Netgedichten

netgedicht (nr. 29.787):

Stille wenken

Op deze plaats komen zij samen
hier hangt de vlag halfstok
wij eren de verloren namen
als wijzers rond de zwarte klok

waarom hoor ik mensen krijsen
als we doden gaan herdenken
wil de vlag in vrijheid hijsen
op het veld van stille wenken

in alle stappen die ik zet
zijn jullie voorgegaan
vergoten bloed kleurt mijn baret
tot vredesveteraan

mijn syndroom is zonder oorlog
een bajonet zal mij niet staan
ik loop mee in jullie kielzog
om traumas te verslaan.