik heb teveel gedronken en sla wanhopig in het rond,
de duivel en ik hebben op tijden iets van een verbond.
En de geluiden in de stad en op de pleinen en ertussen,
onzin pratende jongeren die luchtbellen schieten uit
hun harten en hoofden, ik…
Verwaaien in echo
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 281 stormachtig is de dag
waarvan de uren
stilte beuken op de muren
woorden van onmacht
trekken als koude tocht
langs je heen en vervliegen
liegen hun waarheid
in raken en negeren
verwaaien in echo zonder proberen
als de wind is gaan liggen
de schade opgemaakt
weten we ineens wat we missen
de angst is verdwenen
voor de tomeloze stilte…
Tegen alle stormen in
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 830 rode afdruk
van je zoete kussen
op transparant
van liefdesbrieven
giet ik
in het glazen hart
van de papier presse
zodat verwaaien
van herinneringen
tegengaat…
brief
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 142 tussen verregende herfstbladeren
verwaaien
snippers
van de brief
die zij
na een oogopslag
onverschillig
verscheurde
achteloos
vertrappen
modderschoenen
flarden tederheid
tot pulp…
Speels
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 64 ik verwaai gedachten
schrijf brieven vol
ongerijmdheden
voor later
speels dans ik
op tonen van geluk
die ooit voor mij
geschreven waren
om zo tot zinnen
te komen
die mij voor altijd
zullen doen verbazen…
wezenloos
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 169 in zijn hopeloos
verwaaien
vliegen vogels
wezenloos
tegen het grijze
kijkt de horizon
verloren en
tracht de wind
zijn schaduw
te hervinden
waar
enkel nog
de droom
van een zaailing
valt te beklijven…
over de drempel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 278 de mensheid
struikelt
gekneveld
over de drempel
met veel te grote klauwen
en rood doorlopen ogen
klampen we ons vast
aan het nieuwe jaar
kruitdampen verwaaien
wat rest
blijft liggen…
enig
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 111 hoe glimlacht
het tedere roze
zich hunkerend open
een welgevallige sierlijkheid
met een hart
vol spikkeltjes rode passie
zo aards en hemels tegelijk
dat ik blozend
in haar zoete adem verwaai…
Waai Maar Wind
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 102 mijn gedachten
verwaaien met de winden
op weg naar daar
waar ze in woorden
een voedingsbodem vinden
een plek om te gedijen
waar ze confrontaties
weten te vermijden
mogelijk kunnen verlichten
als bouwstenen dienen voor gedichten…
Zie
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 339 De zon weerspiegelt
in druppels dauw
die langzaam verwaaien
tot een hemels blauw
een nieuw blad ontwaakt
een oude tak slaapt in
en zie in het woord weerklinkt
een woord weer tot een zin.…
dichter
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 333 waar de wind vrij spel heeft
mijn sporen ruisend verwaaien
dichten mijn woorden de gaten
van het broze bestaan
dansend op het breekbare koord
van het leven
laveer ik met vallen en opstaan
naar de overkant…
Als wortels kromtrekken
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 135 ( en zaden verwaaien )
Een traan ontrolt aan het verblinde oog
weggezonken
in het licht van oude aders
Een hand ontvouwt levens
ouder geleefd en jonger te gaan
Het geheim kleurt zachte gezichten
zonder des maskers treurnis
Het is geen heilig moeten
om de wilg te verplanten
als wortels krom trekken
Het is het verwaaien van het…
Tropenjaren
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 339 Vat geen kou als je ruggengraat buigt in wind
uit alle streken
en wacht op de passaat die afscheid neemt
van alle tropenjaren
in alle opzichten heb je gegeven wat je kon
en verwaaien dure plichten
noem mij je meeneemprijs.…
wind
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 439 verwaaide haren
alsof
vergeten armen
om mij heen
op zoek zijn
naar
je handen
die me lief hadden
in een tijd
die ons vergeet
en ik
verder leef
in luchtledig
niets
waar
tranen verwaaien
als ik huil
blijf huilen
om
iets…
Uitzicht op de bergen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 77 Gedachten verwaaien,
Waaien mee met de wind,
Takken zwaaien hen
Gedachteloos na
In dit gedicht
Tot ze verdwijnen
Achter de grijze rotsen
In het nieuwe licht
Brenzone, Verona, 17 juli 2015.…
Hogere wolken, wijdere luchten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 96 Mijn naam is genoemd
en meteen daarna vergeten,
De klanken waarmee hij
werd voortgebracht verwaaien
In de hogere wolken,
in de wijdere luchten
Die mij op deze
eenzame plek omringen,
Waar alleen de zilveren
vogels nog weten wie
Ik ben.…
Zijn
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 een cel
twee cellen
drie
ik ben
ik groei
en kom naar buiten
besta
zuig
eet
word groot
word iemand
bloei
verwelk
verlies
verstar
verga
verwaai
verdwijn
ik was
de vervoeging
van het zijn…
Herfst.
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 631 Als de
koperkleurige
zon het bos
met bronzen
tinten tooit,
als alles is
verstild,
warm van toon,
verwaaien
de winden
en spoelt
de regen
zich weg.
Dan wacht de
natuur op
het stille
sterven
in het koude
wit, van de
lange winter.…
Gebroken
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 326 Met één hand breek ik de golven
hang hen bruisend aan de wind
waar ze verwaaien tot een lied
dat melancholisch zingt
over oneindigheid
ongrijpbaar hoog
diep in gevoel nabij
en met de andere hand
streel ik de branding
van je wang…
Welkom!
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 173 schoongespoeld en gedrenkt
richten bloemen zich op
vogels badderen in plassen
volgezogen grassprieten
zien hippende lijsters
wriemelwormen pikken
bladeren zijn weer fris
verwaaien laatste druppels
o, wat een mooie morgen…