Alle inzendingen over Wijkplaats

depressie kan verworden tot sluipmoordenaar zij dringt ongevraagd binnen in schijnbare veiligheid waar wijkplaats zou zijn het benauwende net wordt aangetrokken rond resten levensblijheid duister groeit tot morbide zwart, verstikkend is de ademnood angst gruwt met golven hoeveel kan een mens verdragen vóor hij het zegel verbreekt…

in het aloude Mokum vonden zij na pogroms een wijkplaats aloude zeden en gewoontes leefden voort in tijdsspan tussen leven en dood bruiloften waren uitbundig na de huwelijkssluiting vertrapte de bruidegom een glas de brute laars van haat vermorzelde miljoenen levens toen, maar ook nu N.a.v schilderijen door Mels Sluyser…

Bestaat die wijkplaats? 0 dan bouwden Gods Englen ze, op der moeders beê! 0 Mensenvrienden, neem mij mee! Gij hebt een ziel te meer behouden! 1856…

de kale stammen Die stroomafwaarts komen drijven Woudreuzen in duizendtallen Odyssee uit Siouxland Geslachtofferd in Wounded Knee Stapels middagwolken boven Velden maïs in de valleien Ziet ze zienderoog verdwijnen Naar hun horizonresort 's Avonds hoor ik haar stem galmen Vol van weemoed en verlangen Naar een thuis, rifugium Een wijkplaats…

Het is Gods Huis, de wijkplaats voor het hart, waar altijd weer bevrijding wordt verkondigd. Ook voor wie zoveel keren heeft gezondigd. En hopeloos in 't leven is verward. Op deze plaats gaat alle waan aan gruis. Wie durft hier nog op eigen goedheid hopen? Maar op de kansel ligt de Bijbel open! "Ik droeg uw zonden aan het kruis."…

vrije dichter, ruim van geest Evenveel engel, als demonisch beest Ondanks de grote liefde tussen ons Ben ik alleen in fijngevoeligheid Zo eenzaam als een huismus op een tak Sinds vader ging en niet meer tot mij sprak Snak ik naar warmte en genegenheid De sabelslagen van mijn moeders tong Maakten dat niemand mij nog plaatsen kon Mijn wijkplaats…

zo vroeg, een koele wijkplaats boden, Melodisch door de wiegezang der bomen. Ik hoor uw stem in 't lied der nachtegalen, Ik zie, van milde zilverglans omgeven, Uw blonde kruin in blonde manestralen. 'k Zie aan de hemeltrans uw ogen blauwen En 'k voel uw adem liefdevol omzweven Mijn handenpaar, aanbiddend saamgevouwen.…

Ginderheen geleidt de tocht; Ginderheen, langs klip en bocht, Waar de wijkplaats ligt verscholen, 't Heuglijk eind van al ons dolen. Goede reis naar de overzij! Vóór de wind en gunstig tij! Steek, mijn kindje! steek in zee, Dobber zacht naar gindse ree, Rol uw wimpeltje uit de kreuken, Laat geen storm uw scheepje beuken.…

Blijf, wat gij waart, toen ge blonkt als een bloem: Zorg, dat Europa de zetel der orde, Dat de verdrukte zijn wijkplaats u noem’, Land mijner Vad’ren, mijn lust en mijn roem!…

Maar uit de stille gewijde grond Waar een dichter zijn laatste wijkplaats vond, Rijzen de bloemen zo menigerlei Dat geen mij nog alle haar namen zei.…

De torenspits, met mos omkleed, Die 't nesteke van 't vooglenpaar (Zacht bruilofstbed, zoet echtaltaar) Een stille wijkplaats vinden deed, Helaas! die spits is naar de maan En 't vooglenpaar heeft broekjes aan.…

Dáár zal de vriendschap eeuwig wezen, Waar eigenbaat en dwaling vliedt; Dáár juicht de nooit verdoofbre Liefde, En bange scheiding woont er niet. 0, wijkplaats voor het eenzaam harte, Dat alles, wat het minde, derft, En bij het zoet en wreed herdenken, Hier daaglijks duizend doden sterft!…