Alle inzendingen over bij Delphi

Wij Hel-lenen Gaan naar Delphi bij problemen Het Orakel is van mening dat elke af te lossen schuld moet worden verhuld met een telkens nieuwe lening…

Die Wilders knalt men neer, Maurice, voorspel ik je uit Delphi!’ Een steekproef, statistiek, rapport?? Ach, da’s exact gekakel! Voorspellen is een godenkunst, de toekomst een mirakel.…

Mijn vriend ik zie je weer in Delphi, waar je dromen weer tot leven wekt en mijn toekomst orakelen zal.…

ik heb poorten van wegen naar de stenen der wijzen geopend levenselixer ontdekt en de wachteres bij het orakel van delphi met woorden van charon bij de stix het zijn mijn eureka momenten waarin het gesproken woord algoritmisch wordt omgezet en ingedeeld in grammaticale frequenties van wereldtaals logica die ieder spreekt…

ik strakte in het dorische zuilen droeg sterk het uitgaan van je dak jij spande bogen in het helleense licht wist arcadisch je verschuilen voelde speelse decadentie toonde schoonheid die potentie om orakel vroeg in Delphi in de schuine falanx haalden we het paard van Troje binnen nu gaan we Olympus weer beklimmen…

Bij de tempel van Apollo vereerd als Delphi's zonnegod, beroemd om zijn voorspellingsgave, stegen dampen uit een grot Stel uw vraag, gij hoogverheven koning - zonder wedervraag - ken u zelve in 't verhaal van Pythia's orakeltaal in sluiers van verbaal omhaal sprak zij in ambigue taal de waarheid die men horen wou, van heind'…

weer duikt feniks in zijn as orakelt delphi dat de mensheid terug gaat naar af waar geschiedenis ontwricht wordt uit gevest en tijd breekt tolerantie in wankelmoedigheid stof en stenen vuurstormen verhaal van hoe ook zij door ongebreidelde agressie ten onder zijn gegaan zwarte vlaggen dekken gaten af die tot het doodsgezicht…

de zachtheid van het verre water aangelengd met koppige, rode wijn geplengd op harde, droge grond geur van hars uit houten vaten van Delphi naar beneden kijken ertsschepen liggen roestig voor anker aan de horizon springt een dolfijn vangt het laatste licht van de dag hier kan ik jong blijven met jou zelfs vandaag met grotere pijn dan verlangen…

' O arme ziel, kent u de wijsheid van Apollo's Delphi niet het 'ken uzelf' als stille wenk? drink dan de beker die ik schenk gevuld met smart, leed en verdriet dan weet ge wat tot vreugde leidt…

lichaamstaal net zoals bloemen communiceren met vorm en kleur en de wind zich laat horen in gebruik van de lucht ook de zon speelt met licht en energie zijn rol in de natuur zo heb ik overal gezocht naar de taal die liefde gebruikt als mensen elkaar willen leren kennen zoals de babelse spraak en het orakels gebruik in het vroegere delphi…

raakten aan bijna zichtbare waarheden maar hadden te weinig basis om alles goed overzichtelijk te rangschikken in begaanbaar perspectief de mens als arrogante kwast vond gedegen kennis onzin hij wilde liever op goed geluk rommelen en grasduinen met andere mee- en leeglopers zoekend naar levenselixers de steen der wijzen orakels van delphi…

Dan lach je weer en zeg je, - als de Pythia uit Delphi - 'Griekse sneeuw kan niet smelten' Ik weet zeker dat je gelijk hebt, mijn kind, mijn lieve kind: Griekse sneeuw kan niet smelten.…

roomwitte parels blonken langs goudsnoer dat parelmoer glansde tussen de welving van haar borsten, haar linkerhand schitterde robijn haar rechterhand toonde saffier zijden windsels verhulden geraffineerd de tere rondingen, van dat mooie lichaam, gewikkeld in zachte spinsels van zijderups, dat alles zag ik duidelijk in de spiegels van mijn…

Oude dame gaat naar buiten met haar dikke bontjas aan ze gaat een avond uit, zegt dat ze fijn gaat stappen Joost mag weten waar, maar ze wacht wel tot het donker anders zien we haar misschien Heel voldaan keert ze 's ochtends huiswaarts om daar bij te komen van een lange ontspannen nacht Overdag ligt ze zacht te dromen en te wachten…

ik houd mijn hoofd boven water watertrappelen blijven drijven ik voel me langzaamaan verstijven ik houd mijn hoofd boven water blijf kouwelijk op mijn plaats ik probeer nog ben al veel te moe ik houd mijn hoofd boven water voel het leven langzaam glijden watertrappelen blijven drijven --------------------------------- (dichtvorm : rondeel…

kleine witte kiezelstenen zo zorgvuldig neergelegd bloemenkransen zijn verdwenen verstomd de woorden hier gezegd boeketje rode rozen enigszins verregend veel te vroeg verlept tonen de liefde van je gezin voor wie je trouw gezorgd hebt bladeren dwarrelen naar beneden bruin en geel dekken je teder toe verbloemen hoe je hebt geleden rust…

flikkerende sterren zie ik als ik mijn ogen sluit wriemelende vlekken dansen alle kanten uit priemende pijnen pesten mijn kloppende kop stenen stapelen stevig zich daarbovenop zoveel zware vrachten til ik met mij mee van alles om mij heen zie ik er minstens twee een wankelend evenwicht dwingt tot stoppen mijn mankerende maag kan niets verkroppen…

dode akkers lijken het maar niets is minder waar ze liggen slechts zacht te rusten zijn straks in het vroege voorjaar zo goed als gebruiksklaar misschien geldt ‘t ook voor mensen zijn ze niet dood en slapen maar ze liggen slechts zacht te rusten zijn later in de grote zomer klaar en levensvatbaar…

Jij mag getuige zijn van verdriet groot of klein vriendschap huilen ruzie vallen op een zere knie Drukke kinderen en stille roepen schreeuwen gillen verstoppen hollen vliegen lachen luieren liegen Pootje haken pret maken potje knikkeren of schaken voetbal op het plein vechten is maar schijn Drie is teveel vier is beter struikelen…

machteloos dobbert het bootje verstopt tussen de golven worstelend met natuurgeweld wie zijn er aan boord waarom is men uit gevaren waarschuwing windkracht 10 ramptoerisme op de dijk auto's rijden af en aan slaan het spektakel gade de reddingsboot vaart uit vier vaders vrijwilligers de kapitein in de kajuit ze zoeken het ranke scheepje…

Prille populieren omlijnen de wijde polder gelijkmatig gegroepeerd liggen oeroude boerderijen schilderachtig stil in het rustieke landschap Kale boomtoppen wiegen in de wilde westenwind zilvermeeuwen tegen een meervoudiggrijze wolkenlucht enkele eendenparen kiezen voor een vrije vlucht aandachtig geniet ik een stukje stilte…

niet dat ik iets zie of hoor, ik kan niets zeggen toon geen emotie…

ik ben op bezoek woorden worden niet gewisseld alleen gedachten…

het hoofd boordevol 'k vind de juiste woorden niet verdriet eist zijn tol pijn blijft binnenshuis gevoel zit opgeborgen veilig in de kluis…

loslaten opkomend afgaand langs de vloedlijn mee met de getijden wegebben gevoelens pijn verdriet komen en gaan drijven mee naar zee loslaten…

groot bleekwit gekleurd samen poppenkast spelen lakens uitdelen ongezien iets uitspoken 't verborgene gebroken…

een eenvoudige witte kist alsof hij bijvoorbaat wist hout is maar vergangelijk een eenvoudige witte roos alsof hij bijvoorbaat koos geen boeket maar één per stuk een eenvoudige witte vrouw alsof hij zei ik hou van jou want jij bent voor mij geluk het eenvoudige witte doek alsof het wacht in een hoek als staat 't er per ongeluk…

ik zie esdoornrood 't gekrulde bruin in de tuin herfst bedekt de grond…

vette vink zat op het geplaveide paadje vlakbij een laat uitgebloeide zonnebloem at vraatzuchtig een pas gevallen zaadje…

piepklein egeltje kruiste parmantig mijn pad snuitje spits vooruit fier rechtop zijn stekeltjes alsof hij geen vijand had…