Alle inzendingen over behaagziek

Och, mocht ik u nimmer aanschouwen, ô Schone, wier bijzijn ik ducht! Mijn oog is bevreesd u te ontmoeten; Licht mocht u mijn hart niet weerstaan. Niet gij, ô bekoorlijke schoonheên Die, zelf door de liefde geleerd, Aan de ogen van HEM wilt behagen, Om wie gij in 't eenzame zucht! Ook gij niet, die al te ongestadig, Nu Lycas dan Damon…

Ze papt daarom behaagziek met hem aan. Hij laat z'n bol gewillig door d'r aaien. 'Ben jij me goedgezind?' zo vraagt de vrouw, maar alles wat-ie antwoordt is: 'Miauw.'…

Moment waarop hij z'n ogen opslaat en ziet 'het is er nog, ik ben er nog' en weer wegvalt als een zwakke zender De machinerie van toe- en afvoerslangen ruist, zoemt, flitst codes van onmacht maar stuurt hem in z'n zachte landing bij Buiten de kliniek hangt behaagziek voorjaar ----------------------------------------- uit:…

Drie zomers lang was je een blonde zwaan geduldig om wat komen ging gelukkig om wat voorbij was gegaan mag ik je mijn zielschilderijen geven als onderpand, voor mijn behaagzieke dromen vroeg je in het kalme water van jouw spiegelbeeld en ik bleef telkens in de waan dat ik moest dromen over een blonde zwaan het was een komen…

Behaagzieke Ans uit Stavoren wou gaarne een macho bekoren. D'r schoonheid en stem overweldigden hem en hij kon 'r niet zien en niet horen. Het ging deze dame echt boven 't verstand. Het was weinig belovend: ze miste d'r kans. Oogverblindend was Ans en d'r stemgeluid was oorverdovend.…

En noemen ze elkaar nog kameraden, behaagziek op achterbanken van hun statige dienstauto's gezeten, zijn ze hun bestaansrecht, Herman Bode's "Willen we naar de Dam?", "Gaan we naar de Dam!", de klassenstrijd, het belang van barricaden, op weg naar hun theekransjes in het land allang en breed vergeten.…

Wij, armen, laten ons weer en weer bedriegen; Illusie is behaagziek als een vrouw; Haar sluier veegt de wolken weg tot blauw Het Niets weer glimlacht, en de sterren liegen.…

Behaagziek laat het deuren in sloten vallen, slaat luiken open, klapt ze weer dicht. Het diept vergeten licht op uit zijn kelders, haalt op zolder bestofte dromen uit het rag tussen de balken vandaan. Vleermuizen of dode tantes worden wakker, fladderen op, verschrikt maar koket.…

De straten zijn nog donker en doen wat troosteloos aan achter een enkel raam brandt al wat licht Den Haag ontwaakt aan de donkere hemel knipoogt nog de maan niet vol, nee nog niet ze is wat bleekjes de vrouw zojuist ontwaakt schuift gordijnen open rond haar benen wervelt de poes harig en behaagziek ze doet het raam open en de morgen…

Voorbij de grens van dit nergens Een niemandsland waar zij wonen wil In een verloren omhelzing, ergens Waar ik mijn gevlei verspil Aan haar slurpende ziel Als een behaagzieke randdebiel Vastgepind aan haar vel Gevangen in een zeepbel Wiegt ze mijn spinsels op haar deinende borst Ze bijt speels en spottend in de duim In de badkuip, in het…

- aan de kant wuiven, als patriotten, suikerbeesten in horden om m'n aandacht; konden zij, dan zouden zij uit één mond, één tong, vals en behaagziek krullend naar het voorbeeld van de slangentong van nederlands leeuw, heraldiek en onbehouwen, vanuit 'n karakter als 'n geit: ‘Wie moet er dan voor het kind zorgen?!’…

- aan de kant wuiven, als patriotten, suikerbeesten in horden om m'n aandacht; konden zij, dan zouden zij uit één mond, één tong, vals en behaagziek krullend naar het voorbeeld van de slangentong van nederlands leeuw, heraldiek en onbehouwen, vanuit 'n karakter als 'n geit: ‘Wie moet er dan voor het kind zorgen?!’…