Alle inzendingen over Weldoen

De boodschap van 't machtigste strijdvaardige geloof zelfs je haters lief te hebben weldoen en bidden voor vijanden deze woorden waarmaken in het dagelijkse leven is onvoorstelbaar zwaar doch mogen zij voortdurend prijken op een fel rood krijgsvaandel dat gedurende heel het leven voor je uit blijft zweven.…

Veel moge aan dit schoon ontbreken: De adel van een ziel is daar, Die van 't schoonste weet te spreken, En de liefde van een hart, Dat nooit moe van weldoen werd. ‘Mooi!’ verklaart gij. - Waarlijk niet!…

ten grave voortgespoeid, en hij, die anderen bevrijdde voor ellende, raakte om zijn weldoen zelf ellendig aan zijn ende.…

Een hand tot ontvangen geopend, Een hart, dat zich weldoen laat. Maar Hoogmoed verbiedt mij die houding, Hij is voor een weigering bang En dwingt mij zo rustig te lopen, Met kalm, zelf genoegzame gang. En ondertussen versmacht ik Naar liefde. Maar waartoe die klacht?…

Terecht boos zijn, naderhand vergeven, weldoen aan wie jou beschouwt met vijandschap: het hoogste, steeds te onthouden streven.…

‘Och ware ik - zo zong hij - als geurende bloem In de oevergraze verborgen, Dan lachte ik om glans en ijdele roem, En het weldoen ware mijn zorgen.…

Begrijpen, doen en loslaten, wat niet kan worden begrepen. Ontdoen wat niet kan worden gedaan. Kunstenaars maken iets uit niets. Levenskunstenaars genieten. Spelen het spel dat leven heet, hetgeen ze onbegrepen doen. Wat ze goedbegrepen loslaten, is voldoende welgedaan. Het leven willen begrijpen is ondoenlijk.…

Ik prijs u dat gij, nimmermeer des gevens, Des weldoens en des zeegnens moe, De vreugde blijft des kinderlevens, En breng daarvoor mijn dank u toe. Maar vind ik u altijd dezelfde weder, Gij zijt dezelfde niet geheel. Waar strooidet ge eens uw gave neder? Zij viel de armen meest ten deel.…

gij gevoelt De wellust, die het hart doorwoelt Van hem, wie de eedle taak van weldoen is beschoren; Gij komt, gij redt, wat zalig lot! ’k Verlies me, ja! daar rijst Gods tempel! Gij, ingewijden! drukt de drempel; Daar, waar het weldoen leeft, is God.…

Als veel goei herten die 't kwade bedwingen Eenmoedelijk Gode een lofzang zingen En stichten elk met weldoens blike. Zo dan haar meester de Wet des Heren, Haar stemmen ineen doet accorderen, Waar vindt men lieflijker muzieke.…

Wij banderheren, in getale veel, Vlieden het vaderland, ons aards priëel, Meest al om weldoen, buiten enig schuld. Laat ons de Here bidden om geduld, En meer ons zonden dan Gods straffe haten; Des Heren goedheid zal ons niet verlaten. Om `t lijf te houden men rijkdom begeeft Met alle daar ons herte zeer aan kleeft.…

En met plechtige stem hernam de eerwaardige leraar: “Zonder angstig vrees moet de Christen Jehova verbeiden, Schoon Hij zich hulle in nacht, en zweve op de vleuglen des stormwinds: Immers wij zijn overtuigd, dat al Gods werk, hoe ontzettend, Enkel uit liefde ontstaat, en niets dan weldoen te doel heeft; Dat zijn vaderoog door de nacht des onweders…