Alle inzendingen over bezwering de toekoms

Men moet zijn zomers nog tellen, zijn vonnis nog vellen, men moet zijn winter nog sneeuwen men moet nog boodschappen doen voor het donker de weg vraagt, zwarte kaarsen voor in de kelder men moet de zonen nog moed inspreken, de dochters een harnas aanmeten, ijswater koken leren men moet de fotograaf nog de bloedplas wijzen zijn huis ontwennen…

Voor mij rijzen de vestingmuren de gevaarlijke spieren van vader Binnen is de lucht droog en heilig. Mijn geploeter begint pas. De blaren op mijn edel gat leren dat sterven volgt op streven. Toch wordt het een gemoedelijk verblijf onder de nok, boven de wijnkelder tussen wanden die nagloeien van ons rumoer, de feestlust van de jonge jaren…

hier teken ik een mond met lippen en daarboven ogen blauw met zwarte stippen en dan de neus klein en fijn; van voren op haar hoofd loopt een diepe rimpel, papa zegt dat komt van de pijn dan komen de schouders met twee armen in een warme jurk met heel veel kleuren, want die vindt mama het allermooist; ze is nu wel kaal maar ik maak veel…

de Goddelijke kalender is heel anders dan het menselijk brein WAAROM is dit vreselijk voorval gebeurd moeilijk toch zeker niet fijn het Licht kijkt niet naar het jaartal of tijd de nabestaanden zeer ten spijt geloof in het wonder van de wedergeboorte ofwel vernieuwing wordt eerbiedig blij maar natuurlijk rouwen op…

maak het niet open dat gat in de grond ongedierte wacht er om uit te vliegen besprenkel geurelixer weef er de spreuken die kommer en kwel uitéen doen vallen roep bij volle maan de uil aan en de havik doe dat dertien keer opdat de akker vrucht draagt…

Die duisenjarige ryk so troosryk en fiktief dui onweerlegbaar aan Iemand het ons lief... Ons aardbewoners aap genade en almag na wat geen beskeidenhei of feitendwang verdra: die twee-en-sestigjarige Mafia-voorman weet hy mag nou honderd jaar lank tronkspaghetti eet. En jy en ek? Ons laat ons oë en hand raak asof die melkwegstoet…

Die duisendjarige ryk so troosryk en fiktief dui onweerlegbaar aan Iemand het ons lief... Ons aardbewoners aap genade en almag na wat geen beskeidenheid of feitendwang verdra: die twee-en-sestigjarige Mafia-voorman weet hy mag nou honderd jaar lang tronkspagghetti eet. En jy en ek? Ons laat ons oë en hande raak asof die melkwegstoet…

ik hou een slag om de arm om het verleden voor te zijn en het heden te herroepen voordat de tijd gebeiteld is er gaan stemmen op om alle woorden te herschrijven alle klokken te verzetten, een voorbije smart te zwachtelen ik ben gaande te voltooien indien, dan, in ochtendlicht wanneer het uur zal stollen…

de verloren zoon tijdens jouw leven hoe zwaar de geboorte zo bijzonder toch raar kun je dit allemaal verwerken hoe sterk ben jij dan wellicht moegestreden dit komt er toch van toch lees ik in jouw strijdvaardige ogen enig schitterend licht hopelijk in het paradijs een eeuwig samenzijn wellicht…

er staat het een en ander op de rol nog onbeschreven maar aan te vangen naar behoefte voorlopig is het stil op de onwetende plek straks weten we wat we destijds niet wisten uit ons geheugen door gebrek aan herinnering gekookt in zwijgwater zoals een nog te gebeuren verhaal…

---------------------- ---------------------- ik leef op de grens van de toekomende tijd die me steeds een stapje voor blijft terwijl het verleden langzaam vervaagt als een droom. ----------------------- -----------------------…

Als een priesteres prevelt ze bezweringen -- geduldig wachtend.…

waar ik niet aan toekom in mijn halve dagen van het kleine zorgen voor Missy, jou en mij…

Heel stil en onbeantwoord het vragen zonder weten de antwoorden vergeten roep om liefde nooit gehoord het gedonder in de glazen woorden van betekenis en toch dat hevige gemis laat gevoel door bloed razen geopende handen vol liefde om te geven en te ontvangen bevredigt heel stil puur verlangen verdwenen zijn woorden die griefden…

Hoe fluister ik stilte in lang vervlogen tijden, waar letters waarheid lazen in geschreven zinnen hoe fluister ik liefde in tedere gedachten waar opengevouwen handen mij niet meer kunnen bereiken hoe fluister ik dagen vooruit naar jouw armen, als nachten zwart en eenzaam zullen zijn hoe fluister ik een toekomst zonder schreeuw…

turend naar respijt in schaduw van voltooid van ooit, op speelvelden in slagorden uit het zicht getoornde huid, onbezittelijk strak van aanraking op snijpunten in uitersten gedreven naar de rand de tand, of verhoornde tijd waar letters lekken langs nerven van het blad beschreven, niet waterdicht ik staar naar een zon die het licht…

Zie het bloed van mijn hart stromen in jouw ogen die zachtjes twinkelen in de zucht van de herfstwind die ons meewaait De bries die zachtjes fluistert van al onze geheimen de kou, die reeds al rilt in de verwachting van de toekomst die op ons staat te wachten…

geblust verlangen eenletterige mantra’s bezweren branden…

Haar stem bezwerend... Haar karakter...ontgoochelend.…

iemand vroeg mij te zijn zoals geweest, daarginds, toekomende tijd desnoods   binnen dungetrokken grenzen die slechts op papier verschijnen   ik zei te bestaan tussen werkelijkheden in aanwezigheid ter plekke…

sneeuw in je ogen smelt tot blauwgroene stilte lied zonder woorden in het kabbelend water glinstert bezwerend de maan…

Recht is de rug krom de redenering, ik sla kruisen in de lucht en wacht op bezwering Waar hij is voor mij de verlossing nabij.…

Ben je ooit jezelf kwijt Zoek in je onvoltooid verleden toekomende tijd.…

Nee, je hoeft niet lang te wachten, ik kom naar je toe zal het vandaag niet zijn, dan toch zeker morgen geduld die hele schone zaak, zal er uiteindelijk wederom voor zorgen, dat ik naar je toekom, links- of rechtsom! Beloofd is beloofd…

Hoe ze ook proberen Het resultaat te bezweren De ziekte slaat om zich heen. Is het pathogeen Erken dat dan meteen.…

Wat je zegt is waar binnen de context van het doel dat je voor ogen hebt maar niet iedereen heeft hetzelfde doel dus zweeft waarheid ergens tussen stilte de muggen bij de vijver zwijgen het spiegelbeeld van de natuur kent nu slechts toekomstdromen van vergankelijkheid in tederheid consumenten zwerven naar het winkelwarenhuis voor…

Maak je geen zorgen na vandaag mijn vleugels doen het prima moet nog wel wennen aan de wind de temperatuur in de hogere lagen Hoef alleen het gemis maar los te laten kleurenfoto met pluisjes van de pisseblom de smaak van gele bloemblaadjes zoetbitter het eten van salade op een wit balkon Adem me maar weg als je kunt het zaad is…

vandaag is verboden te betreden want er zijn grenzen hoewel gras geen geheimen kent en het louter in herhaling ligt meestal traag maar niet minder voorspelbaar te verklaren als hellend vlak in toekomend besluit voor zover wij weten…

als mezelf iets met ik afspreekt - wat het is, hoe of hoe lang hier niet wezenlijk van belang - en wij het passioneel bezweren; wie en waar is dan dat schepsel dat steeds weet te domineren en het ongevraagd verbreekt ?…

zijn vingers tekenen magische lijnen in de natte klei bezwerend kerft hij bizons in de rotswanden eerste tekenen van leven van menselijk bestaan…