Alle inzendingen over baret

Knokige knieën, Rok, baret en doedelzak. Een Ierse moeder?…

Creatief was de dame met petten, kadavers van vogels, baretten, een tent, boom en keel of een plan. Het was veel, wat ze allemaal op wist te zetten.…

Onfeilbaar maken toga en baret.…

haar rondingen deden me duizelen was dronken van haar rode muts ovaal zwart werd het voor mijn ogen mijn bril besloeg op haar rechte neus mijn vingers bekeken voorzichtig haar geschilderde lichaamsdelen haar wangen, wenkbrauwen en hals en dan die mond,hartstochtelijk gevormd om grenzeloos te kussen ellipsen en half geschreven cirkels…

Een brede glimlach gaat van oor tot oor Zwarte baret strak in de plooi gestreken Twee vingers in de lucht als zegeteken Je vraagt je af waar doet zo’n meid het voor Ze sprak van vrede en rechtvaardigheid Maar juist de weg daarheen is ze wat kwijt…

Je taal bekoort klanken zo eigen-zinnig als heksenkinderen Je groene en rode luiken staren me aan vanuit witgekalkte huizen Rode baretten vertellen je verhaal terwijl ezels zwijgen en hier en daar een hond de schapen drijft Zoals de zon de schaduw van bittere jaren verjaagt en blauwe hortensia's de vrede verklaren aan wie jouw ziel…

muziek mannenstemmen zeggen sombere dingen over nooit meer klokken luiden papa droogt zijn tranen morgen gaan we naar de maliebaan marcheren de soldaten de oranjeband met leeuw en het soldatenpak ze liggen klaar gestreken mama moet alleen de broek nog persen één koperen knoop aanzetten papa poetst zijn kistjes de baret…

met felgekleurde pauwenveren Met brede kraag, een zak vol pepernoten Hij zal zich dus opnieuw uit moeten vinden Puk en Bell zijn hem voorafgegaan En Smeerpoets heeft als Roetveeg afgedaan Zijn Regenboog gaat langzaam aan verzwinden Maar 't kind heeft hem het vege lijf gered: In kousen, pofbroek, glimmende baret…

ik wil de lente vangen maar de bloesem blijft vooralsnog aan de takken hangen heb mijn baret opgezet voorzien van ezel kwast en palet ben ik de natuur ingegaan een oase van kleur waar penselen vele hemels kunnen doeken zonder aan kwaliteit in te boeten overweldigd door zo veel goddelijk moois konden mijn handen geen wonderen maken…

Denkend aan de vijand als een mens En de vijand ook zo aan mij Dat is mijn wens Sterren en medailles onder een schuine baret Hij heeft vrienden verloren vandaag blijft hij in bed Stoere mannen klein en broos Herdenken hun wonden verdrietig en boos Wie wil er nog horen van hoe jong ze waren Hun jeugd verloren, de grote gevaren Schaduwen…

Het smartlappenkoor ‘De leedzangers’ dames heren en links een omarmde accordeon en daar staat hij kleurig tussen andere leden van het koor schuinzwarte pet draagt hem als toen zijn baret vrijwillig in dienst ik was nog jong drieëndertig jaar geleden maar wist dat hij anders was boeken las en onderzocht altijd stelde het waarom mij…

Op deze plaats komen zij samen hier hangt de vlag halfstok wij eren de verloren namen als wijzers rond de zwarte klok waarom hoor ik mensen krijsen als we doden gaan herdenken wil de vlag in vrijheid hijsen op het veld van stille wenken in alle stappen die ik zet zijn jullie voorgegaan vergoten bloed kleurt mijn baret tot vredesveteraan…

vaag komen beelden langs ja uit la douce france met mijn modische baret of was het weer de eeuwenoude alpinopet in de schemerige sfeer van middagzon en te veel wijn gaat het schilderen mij zwierig en wat gladjes af het ochtendlicht verraadt in een gedegen overpeinzing dat vorm kleur en opzet hebben gefaald de toets der kritiek niet…

ik zou zo graag een echte schilder willen zijn met een oud en stoffig atelier hier en daar wat flessen wijn een paar gebroken glazen van een bacchanaal in eerdere dagen een flamboyant figuur met grote zware laarzen die pillen slikkend zijn kunstbroeders steeds doet verbazen de baret en zwarte cape die ik mij aanmeet suggereren…

mag ik nog een stukje zekerheid waar kracht en lach al jarenlang façade zijn in toenemende pijn fragiel balanceer ik op dat evenwicht kijk in de verte naar het perspectief dat ik ooit droomde en nu zo mis met cape en baret heb ik mij waardig neergezet kleur woorden op het blanco doek maar het is niet genoeg om als poëet mensen…

vlak bij de Meir loop ik Veerle tegen het lijf bruin haar scheve baret laarzen jas hoe gaat het?…

De week van Nijntje en schepper Dick Bruna, van Nederlandse baretten ingezet tegen Al Kaida. Ongeloof week 8: Schipholroof niet te evenaren!…

De schilderklas ging naakten schilderen en huurde dus een heus model Het werd een lieflijk ogend meiske bepaald geen ordinaire lellebel Ze betrad het schilderlokaal In een plooirok en twinset Twee vlechten in haar haren schuin daarop een rode baret De leraar zei, hallo, kleed je maar uit en ga dan voor dat kleed daar staan De cursisten…

In de ene hand het pakket gewikkeld in vaal papier; ter rechter met rode baret een mager meisje, wier verwilderde ogen ontzet vroegen: wat doe ik hier? Het leek of de man wat zei aan de vrouw, die voor hen liep. Misschien: wij moeten verder gaan… En zij, in dromen diep, hoorde nauw zijn schuchter vermaan en ging alsof zij sliep.…

Een streepjescodepiet uit Siddeburen, Wiens naam hier evenwel niet doet ter zake Die hou ik stevig klem tussen mijn kaken, Kwam aan in Staphorst, maakte overuren Waarom toch koos zijn baas niet voor Stavoren Enkhuizen, Hoorn of Medemblik, Blokzijl Daar wordt zijn komst gepast gevierd, in stijl Oud hoeft geen nieuw succes meer aan te boren…

Ze droegen witte mantels, wit tricot, Baretten wit gestruisveerd, stapten zoo, De maan glom in wapens, den heuvel op, En schaarden in een kring zich op den top. Dat zijn de twaalf nachturen die daar staan, Ze zien zoo teer naar 't kind der ronde maan, Als 't spel van kindren staan z'in kleinen kring.…