Alle inzendingen over bekoord

bekoord ben ik door Tanka en Haiku het is méer dan lettergrepen tellen de wezensinhoud doet er voor mij toe bekoord ben ik door Tanka en Haiku compact verdichten is wat ik dan doe zonder bezieling kan ik het niet stellen bekoord ben ik door Tanka en Haiku het is méer dan lettergrepen tellen…

woord voor woord verwoordt een zin de zin en krijg je zin dan heeft het woord bekoord…

soms droomt hij in een slaap die hem niet toebehoort hij doet alsof en voelt zich zonderling bekoord ----------------------------- Mammoeth mijn muze (1968)…

Zegt 't voort, zegt 't voort, Al wat een ander niet bekoort. Eensgezind in wat je stoort. Balancerend op een zijden koord.…

Dan zult gij weten, wat mij wreed bekoorde, Wat mij verlokte en toen verliet.…

Voor een ogenblik, dat mij fel bekoorde, Martelt eeuwig herinnering.…

Een bajesklant uit Lichtenvoorde zei dat hem de nor niet bekoorde. "Ik kijk door de ruit, maar kan er niet uit." En hij vond dat zoiets niet hoorde. ...uit een belevingsonderzoek blijkt dat gedetineerden het leven in de gevangenis saai en eentonig vinden...…

laat me niet langer wachten zeg die alles zeggende ware verlossende woorden de enige die mij nu zullen net zoals ze me toen bekoorden zeg het me meen me …zoals ik jou ik heb je lief…

Gedag zeggen: een deugd Handje geven je rechterhand je linkerhand op je rug Het mag ook in andere volgorde Ik weet niet of 't iedere gast bekoorde Opgelegd pandoer... van mijn vroegste jeugd?…

Onheilspellende luchten zuchten voorbij Zij aan zij Doordrenkt als een kleurrijk geheel Nooit te veel voor menselijke ogen Bevlogen en door ons bekoord Ongestoord en verwonderd blijven zij uitgezonderd in 't geheel als een juweel…

Dat ooit de keizerin Maria Theresa bekoorde. Hobby klossend vlecht de kantwerkster in patronen voort. Wordt met klossen nog slechts een oude traditie in patronen bekoord.…

Hoe werd ik door de Vlaamse Greet bekoord ! Het werd dan ook een wilde vrijpartij. “Hier heet dat vogelen”, verklaarde zij, van SOA had ik destijds nooit gehoord. De jeuk waar ik daarna nog lang mee liep was duidelijk een vorm van vogelgriep.…

Ik hou van wandelwegen waterplassen nevel boven meersen zon het wonder van een blad ook als het valt jaargetijden een fazant ondergedoken geschrokken opvliegend uit de sloot moeiteloos argeloos door dit lage land bekoord…

het koren golfde nooit zo blond haar ogen lachten nooit zo rond de wind speelde behaaglijk om haar mond ze bekoorde hem heel prompt maar niemand weet of het sprookje ooit buiten het koren is voltooid.…

ik noemde je bij duizend namen maar nooit die ik zeggen wou ik trok van jou zovele foto's maar niet zoals ik hebben wou je sprak met mij boeken vol woorden nooit echter deze die mij bekoorden maar elke dag die telde was je daar…

uitzinnig elke dichter zonder woorden probeer er dus wat zinnigs aan te doen misschien een ode, mooi op mijn blazoen ook zoek ik naar poëmen die bekoorden met bijna veertig woorden één mooi teken na zwoegend zwijgen ben ik toch bezweken…

Het Groot Dictee der Nederlandse Taal bevatte weer een lading vreemde woorden, zodat het meedoen mij niet meer bekoorde. Het klonk zo acrobatisch allemaal. De winnaar kreeg, dat spreekt, een open doekje voor zijn reclame voor het Groene Boekje.…

Maar ik heb de strijd verloren,en mij met liefde bekoord Want opeens had ik het besef dat jij daar natuurlijk hoort.…

altijd zijn er kapers op je kust ze haken naar je schatten kapteinen in hun roversstaat het recht om alles van je ongestraft te jatten ze blauwbaarden met mooie woorden ja jij was het die hen bekoorden nu galei je als een boef gezeten op het laagste roef geketend tot de haak je weer behoeft…

Nu ben ik niets meer en ik los mij op In deze verzen van doorleefde woorden, Wellicht hoort gij daarin mijn hartenklop, En wordt bekoord door wat eens mij bekoorde.…

heb uit handenvol herfst draden gepakt wilde mijn web ermee weven heb ze geplakt met luwte en zon in de regen glansden ze prachtig maar de druppels werden te zwaar zij scheurden de lijnen aan flarden ik laat ze waaien zoals het hoort maar de kunst van het web heeft mij altijd bekoord…

ik verslind gedichten om hun taal en woorden waar tussen gedachten zweven die ontroerden en bekoorden die het geheel oplichten die iets levenloos weten te verbeelden laten dansen laten leven daarom juist daarom zal ik zo vaak zwichten voor de schoonheid van sommige gedichten…

Bekoord door helderheid glijdt ze uit het duister hunkerend beroert ze de fel verlichte wand Het is haar bitterzoete lot de warmte in te dansen zwevend richting valkuil, waar het onheil toe zal slaan En ze spastisch neerstort gehandicapt voor het leven tot de reusachtige dader haar licht voor altijd dooft…

ik heb haar muziek beluisterd hoorde woorden die haar bekoorden zij was ontluisterd maar in haar hart klonken nog de melodieën van vroeger tonen overbrugden wat eerder gescheiden was over goede smaak werd getwist het compromis zal worden gemist we deelden fragmenten uit de symfonie van het leven jouw onvoltooide is de laatste…

een liefdevol kusje in je nek en je smelt en ik smelt mee ons stukje ijsberg drijft af op zoek naar verre onbekende oorden naar een warmere zee het vindt wat het zocht en laat zich verwarmen door dekens toegedekt het werd kletsnat toen we eindelijk ontdooiden en elkaar als nooit bekoorden…

een woord smachtend zonder ademende paringsdrift heeft mij nimmer bekoord een zachte zucht slechts kreunend in een flauwe blaas blijkt een schaars gerucht met vage klanken een letterloos geraas "ja" het woord dat zich in eenvoud vermenigvuldigt schept echte vreugde "neen" is het woord dat menig mens waarlijk heeft berouwd…

mijn bloemen bloeien stenen harten gebeeldhouwd uit de kale rots ze zijn decor voor al mijn smarten de mannen die ik heb gescoord hun beelden staan wat afgelegen de hoofden fier ze tonen trots hun ogen hebben nog dat koude die mannen hebben mij bekoord scherpe randen probeer ik te polijsten hun wreedheid vijl ik bij ruwheid…

niet alleen de woorden: vrede op aarde voor alle mensen en aardigheid vriendelijkheid op onze aarde dit is wat hij ons wou toewensen woorden zo simpel van zoveel waarde het zijn woorden die al eeuwenlang bekoorden toen en ook nu nog straks maar nooit is het zo teder liefdevol met mededogen gevangen in akkoorden als door Vivaldi in…

Doof voor liefdevolle woorden dezelfde die jou zo bekoorden zijn nu zweepslagen in je gezicht mijn liefdesdicht aan jou gericht vol afgrijzen jij wilde niet horen handen bedekken minachtend oren mis ik de ring van bezegeld geluk verdoofd weet ik het is stuk dan vertrekt zij zonder afscheidskus gooit bevestigend je sleutels door de…

liefde..is voor mij alleen nog maar een mooi woord wat mij nu niet meer bekoord in al zijn aanwezigheid waar is dat gebleven al was het maar voor even terug bij mij in mijn leven en geen verledentijd het is bijna bizar zonder te leven wetend hoeveel ik heb te geven komt dit ooit nog op mijn pad vraag ik mij af telkens weer dat warme…