Ring
Bij het houden van haar lichaam, vast
als een kind dat aandacht vraagt, maar
dan zwijgend, moeizaam lachend, zie ik
hoe een leven langzaam uiteenvalt
tot stof, tot zand, door mijn vingers, als
water in een rivier die rondgaat, eerst
ondergronds, dan omhoog over land
naar zee, het strand nu stil en rood.
Zij traant, ik troost. Met gesloten ogen
kijkt ze door mij heen, grijpt een hand
en schuift als een ring de herinnering
om mijn hart. Een geest verdampt,
stolt en neemt genoegen met een ander
lichaam, tijdelijk, tot ook ik verwaai.
------------------------------------
uit: Tot ook ik verwaai (2009)
Inzender: R.D., 12 april 2022
Geplaatst in de categorie: psychologie