Alle inzendingen over bezint men zich soms

m'n geheugen laat me in de steek is het vandaag een dag of een maand of is het een week…

Maar gaat zo ‘n therapeut dan door het lint, Bedenk dan maar: bezint eer ge bezint.…

In de herfst van mijn leven roepen vallende dode bladeren soms een elegische stemming in mij op en laten mij het einde vaag voorvoelen. Gelukkig blijft het tijdstip, net als de witte, koude sfeer, onbestemd en onbekend, met een sprankje hoop in nevelen gehuld.…

Op ‘n vraag van mij antwoordt m’n broer “ja”, niet lang daarna gevolgd door “al hoe wel”, waarop ik app “Heb nog nooit iemand zo mooi dit woord zien spellen. Volg je misschien ‘n cursus Arabische taal?”…

En hoe ouder je wordt hoe meer je bezint het leven is voorbij soms voor het begint. Geboorte en dood ze horen bij elkaar en honger en nood ook zij waren daar. Er werd gescheiden en er werd getrouwd nieuw leven werd geboren maar ook werd er gerouwd.…

iets liever hoort) het glas is hard tot zeer hard (bezint eer ge begint) het glas breekt niet (hoe kwaad men ook is) de geluidsgolven breken (dat wil je niet horen) in onder en boventonen (wat zegt die nu eigenlijk) vormen andere klanken (als in hij bedoelt eigenlijk…) soms zelfs uitgesloten (...)…

Door met het oude protocol te breken Maakt dat nu met zijn moeder het verschil. Het “Majesteit” is niet wat hij nog wil, Met “Koning” hoef je hem niet aan te spreken. Natuurlijk, hij is Beatrix haar zoon, En verder nog gewoner dan gewoon…..…

Maar het is een wonderwereld Die mijn leven optimaal bezint.…

Het beste is dat elke vrouw bezint Eén uur voordat de zwangerschap begint.…

Mijn schoenen dragen antwoorden, vragen, liefde en spijt, onhebbelijkheden van de dag. Het verlangen naar vrede, een lach en een traan die bevrijdt. Mijn schoenen brengen mij waar ik wil zijn. In voor en tegenspoed met vreugde of pijn. Op wegen in de zon, tevens onder hevige regen. Mijn schoenen passen, horen bij mij, bij mijn leven, mijn…

stappen met muis en olifant zwemmen in vijver en oceaan spoelen met golven naar het strand op de vloedlijn komt tot staan een tel een jaar de eeuwigheid open en onaantastbaar een tijdvak van zijn grens bevrijd de mens bezint en maakt zich klaar…

voelbaar dun speelt wind in stil verwachten dwarrelt sneeuw als schicht door lantaarnpalenlicht dempen voetstappen het naderend geluid vorst kraakt er bovenuit tot het klokje klinkt de wereld zich bezint op het goddelijk geboren kind…

een woord rolt uit het stenen huis bezint zich, ontvouwt roerselen tikt zachtjes de muur nog even aan om ergens een plaats te vinden te nestelen in buitenwereld in haarvaten van geheugen, om door een taalnacht te bladeren dit een tijdje vol te houden en dan de slaap te vatten…

Men deed het al in eeuwenoude tijden, Het was dus geen oorspronkelijk idee, Maar opa krijgt nu weer van alles mee, Wat men lang niet meer deed bij overlijden. Er worden zelfs mobieltjes ingepakt: “We hebben binnenkort wel weer contact.”…

Soms is het of een kind Verdwaald is naar het leven. Het gaat alsof het zich bezint, En denkt: waar is mijn vroegre huis gebleven? Wie weet of ik het straks niet vind. Soms schijnt het bij zijn komst alreeds volgroeid. Gelijk een zoete vrucht. Beweegt het schommlend door de voorjaarslucht.…

Soms, soms dan mis ik je gewoon zo, zit je daar stilletjes in mijn hoofd. Denk ik terug aan ons in een razend tempo, en word dan van mooie herinneringen beroofd. Soms, soms dan moet ik je even missen, om weer even te beseffen waarom wij niet meer zijn. Daarna kan ik mijn gedachten weer wissen, en ben ik weer terug in mijn eigen domein.…

Soms in een enkel ogenblik Wanneer blikken elkaar vangen Gaat er een tinteling door je heen Van onbestemd verlangen Soms in een enkel ogenblik Krijg je zomaar ineens een zoen Het is een blijk van saamhorigheid Daar wil je dus niets aan doen Soms in een enkel ogenblik Voel je een hand langs je rug Maar omdat het eerlijk gaat Trek je…

Soms wil ik dingen beter doen gewoon omdat het beter kan maar dan denk ik, laat maar zo een ander weet hier toch niks van. Soms wil ik dingen anders doen gewoon omdat het van mezelf moet maar als ik dan terug kijk, denk ik ach, het vorige was ook wel goed.…

Soms blijven woorden hangen, alleen niet samen als een zin. Stil blijft achter het verlangen, welk woord vormde het begin? Na heel lang zoeken besef je dan, dat wat het begin was nooit het einde zijn kan.…

Heel soms is moeder zijn geen feest, al zou je wensen van wel. Perfectie in moeder zijn bestaat niet, het is geen spel. Je kunt proberen, ze te "sturen", omdat je zelf ook kind bent geweest. Maar als ze de "verkeerde" kant opgaan, wie bloedt er dan het meest?…

Soms heb ik niets te denken Zonlicht in het hoofd Bij duistere gedachten zwijg ik soms in ongeloof Soms geen geld slechts handen in de zakken of koud op bed Soms meer dan ik aankan Soms rust soms pret Maar soms. Heel soms. Voel ik dat verlangen Op zo'n somse dag in mij…

Soms, niet altijd ben ik het even kwijt dan vertroebelt mijn blik en denk ik STIK kom ik om in zelfverwijt Soms, maar heel even denk ik na over 't leven er schiet van alles door m'n kop ik vlieg van dal naar top en wil alleen nog maar geven Soms, eigenlijk zelden, dus soms doe ik wel eens iets doms Oh, dan is daar weer dat gevoel…

hier liggen stenen zonder zich te vervelen soms staan zij even…

Romantische adembenemende momenten flitsen door mijn nog slaperige brein geurig als een veld bloemen in de lente opgekomen na de eerste zonneschijn Momenten die de tijd even stil doen staan omgeven door het gevoel intens geluk pure oprechte liefde onder volle maan ontspannen en bevrijd van aardse druk Maar al die illusies, mooie…

Je mist de trein, Die je net nodig had. Je verknalt je examens, Waardoor je nu zakt. Je dumpt je vriendje, Omdat hij is vreemdgegaan. Of… Misschien nog wel erger. Je verliest een dierbare, Die is overleden door een ziekte. Het is niet allemaal niet leuk en fijn, Maar probeer dan eens aan de andere dingen te denken. Je bent helemaal verliefd…

Soms is het moeilijk, dingen te vragen soms duren ze lang, 'k bedoel dan de dagen soms is een buurman een vervelende vent soms ben ik blij, dat ik vrouw ben! Maar vaak is het leven een heel groot feest vaak geniet ik van elke dag het meest vaak is mijn gemoed overvol vaak heb ik zo lijkt, mijn leven alleen lol!…

fluistert de tijd ons even terug ik tel glimlachend enkele malen tien en schets krullen op het behang het rolgordijn sluit maanlicht buiten langs de rand waar morgen stond te wachten op het eerste lentewicht zwichtten vochtige wimpers ademen was nog puur ja, soms fluistert de tijd ons even terug…

Soms gaan verhalen over haat over liefde over iets Soms gaan vertelsels zomaar over helemaal niets Soms gaan perikelen over hem of haar Soms gaan ze over dingen die zijn náár Soms gaan gedichtjes over elan en vuur Soms gaan ze over vlinders en natuur Soms gaan lieflijke dingetjes over kinderen of dieren Soms gaan ze over mensen die vaak alleen…

het is soms zo stil stil om ons heen soms is het zo koud zo koud om ons heen soms praten mensen zo hard en gemeen soms lieverd soms val ik naar beneden kan niet bidden vind ik geen redenen soms wil ik helemaal niks alleen maar stilte vind ik redenen in overvloed soms is het donker maar toch komt het licht soms liegt de wereld…

soms is er van binnen iets kapot je snapt de dingen niet zo goed dan ben je bang als een marmot voor het vechten mis je de moed soms sla je trotse vreugdekreten op het leven hef je het glas en dan ben je allang vergeten hoe in en in bedroefd je eigenlijk was…